"...çdo diskutim mbi një alfabet të gjuhës sonë është një çeshtje shkencore dhe zgjidhja e problemit duhet të bëhet vetëm nga personat kompetentë në këtë çeshtje, diskutimet e të cilëve nuk mund të ndikohen nga paragjykimet, cilatdo qofshin këto, as edhe nga interesat që ndjekin disa njerëz. Vetëm në këtë rast vendimi do të jetë i ndriçuar, i bazuar dhe në përputhje me shkencën gjuhësore." (1898) "Ky është qëllim' i besës: në duam të kënaqim Perëndinë, të kemi dashuri me njëri-tjetrin, në duam të rrojmë njerëzisht të kemi qytetërim, dhe në duam të jetojmë kombërisht duhet të rrokim qytetërimin e Perëndimit, meqënëqë gjëndemi ndë palc' të Evropësë!" (1908) "Jemi të mërzitur, jemi të lodhur pa dobi, duke u grindur me bisedime të politikës që nuk mbarojnë kurrë. Politika! fort mirë; po na duet dhe letratura, për Zonë! Kemi nevojë të dëfrejmë dopak, të jetojmë edhe me ëndërra. ...Për shumicën e shqiptarëve politika është një punë fort e lehtë dhe u vërtetoj se në këtë botë të rrëme, zanati m'i lehtë është të bënesh ministrë; s'ke nevojë të dish asnjë punë, asnjë mjeshtëri me themel... Një herë, në një kohë, populli lypte nga qeveritarët të jenë, sidomos, atdhetarë të vërtetë. Jo, sot s'është nevojë... S'ka pra m'i lehtë zanat se politika, o vëllezër shqipëtarë! (1922)

Po ju jap një paralajmërim. Po qe se jeni plotësisht të qetë dhe të kënaqur me këndvështrimin e veçantë që keni për njerëzimin, fenë, historinë dhe botën në tërësi, mos lexoni më tej. Por, në qoftë se hyni ndër ata miliona njerëz që shohin lajmet e përditshme dhe kruajnë kokën me habi e shtrojnë pyetjen: "Çfarë po ndodh në.botë?"; ose në qoftë se ju interesojnë çështje të tilla që kanë të bëjnë me atë se kush jemi, nga vijmë dhe ku po shkojmë, ju do të vuani të njëjtën pasojë si dikush që nis të udhëtojë për qejf me një makinë të vjedhur. Libri që keni në duar trajton çështje që kanë të bëjnë me sekrete qeveritare, me histori dhe besime të fshehta; me sekretet e pasurisë, të pushtetit dhe të kontrollit; sekrete që rrallëherë janë përmendur nëpër tekstet e historisë dhe që nuk janë zënë asnjëherë në gojë nga mediat. Ky material mund të jetë shqetësues dhe trazues për disa. A ekzistojnë vërtet shoqëritë e fshehta? A ka vërtet një qeveri të fshehtë? A ka një komplot mbarëbotëror që priret për të përmbysur lirinë dhe demokracinë? Apo një diskutim i tillë është thjesht përçartje absurde "teoricienësh të konspiracionit."?... Pra, nga ta dimë se cila është e vërteta dhe cila nuk është? Çfarë është e rëndësishme dhe çfarë është e parëndësishme? Cili është në të vërtetë përgjegjës? A ka veprime konspiracioni që ushtrojnë një ndikim dëmtues mbi të gjithë ne? A ka komplote që mund t'u gjendet burimi me anë të rrjedhës së historisë së njerëzimit? Cilat janë ato dhe cili është qëllimi i tyre?... Ky libër trajton pikërisht këto çështje.

