Ne këtë vepër fuqidhënëse dhe të pabotuar kurrë më parë, autori legjendar për zhvillimin personal, Napoleon Hill, ndan parimet e tij të suksesit, një seri zakonesh dhe mendësish të cilat ju japin themelet për një sukses që ju ndryshon jetën.

Takimet nuk janë shpërdorim i kohës në rast se ato menaxhohen siç duhet. Duke u nisur nga përvoja e tij në fushën e e konsulencës, Brian Tracy, ka mësuar në praktikë se çfarë funksionon në takime dhe se çfarë jo. Tani në këtë udhëzues konciz, ai zbulon idetë për ti bërë takimet një mjet më të fuqishëm për të zgjidhur problemet, marr vendimet, shkëmbyer ide dhe për të arritur rezultate shpejt. Këtu do të mësoni se si të : Përcaktoni një axhendë të arritshme. Strukturoni takime në bazë të llojit, vetëm për vetëm apo në grup, informuese ose për zgjidhjen e problemeve, të brendshme ose të jashtëme, Mbani në rend diskutimet. Shmangni mendimin e grupit, Kërkoni me ngulm të përmbyllni, Arrini pajtimin për hapat e veprimit, caktimin e përgjegjësis dhe afateve. Maksimalizoni përfitimin nga koha e investuar.

Teksti që po ju paraqitet, është përmbledhje e mësimeve që kemi zhvilluar mbi këtë lëndë me studentë dhe mjekë, që prej vitit 1956. Ky libër mbi Tuberkulozin osteoartikular është zhvilluar pas përvojes sime 60-vjeçare si specialist në këtë fushë. Teksti i përgjigjet kryesisht programit të luftës kundër T.B.Q mbas diskutimit dhe konsultimit të PKT. Besoj se do t'u vlejë jo vetëm studentëve, por edhe çdo mjeku për t'u konsultuar, sa herë që do ta shohë të nevojshme. Ai mund t'u shërbejë si 'Vademekum' edhe mjëkeve pneumologe; që të njohin Tuberkulozin si sëmundje të organizmit.

« Deri te nënshkrimi i memorandumit erdhëm fale vullnetit të shefes së redaksisë së gjuhës shqipe, drejtorit Wang Gengnian dhe ambasadores Jiang Yu. Të gjithë ishim të motivuar për të institucionalizuar bashkëpunimin, si një nevojë e re komunikuese dhe i kaluam shpejt procedurat administrative e zyrtare, që jane pjesë e arsyeshme e komunikimit mes shteteve. U hap dritarja jone në CRI, po ashtu edhe dritarja e CRI në faqen e ATSH-se, u rrit shkëmbimi i lajmeve, fotot tona shpërndaheshin në mediume të ndryshme kineze dhe Shqiperia kishte një prezencë të shtuar në rrjetin mediatik kinez. Informacionet përcilleshin të drejtpërdrejta, refererencat ishin CRI dhe ATSH. CRI është një institution mediatik mjaft prestigjioz. Ajo transmeton në mbi 65 gjuhë të botës dhe mbetet një referencë mediatike e patjetërsueshme. Por edhe redaksia e vogël e shqipes, ku drejtonte Vera, ka peshën dhe rëndësinë e një mediumi që nuk përcaktohet fare nga numri. Ajo çfarë transmeton ka një vlerë të konsiderueshme jo vetëm për rëndësinë e lajmit, por edhe për diafragmën e madhe të transmetimit. Kjo redaksi i ka ndjerë mbi lekurë rete kalimtare të politikës, por ka ditur të orientohet mirë për të ruajtur ndjenjat e mirëkuptimit e të miqësisë. Mund të duket paksa patetike, por në fakt është në thelbin e punës së redaksisë, që seksioni shqip ka qenë gjithnjë në vullnetin pozitiv për të kontribuar në afrimin e dy popujve me njëri-tjetrin. E kam konsideruar një pedanë të fuqishme, hapin qëe hodhëm për t’i zgjeruar marrëdhëniet dhe çdo ditë që mbushej me informacione nga vendet tona respektive e dëshmonte këtë...

Për herë të parë, Hillari Klinton rrëfen përjetimet e saj gjatë një prej zgjedhjeve më kontroverse dhe të paparashikueshme në histori. Tanimë, e lirë nga çdo trysni, ajo flet për një garë presidenciale të mbushur me zemërim, seksizëm, ulje-ngritje të pazakonta dhe një kundershtar, i cili shkeli të gjitha rregullat e garës. Në këtë libër, ajo tregon se ç'do të thote të garosh kundër Donald Trampit, cilat ishin gabimet e saj, si e përballoi ajo atë humbje shkatërruese dhe si gjeti fuqi të mblidhte veten e të shihte përpara për të ardhmen; ç'sfida duhet të kalojë një grua për t'u shfaqur e fortë në sy të publikut të gjërë, kritikat për zërin, moshën dhe pamjen e saj, por, mbi të gjitha, për standardet e dyfishta me të cilat përballet një grua në politikë. Zgjedhjet e vitit 2016 në Amerikë u shënjuan nga një sulm i papreçedent në demokracinë e vendit, nga një kundërshtar i huaj. Duke analizuar faktet dhe duke vënë pikat mbi "I" Hillari Rodham Klinton tregon se sa i rrezikshëm ishte ai dhe pse Amerika duhet të dijë t'i mbrojë vlerat e demokracisë për të ardhmen.

Ky libër përmbledh më shumë se 20 artikuj, ligjërata dhe biseda të prof. Fei Xiaotong, nga fundi i viteve 1980 deri në fillim të viteve 2000. Tema e tyre qëndrore është se si qytetërimet do të bashkëjetonin në kontekstin e globalizimit të shpejtë. Fei propozon konceptin e tij "të vetëdijes kulturore", të përmbledhur shkurtimisht në aksiomën secili vlerëson më të mirën e vet, vlerëson më të mirën e të tjerëve, të gjithë vlerësojnë së bashku më të mirën për një harmoni më të madhe të të gjithëve". Ky koncept është rezultat i një pune studimore shumëvjecare në këtë fushë, dhe përfaqëson një sintezë të formimit të tij perëndimor dhe mendimit tradicional kinez.

Nuk e dimë as pse u lindëm dhe as se çdo bëhet me ne pas vdekjes. Jemi të gjithë të humbur. Pyetjes çfarë bëj unë në këtë botë? përpiqet t'i japë pergjigje ky manual xhepi, që nuk ka ambicie tjetër veçse të përshkruajëme guxim, naivitet e ngazëllim, këtë botë që duket si e pavërtetë e ku na kanë flakur pa na pyetur. Manuali synon gjithashtu të japë sa të jetë e mundur edhe udhëzime të shkurtra nëmenyrë që të nxjerrim prej kësaj bote pak kënaqësi e në qoftë e thënë, edhe pak fisnikëri.

Vrasja e Sokolit ,jeta ,politika dhe vdekja e politikanit .Intervista dhe dëshmi.

Anija hapesinore Toka ndjek me shpejtesi te larte rrugetimin e saj ne suazen e nje procesi me tri pamje: mondializim, oksidentalizim, zhvillim. Tashme gjithçka eshte e ndervarur, por njeherazi gjithçka eshte e veçuar. Njesimi tekno-ekonomik i globit shoqerohet nga konflikte etnike, fetare, politike, nga ngerçe ekonomike, nga degradimi i biosferes, nga kriza e qyteterimeve tradicionale por dhe te modernitetit. Nje mori krizash gershetohen kesisoj ne krizen e madhe te njerezimit, i cili nuk po ia del dot te behet njerezim. Ku po na çon rruga qe po ndjekim? Drejt nje perparimi te panderprere? Kjo eshte diçka qe nuk mund ta besojme me. Vdekja e oktapodhit totalitarzgjoi oktapodhin e fanatizmave fetare dhe nxiti ate te kapitalizmit financiar.Ata po e mberthejne perhere e me fort boten me tentakulat e tyre. Ulja e varferise po kryhet jo vetem me nje rritje te mireqenies materiale, por dhe me nje rritje tejet te madhe te mjerimit. Mos po shkojme valle drejt katastrofave te njepasnjeshme? Kjo ka gjase te ndodhe nese nuk ia dalim te ndryshojme rruge. Edgar Morini vendos ketu piketat e nje "Rruge" shpetimtare, e cila do te mund te formesohej permes nderthurjes se nje morie rrugesh reformatore dhe do te na çonte drejt nje metamorfoze me te habitshme se ajo qe krijoi shoqerite historike nisur nga shoqerite arkaike te gjuetareve mbledhes frutash dhe bimesh.