Në vitin 740 të erës sonë, në një tokë të rrethuar nga Deti i Zi dhe Deti Kaspik të njohur me emrin Kazaria, që sot kryesisht i përket Gjeorgjisë por arrin edhe në Rusi, Poloni, Lituani, Hungari dhe Rumani, ka zanafillën raca moderne hebreje. Një racë moderne hebreje që aksidentalisht nuk është hebreje. Si mund të ndodhë kjo? Populli i Kazarisë ishte një popull i dobët. Ata kishin myslimanët nga njëra anë dhe kristianët në anën tjetër, dhe në mënyrë konstante i trembeshin sulmeve pushtuese. Ky popull nuk i përkiste asnjë feje dhe praktikonte adhurimin e idhujve, gjë që e bënte më të favorizuar për t'u sulmuar nga popuj që dëshironin t'i konvertonin në një nga besimet e njohura fetare. Mbreti i Kazarisë, Bulan, vendosi që për të mbrojtur vendin nga sulmet, populli kazar duhet të konvertohej në një nga fetë e njohura, por në cilën? Nëse ata konvertoheshin në myslimanë, do të rrezikonin sulmet nga kristianët, e nëse konvertoheshin në kristianë do të ishin objekt i sulmeve të myslimanëve. Por ai njihte një fe tjetër që mund të ndërmjetësonte mes myslimanëve dhe kristianëve. Ky ishte judaizmi. Mbreti Bulan vendosi që nëse mësonte popullin e tij të konvertoheshin në hebrenj, ai nuk do të kishte konflikte as me kristianët e as me myslimanët, pasi të dy këto popullsi tregtonin me hebrenjtë, dhe e realizoi këtë. Mbreti Bulan kishte të drejtë. Ai jetoi për ta parë vendin e tij të jetonte në paqe duke u konvertuar në judaizëm, sipas parimeve të librit të shenjtë të Talmudit. Por megjithatë, ai nuk arriti të jetojë për të parë shumë gjëra të tjera që erdhën më pas. Ai nuk jetoi për të parë se të konvertuarit e vendit të tij do të përfaqësonin sot 90 për qind të hebrenjve të planetit, që do ta quanin veten e tyre hebrenj ashkenazi, kur në fakt nuk janë as hebrenj por një racë popujsh aziatikë të konvertuar në fenë hebreje e që vazhdojnë të flasin një gjuhë judike, totalisht të ndryshme nga hebraishtja. Ai nuk jetoi për të parë sesi populli i tij do t'i bindej pasardhësve të një njeriu shumë më të fuqishëm se ai, të lindur vetëm 1000 vjet më vonë në Gjermani, që do të sillte në jetë dinastinë Rotshilde. Ai nuk jetoi për të parë sesi dinastia do të uzurponte pasurinë e botës me anë të mashtrimit dhe intrigës e sesi do të merrnin në kontroll burimet dhe të gjithë rezervat financiare të planetit me anë të joshjes dhe ryshfetit. Më tej, ky popull kërkoi një atdhe të tijin në Palestinë duke pretenduar se ishte vendi i tij i lindjes dhe u sigurua që çdo kryeministër i vendit që prej konceptimit të tij në vitin 1948 të ishte një hebre ashkenazi, megjithëse atdheu i vërtetë i ashkenazëve, Kazaria, është një tokë rreth 1000 kilometra larg Izraelit. Mbreti i lashtë nuk jetoi për të parë sesi populli i tij do të përmbushte profecinë e Sinagogës së Satanit.

Liderët tanë nuk zgjidhen për inteligjencën apo arritjet e tyre por sepse ata janë në gjendje të fitojnë besimin e njerëzve dhe janë gjithnjë të gatshëm ta tradhtojnë atë. Ata zgjidhen nga një kult i vogël satanik, bankierët kabalistë dhe frimasonët, të cilët kanë në kontroll financat botërore dhe median. "Liderët" tanë s'janë gjë tjetër veçse anëtarë të rinj të këtij kulti ndërkombëtar të njohur me emrin Urdhri i lluminatëve. Ne e kemi zëvendësuar udhëheqësin me karikaturën e një qeverie thotë me prepotencë plani i tyre madhor, " me një president të marrë nga turma, nga mesi i krijesave tona kukulla". Shumë "liderë", ruajnë linjën e tyre duke marrë pjesë në rituale të tmerrshme okulte ku përfshihen sakrifikime njerëzore, orgji seksuale, pedofili, përdhunime, torturë dhe vrasje. Qëllimi i lluminatëve është të degradojë e të skllavërojë njerëzimin mendërisht dhe shpirtërisht, nëse jo fizikisht. Influenca e këtij grupi është si një kancer që shtrihet në të gjithë shoqërinë. Ajo ka marrë kontrollin e shumë organizatave në dukje dashamirëse (si organizatat bamirëse dhe shoqatat profesionale) dhe të shumices së lëvizjeve politike, veçanërisht të sionizmit, komunizmit, socializmit, liberalizmit, neo-konservatizmit dhe fashizmit. Kjo është arsyeja pse shoqëritë duket se drejtohem nga njerëz të pashpirt me fytyra të ngrehura që nxjerrin vetëm fjalë pa rëndësi dhe ndjellin ligësinë.lluminatët kanë marrë kontrollin e të gjitha feve dhe të institucioneve ku përfshihet dhe një që e deklaron veten "të zgjedhur nga Zoti". Faktikisht, liderët e këtij grupi luajnë një rol të rëndësishëm në krijimin e rrjetit satanik. Por sa herë që kritikët sugjerojnë se "Të Zgjedhurit" po keqdrejtohen apo po tradhtohen, ata akuzohen për "racizëm" - një mënyrë kjo shumë e thjeshtë për të neutralizuar rezistencën. Kështu që vëmendja ndaj një nga problemeve më urgjente shpejt ç'vlerësohët në "paragjykim". Dhe "Të Zgjedhurit" vazhdojnë të mbeten gurë shahu, mish për top apo një tip mburoje njerëzore për liderët e tyre mashtrues e diabolikë.

Të mbështjellë me mister e të zhytur në fshehtësi, dhjetë njerëz të pashpirt përbëjnë "Rrethin e Brendshëm" të konspiracionit të lluminatëve. Në këtë libër shpërthyes, të mbështetur mbi nëntë vite intensive punë e kërkimesh, Teks Marrsi na paraqet planin djallëzor të cilin këta njerëz e quajnë "Vepra e Madhe". Ai i çjerr maskën fesë së tyre të fshehtë dhe na tregon se si takohen pas dyerve të mbyllura grupet e fshehta për t'u dhënë urdhra agjentëve të tyre të përhapur nëpër gjithë globin. “Rrethi i intrigës”, zbulon të vërtetën tronditëse rreth konspiracionit botëror dhe paralajmëron fatin kozmik të kësaj klike vrastare konspiratorësh super të pasur. A do të përfundojë me sukses komploti i tyre? A i kanë caktuar një të ardhme të përgjakshme Amerikës? A do të jesh edhe ti një nga viktimat?

Arti i leximit të dorës jo vetëm që është një nga format më të vjetra të thënies së fatit, por është edhe një analizë karakteri mjaft më e thjeshtë nga sa keni kujtuar deri tani. Nuk përdoren as letra, as monedha e as tabela planetësh; vetëm dora dhe njohuritë që përmban ky libër. Në këtë udhërrëfyes të plotë dhe të ilustruar të autorit të njohur Richard Webster, do të mësoni për kuptimin e: vijave të mëdha dhe vijave të vogla, formës së dorës, gjatësisë së gishtave, shenjave dhe parregullsive, maleve të pëllëmbës, etj. Serioz apo kureshtar qoftë interesi juaj, ky libër hap një botë të re për ju, miqtë dhe familjen tuaj, si dhe për të ardhmen tuaj!