... Deri sot në arkivat osmane nuk ishin gjendur dokumente mbi Sabatai Zevin. Kjo është edhe arsyeja që mbi Sabatai Zevin ishin thurur aq shumë teori konspiracioni, saqë është pretenduar se i gjithë dokumentacioni mbi Zevin që ndodhej në arkivat osmane ishte zhdukur. Libri që keni në dorë provon se teza të tilla nuk qëndrojnë dhe se, nëse Arkivi Osman do të hulumtohet me imtësi, do të jetë e lehtë gjetja e dokumenteve tëe shumta mbi Sabatai Zevin. Në këtë punim gjithashtu janë trajtuar edhe çështje si emigrimi i hebrenjve në Turqi, aktivitetet e tyre në vendin tonë dhe personalitete të njohura hebrenjsh që dolën në skenë. Të gjithë këta u trajtuan sipas periudhave përkatëse. Ndërsa pjesa që flet mbi mjekët hebrenj është edhe e para e llojit të vet të cilën e kemi përpiluar në mënyrë të detajuar duke shfrytëzuar burimet e dorës së parë.

Pas kapitullimit të Gjermanisë në Luftën II Botërore, James Milano, oficer i shërbimit sekret të ushtrisë amerikane/ drejtoi një grup te cilit iu besua detyra e shërbimeve sekrete, në periudhën e pasluftës në Austri. Duke shpikur teknikat e spiunazhit të Luftës së Ftohtë dhe duke improvizuar metoda inteligjente, majori dhe grupi i tij krijuan konfuzion në forcat sovjetike dhe hapën rrugën e arratisjes per dezertorët Nga rrëfimet mahnitëse të James Milanos del në dritë një botë e errët, protagonistët e së cilës janë spiunët, prostitutat, kriminelët, refugjatët dhe heronjtë. "Ato ishin goditje që rvuk u dëgjuan askund, breshëri të Luftës së Ftohtë/ të shtëna në heshtje dhe me mjeshtëri nga oficerët e shërbimit sekret ushtarak, që vetëm pak muaj më pare kishin qene ne front. J. Milano ishte arkitekt i "Shtegut të minjve", këtij rrjeti tepër sekret, që i çonte dezertorët sovjetikë në një vend të sigurt në Perëndim. Zotësia e oficerëve e veprimet e guximshme përzihen me doza humori në këtë tregim të vërtetë e tërheqës, që jep mjaft të dhëna, që historia i ka lënë jashtë/' - Joseph P. DeSario Bashkautor i Crusade: Undercover Against the Mafia and KGB Koloneli James V. Milano, oficer i shërbimeve sekrete gjatë Luftës II Botërore, komandoi Shërbimin e Fshehtë të Ushtrisë për një vit e gjysmë pas luftës. Nga viti 1947 deri më 1950 ai ishte shef i operacioneve të forcave të dislokuara amerikane. Milano u tërhoq nga Ushtria më 1966. Patrick Brogani është korrespondent nga Uashingtoni për The Herald (Glasgou). Eshtë autor i një sërë librash të tjerë si: Deadly Business: The Story of Sam Cummings and Interarms, The Fighting Never Stopped dhe Captive Nations: Eastern Europe, 1945-1989.