Sipas disa ekspertëve, praktikisht asnjë grua nuk është plotësisht e lirë nga e keqja e celulitit. Megjithëse ky pohim duket sikur është bërë nga burrat që kërkojnë vetëm përsosmërinë, që e shohin trupin e gruas si të idealizuar dhe të pandryshueshëm në kohë, të paprekshëm nga përvojat e jetës, fakti nuk mund t'i ngushëllojë ato gra të cilave iu duhet të bien ngadalë, por në mënyrë të pandalshme, në duart e këtij armiku me emrin celulit. Megjithatë, gratë e moshës së mesme tani mund të kenë shpresa. Celuliti nuk është një shenjë e kohës që kalon e nuk kthehet mbrapsht. Nuk është vula e moshës që shkon. Celuliti godet edhe vajzat e reja, madje në masë të konsiderueshme. Mund ta quajnë si një shoqërues të përhershëm dhe "natyror" të zhvillimit të trupit femëror. Një shoqërues që mbetet i mistershëm, sepse, pavarësisht shumë studimeve, ende nuk mund të thuhet se njihet qysh në rrënjë. Ky udhërrëfyes i vogël kërkon të shpjegojë atë që dihet deri më sot rreth celulitit: do të gjeni këtu edhe këshilla të çmuara per kurat, trajtimet, masat që mund të filloni të merrni për të parandaluar dhe kuruar celulitin.

Çfarë ndodhi me të vërtetë në bunkerin e Berlinit, në atë katakomb tragjik, ku Hitleri kaloi vitet e fundit të jetës? Autorët kanë mbledhur dokumente dhe dëshmi, kanë bërë një hulumtim delikat dhe kompleks, që zgjati për më shumë se dy vjet, rezultatet e të cilit u lejuan atyre të paraqesin një tablo të plotë, gjithë vërtetësi dhe dramacitet, për ngjarjet që paraprinë dhe ndoqën "orën zero" të Kancelarisë së Rajhut III. Pjesa më e madhe e paraleleve historike të bëra mbi personin e Hitlerit, janë të pasakta. Nuk ishte Kaligula, as Neroni dhe as një Genghis Khan. Vetë Hitleri mendonte se mund të krahasohej në maksimum me Perikliun ose me Frederik Barbarosën. Mbase është më i përshtatshëm një krahasim që vjen nga letërsia: Rikardi III i Shekspirit, një figurë kjo e një ligësie me të vërtetë të fuqishme. Në fund të jetës së tij, Adolf Hitleri ishte i vetmi nacional-socialist që me të drejtë mund të thoshte se nuk kishte qenë kurrë, as një pasues, as një nxënës dhe as një dishepull. Rruga e jashtëzakonshme e jetës së tij ka treguar se si idetë e mbrapshta, të përhapura si ide misionarësh, mund të çojnë në programe politike plotësisht të çmendura. Ai, më shumë se çdo despot tjetër, mundi t'i bindte pasuesit e tij se ishte mishërimi i një ideali, të cilit tani i kishte ardhur koha. Kjo ishte dhe origjina e vërtetë e hirit të Hitlerit.

Askush nuk mund ta injorojë ekonomiksin. Nuk janë kurrë të mjaftueshme burimet për t'iu qasur atij, ngaqë shoqëria njerëzore gjithmonë është përballur me çështje të rëndësishme të parasë, tregjeve, shkëmbimeve, çmimeve dhe prodhimit. Këtë histori autoritative, Roger Backhouse e ofron që nga Grekët e Lashtë e deri në shekullin XXI. Ekonomiksi lindi ngadalë por si një disiplinë e spikatur, jashtë teologjisë, filozofisë së moralit, administrimit dhe ligjit. Ai ka qenë thellësisht i influencuar prej teorive shkencore si ato të Njutonit dhe Darvinit, prej metodave të matematikës, siç është "Teoria e Lojrave", prej teknikave statistikore dhe avantazheve teknologjike. Dhe ai gjithmonë është përplasur për çështjet praktike të mirëqenies dhe luftës, kolonializmit dhe zhvillimit, kolapsit të komunizmit dhe tranzicionit të demokracisë kapitaliste. Me analizimin e figurave të mirënjohura duke përfshirë Adam Smithin, Maltusin, Marksin dhe Kejnesin në pozicionin e tyre historik, Backhouse sjell disa ide mbi tema të rëndësishme të patrajtuara më parë. Kjo përfshin rëndësinë e Islamit në Mesjetë; ngritjen e Ekonomiksit në SHBA; debatet e çështjeve midis dy Luftërave Botërore mbi sfidën e socializmit kundrejt tregut; ndikimin e Luftës së Dytë Botërore; dhe shtimin e fushave me brendi ekonomiksin në shekullin XX. Historia e Teorive Ekonomike ofron një panoramë përmbyllëse të këtij subjekti të rëndësishëm.

Tsunami i kredisë së lirë, që u përhap nëpër planet ndërmjet viteve 2002 dhe 2008, ishte më tepër se një fenomen i thjeshtë financiar: ishte një tundim që iu dha shans shoqërive të zbulojnë aspekte të karakterit të tyre, të cilat ato nuk do të mund ti përballonin në kushte normale. Grekët deshën ta kthejnë vendin e tyre në një poçe të madhe shumëngjyrëshe të mbushur plot me monedha, ku qytetarët të merrnin para sa herë që të donin. Gjermanët donin të bëheshin më gjermanë nga sa ishin; irlandezët të mos quheshin më iriandezë. Tipari dallues i librave best seller të Michael Lems është të treguarit e historive të rëndësishme dhe komplekse nëpërmjet personazheve aq groteske dhe të pazakonta, saqë duken si të stisura. Duke shfletuar faqet e këtij libri, takojmë një murg të jashtëzakonshëm, i cili e kishte gjetur mënyrën si ta shfrytëzonte kapitalizmin grek, me qellimin e vetëm që ta shpëtonte manastirin e tij nga falimentimi; një peshkatar që me tri ditë trajnim bëhet tregtar valutash në një bankë islandeze; dhe një ndërtues irlandez aq të prekur nga falimentimi i biznesit të tij saqë e përshkon krejt vendin për të sulmuar me ekskavatorin e tij Parlamentin.

Ky libër tregon historinë e jashtëzakonshme të liderit të Francës moderne. De Gol është padyshim figura më e shquar e historisë franceze të shekullit të XX. Emri dhe vepra e tij janë të lidhura ngushtë me momente të tilla sikurse ishin gjendja kritike në prag të Luftës së Dytë Botërore, organizimi dhe udhëheqja e rezistencës franceze kundër pushtuesit fashist, reformimi i strukturave dhe krijimi i shtetit të ri francez, që njihet ndryshe si Republika e V.

Në librin “Të jetosh më mirë me pak” jepen këshilla dhe sugjerime të vlefshme për të bërë një jetë larg tiranisë së konsumit dhe etjes për të siguruar me çdo kusht mjete materiale. Njihu me idetë dhe përvojën personale të filozofit Fernando Savater, sepse do tu shërbejnë shumë në jetën e përditshme.

Në këtë libër tregohet se dashuria mësohet siç do gjë tjetër në jetë. Ajo nuk përkufizohet dot me fjalë, mbi të gjitha është një mënyrë të jetuari dhe të bën të ndihesh gjallë. Në qoftë se e përvetëson këtë koncept në mënyrë sa më të plotë, shpjegon autori, mund të marrësh nga jeta shpërblimin më të çmuar; të jesh vetvetja.

Në krijimtarinë e pasur të Simone de Beauvoir pa dyshim që vend të parë zë “Seksi i dytë”, vepër madhore, tashmë e famshme në të gjithë botën, frymëzuese dhe referencë e lëvizjes feministe. Autorja studion dhe përshkruan botën e femrave dhe problemet e tyre: fatin e saj, në çfarë mjedisi gjendet e mbyllur, çfarë arratisjesh i lejohen. Libri është i ndarë në dy vëllime. Në vëllimin e parë do te lexoni për “Faktet dhe mitet”.

Në krijimtarinë e pasur të Simone de Beauvoir pa dyshim që vend të parë zë “Seksi i dytë”, vepër madhore, tashmë e famshme në të gjithë botën, frymëzuese dhe referencë e lëvizjes feministe. Autorja studion dhe përshkruan botën e femrave dhe problemet e tyre: fatin e saj, në çfarë mjedisi gjendet e mbyllur, çfarë arratisjesh lejohen, etj.