Kuvendi i Mukjes, ose siç u quajt në atë kohë "Lidhja e Mukajt", për analogji me Lidhjen e Prizrenit (1878), u mblodh në datat 1-2 gusht të vitit 1943, në fund të pushtimit Italian dhe në prag të pushtimit gjerman të Shqiperisë, pra, në një moment kyç të historisë dhe arriti të bashkonte të dy anët antagoniste politike dhe ushtarake të asaj kohe, organizatën e Ballit Kombëtar dhe Këshillin e Peëgjithshëm Nacionalçlirimtar, duke prodhuar Marrëveshjen kombëtare të Mukjes, një nga më të rëndësishmet e më të veçanta në historinë moderne të Shqiperisë.Marrëveshja e Mukjes lindi si një nevojë për bashkëpunim mbarëkombëtar gjatë Luftës Antifashiste, për vetëmbrojtje e çlirim dhe për një Shqipëri të lirë, demokratike e popullore, siç u vendos atje. Marrëveshja e Mukjes është simbol i bashkimit, por edhe i ndarjes, i kompromisit historik, por edhe i mosmarrëveshjes, i unitetit kombëtar, por edhe i tradhtisë, i shansit historik, por edhe humbjes së këtij shansi, i fjalës së bekuar, por edhe i fjalës së mallkuar (siç u shkrua në atë kohë ), i luftës së përbashkët të të gjithë faktorëve politikë e ushtarakë shqiptarë kundër pushtuesve nazifashistë, por edhe të luftës civile brenda vetes, pas prishjes së Marrëveshjes së Mukjes.

Arbër Xhaferi është si një udhëkryq, që i bashkon rrugët shqiptare per të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotëmen e të ardhmen e shqiptarizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gure sig \mmk e meritori. Duket sikur të gjithë pajtohen me qënien e tìj në një pozicion si të ndërmjetëm mes të gjithëve e shumëçkaje, personazh me një status krejt unikal, i cili i ka lejuar vetes të synojë sintezën e shumëlakmuar po asnjëherëmbërritur të Shqipëriberjes, duke u marrë njëkohësisht edhe me histori, edhe me filozofi, eshe me kritikë, edhe me politikë, edhe me diplomaci, e gjithëhere duke ruajtur një distance higjenike nga të gjithë lëvruesit shqipfolës të këtyre lëmeve, ku ai ka parapëlqyer të bëjë rolin e bletes së urtë nektarëmbledhëse, pa u ndalur kurrë të bëjë grenxën e zhurmshme që pickon për t'u imponuar. Edi Rama Shkrimet dhe prononcimet e Arbenit kane pas influncë të madhe dhe shpesh kanë ngjall debate dhe polemika, te cilave ai nuk i ikte sepse besonte se shoqëria nuk mund të lëvizë dhe të zhvillohet pa konfrontime dhe konkurencë mendimesh. Por ndihej nevoja që ato të ribotohen të përmbledhura për të kuptuar më mirë terësinë, shtresimet dhe peshën e jashtëzakonshme jo vetëm politike të mendimit të tij. Shkelzen Maliqi

Arbër Xhaferi është si një udhëkryq, që i bashkon rrugët shqiptare per të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotëmen e të ardhmen e shqiptarizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gure sig \mmk e meritori. Duket sikur të gjithë pajtohen me qënien e tìj në një pozicion si të ndërmjetëm mes të gjithëve e shumëçkaje, personazh me një status krejt unikal, i cili i ka lejuar vetes të synojë sintezën e shumëlakmuar po asnjëherëmbërritur të Shqipëriberjes, duke u marrë njëkohësisht edhe me histori, edhe me filozofi, eshe me kritikë, edhe me politikë, edhe me diplomaci, e gjithëhere duke ruajtur një distance higjenike nga të gjithë lëvruesit shqipfolës të këtyre lëmeve, ku ai ka parapëlqyer të bëjë rolin e bletes së urtë nektarëmbledhëse, pa u ndalur kurrë të bëjë grenxën e zhurmshme që pickon për t'u imponuar. Edi Rama Shkrimet dhe prononcimet e Arbenit kane pas influncë të madhe dhe shpesh kanë ngjall debate dhe polemika, te cilave ai nuk i ikte sepse besonte se shoqëria nuk mund të lëvizë dhe të zhvillohet pa konfrontime dhe konkurencë mendimesh. Por ndihej nevoja që ato të ribotohen të përmbledhura për të kuptuar më mirë terësinë, shtresimet dhe peshën e jashtëzakonshme jo vetëm politike të mendimit të tij. Shkelzen Maliqi