Libri “Gjendja Njerëzore”, trajton kuadrin e politikës dhe jo vetë politikën, si dhe tenton një rikonstruksion fenomenologjik të aktivitetit njerëzor për të përcaktuar llojin e veprimit që i përket politikës. Problemet që shquante Arendt në atë kohë, vazhdojnë të qëndrojnë përballë nesh edhe sot. Si një vepër klasike për teorinë politike, “Gjendja Njerëzore” ka rezultuar edhe e gjithë kohëshme.

Libri “Ide të gjalla nga ekonomistë të vdekur”, është një libër i shkruar nga Todd G. Buchholz, i cili është një ekonomist i mirënjohur ndërkombëtarisht, këshilltar i disa fondeve investimesh me shtrirje e veprimtari botërore. Ky libër sjell një shqyrtim të larmishëm të mendimit ekonomik, kombinuar me një paraqitje intelektuale e të qartë dhe të një shkalle të lartë saktësie.

Origjinaliteti i Zhanë Hersh është se ajo, zhvillimin e filozofisë në Perëndim e rindërton duke u nisur jo nga tezat e saj themelore, po nga vetë natyra dhe objekti i saj i parë: habia. Habia është aftësia për të pyetur për një dukuri të qartë, domethënë për diçka që na pengon ta shohim dhe ta kuptojmë botën në çast. E para prej dukurive është vetë qenia, pra ekzistenca e materies dhe e botës. Prej kësaj çështjeje, kaq e thjeshtë në pamje të parë, shekuj më parë lindi në Greqi ai lloj meditimi që, prej atëhere, nuk ka rreshtur së dhëni hov mendimit: filozofia. Historia e kësaj habie, vazhdimisht të trajtuar, përherë të gjallë, gjithmonë të riformuluar, Zhanë Hersh na e tregon duke u nisur prej disa filozofëve perëndimorë; para-sokratikët, Sokrati, Platoni, Aristoteli, epikureanët, stoikët, shën Agustini Thoma d'Akuini, Dekarti, Spinoza, Laibnici, Loku, Kanti, Hegeli, Konti, Marksi, Frojdi, Bergsoni, Kirkegori, Niçja, Haserli, Hajdegeri, Jaspersi. Gjithashtu, autorja na thotë se kjo histori e filozofisë është, ashtu siç ka qenë filozofia në të gjitha kohërat: aktuale.

Ky botim mund të konsiderohet deri diku një libër historie. Por ama, vetëm deri diku, sepse ai është bazuar fort në historitë e pasuesve të familjeve austro-shqiptare, që ende jetojnë në Shqipëri. Në disa raste bëhet fjalë për brezin e tretë, apo edhe të katërt, kështu që kujtimet janë shumë të vagullta, por mbase pikërisht andaj edhe shumë të bukura. Në të tjera histori bëhet fjalë për pasues të brezit të dytë, kështu që kujtimi i protagonistëve të këtyre historive ka ardhur mes nesh, në njëfarë mënyre, sikur ata të ishin ende gjallë. Libri ynë me histori fatesh austro-shqiptare nuk pretendon assesi të jetë një botim gjithëpërfshirës për këtë temë. Shumë prej protagonistëve të dikurshëm janë shuar ngadalë, në heshtje dhe pa lënë shumë gjurmë. Këta kanë mbetur vetëm ndër copëza kujtimesh të lodhura. Kështu që, shumë herë ka qenë e pamundur që nga thënie të shkëputura e konfuze të ngrihet historia e vërtetë, ajo që solli në Shqipëri austriake e austriakë të dikurshëm. Në raste të tjera, pasardhësit e këtyre familjeve kanë kohë që jetojnë jashtë Shqipërisë dhe kërkesave tona për t'u lidhur me ta iu përgjigj vetëm heshtja. Jeta e sotme, e vrullshme, bën të vetën. Libri përmban copëza lumturie jetëshkurtër, qeshje të dashuruarish ëndërronjës, drithërima të frikësuarish, fate të mbara e të mallkuara, hedhje kuturu në vorbullat e jetës, aventura pa shpjegim, jetë të shkurtra e të gjata, ditë të vezulluara dhe të errëta, njësoj sikurse është vetë jeta.

Elisabetta de Paulay, vajza e drejtorit të Teatrit Kombëtar të Budapestit, debutonte fare e re në skenë në rolin e Zhulietës së tragjedisë shekspiriane. Detyrohet të largohet nga Hungaria pas revolucionit të Bela Kunit, duke braktisur kështu skenën pas sukseseve të panumërta, për të nisur një jetë të re, përkrah bashkëshortit të saj Vittorio Cerruti, në atë kohë ambasador i Italisë në Pekin. Karriera diplomatike e ambasadorit do ta çonte nga Pekini në Moskë, nga Rio de Zhaneiro në Berlin e Paris. Ishin vite intensive për diplomacinë italiane dhe ajo me një finesë të shkëlqyer përballoi ngjarjet në sallonet më të rëndësishme të historisë, duke grumbulluar një material të çmuar. Falë kulturës, inteligjencës, humorit, elegancës dhe angazhimit të saj, luajti rolin zyrtar në marrëdhëniet e ngatërruara diplomatike të kohës. Ashtu siç thotë Elisabetta Cerruti në këto kujtime: "... ishte ulur pranë tyre, në ato ditë të stuhishme për botën". Lexuesi ka mundësinë që, nëpërmjet penës së shkathtë të autores, me ngjarje, situata e dialogë realë apo tablo tejet interesante e të vërteta, të njohë shumë njerëz të pushtetshëm të kohës, si Hitleri, Himleri, Stalini e Musolini, apo bashkëpunëtorët e tyre të afërt.

Në libër shqyrtohen planet antiturke, përkatësisht projektet çlirimtare të popujve ballkanikë, të mbretërve katolikë dhe të princave italianë.Një libër mjaft interesant ku autorit i është dashur të nxjerrë materjal të panjohur e të pavlerësuar më parë, për të ndriçuar historinë ende të pastudiuar të popujve në hapësirën e Ballkanit perëndimor

Një përjetim interesant i historisë së ndërlikuar, të lavdishme dhe tragjike të një qyteti me mësime pozitive dhe negative për kohën tonë. “Selaniku, qyteti i fantazmave” trajton historinë e një qyteti ku Lindja takon Perëndimin nën sundimin e sulltanëve osmanë. Se si kjo botë perandorake tolerante dhe aktive e kozmopolitane u shfaq dhe më pas u zhduk nën presionin e nacionalizmit, zjarrit dhe nga dy luftërat botërore, është tema e kësaj elegjie të mrekullueshme për atë që humbi, teksa Europa hyri në epokën e modernizmit.

Në këtë libër përshkruhen mjaft mirë gjendja në Ballkanin e midis viteve 1878 dhe 1912 dhe skenari kompleks në të cilin u zhvilluan dy konfliktet. Luftërat janë përshkruar në aspektet e tyre strategjike, sikurse edhe në dramën që përjetoi popullsia civile, veçanërisht myslimanët e Turqisë europiane. Një eksperiencë që pati rrjedhime të shumta në marrëdhëniet politike e kulturore midis vendeve ballkanike, shenjat dhe kuptimet e të cilave nuk pushojnë së rënduari edhe sot në procesin e integ-rimit europian të rajonit.

Pierre Milza, autori i librit ka përdorur perspektivën e periudhës afatgjatë dhe ka vënë gadishullin si protagonist të historisë, që nga lashtësia deri në dhjetëvjeçarët e fundit. Kjo zgjedhje (nga etruskët deri në ditët tona) bëhet e mundur vetëm nëse perspektiva e historianit shtrihet e zgjerohet derisa përfshin, përbri ngjarjeve politike dhe ushtarake, gjithçka tjetër që ndihmon për të përcaktuar jetën e një trualli në harkun e tre mijë vjetëve: zakonet e vendit, konfliktet e brendshme, besimet fetare, organizimin shoqëror, prirjet demografike, kushtet shëndetësore, zbulimet shkencore, bujqësinë, industrinë, artizanatin, mendimin filozofik, ndikimet e huaja, artin e fisnikëve dhe atë të popullit, shkurt, kulturën në kuptimin e vet më të gjerë.