Arbër Xhaferi është si një udhëkryq, që i bashkon rrugët shqiptare per të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotëmen e të ardhmen e shqiptarizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gure sig \mmk e meritori. Duket sikur të gjithë pajtohen me qënien e tìj në një pozicion si të ndërmjetëm mes të gjithëve e shumëçkaje, personazh me një status krejt unikal, i cili i ka lejuar vetes të synojë sintezën e shumëlakmuar po asnjëherëmbërritur të Shqipëriberjes, duke u marrë njëkohësisht edhe me histori, edhe me filozofi, eshe me kritikë, edhe me politikë, edhe me diplomaci, e gjithëhere duke ruajtur një distance higjenike nga të gjithë lëvruesit shqipfolës të këtyre lëmeve, ku ai ka parapëlqyer të bëjë rolin e bletes së urtë nektarëmbledhëse, pa u ndalur kurrë të bëjë grenxën e zhurmshme që pickon për t'u imponuar. Edi Rama Shkrimet dhe prononcimet e Arbenit kane pas influncë të madhe dhe shpesh kanë ngjall debate dhe polemika, te cilave ai nuk i ikte sepse besonte se shoqëria nuk mund të lëvizë dhe të zhvillohet pa konfrontime dhe konkurencë mendimesh. Por ndihej nevoja që ato të ribotohen të përmbledhura për të kuptuar më mirë terësinë, shtresimet dhe peshën e jashtëzakonshme jo vetëm politike të mendimit të tij. Shkelzen Maliqi

Arbër Xhaferi është si një udhëkryq, që i bashkon rrugët shqiptare per të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotëmen e të ardhmen e shqiptarizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gure sig \mmk e meritori. Duket sikur të gjithë pajtohen me qënien e tìj në një pozicion si të ndërmjetëm mes të gjithëve e shumëçkaje, personazh me një status krejt unikal, i cili i ka lejuar vetes të synojë sintezën e shumëlakmuar po asnjëherëmbërritur të Shqipëriberjes, duke u marrë njëkohësisht edhe me histori, edhe me filozofi, eshe me kritikë, edhe me politikë, edhe me diplomaci, e gjithëhere duke ruajtur një distance higjenike nga të gjithë lëvruesit shqipfolës të këtyre lëmeve, ku ai ka parapëlqyer të bëjë rolin e bletes së urtë nektarëmbledhëse, pa u ndalur kurrë të bëjë grenxën e zhurmshme që pickon për t'u imponuar. Edi Rama Shkrimet dhe prononcimet e Arbenit kane pas influncë të madhe dhe shpesh kanë ngjall debate dhe polemika, te cilave ai nuk i ikte sepse besonte se shoqëria nuk mund të lëvizë dhe të zhvillohet pa konfrontime dhe konkurencë mendimesh. Por ndihej nevoja që ato të ribotohen të përmbledhura për të kuptuar më mirë terësinë, shtresimet dhe peshën e jashtëzakonshme jo vetëm politike të mendimit të tij. Shkelzen Maliqi

Arbër Xhaferi është si një udhëkryq, që i bashkon rrugët shqiptare per të rindarë drejtimet e të menduarit mbi të shkuarën, të sotëmen e të ardhmen e shqiptarizmës, dhe mbase është po ashtu, i vetmi mes të shquarve të gjindjes sonë, që as nuk është lëvduar ndonjëherë aq sa e meriton, po as nuk është gjuajtur ndonjëherë me gure sig \mmk e meritori. Duket sikur të gjithë pajtohen me qënien e tìj në një pozicion si të ndërmjetëm mes të gjithëve e shumëçkaje, personazh me një status krejt unikal, i cili i ka lejuar vetes të synojë sintezën e shumëlakmuar po asnjëherëmbërritur të Shqipëriberjes, duke u marrë njëkohësisht edhe me histori, edhe me filozofi, eshe me kritikë, edhe me politikë, edhe me diplomaci, e gjithëhere duke ruajtur një distance higjenike nga të gjithë lëvruesit shqipfolës të këtyre lëmeve, ku ai ka parapëlqyer të bëjë rolin e bletes së urtë nektarëmbledhëse, pa u ndalur kurrë të bëjë grenxën e zhurmshme që pickon për t'u imponuar. Edi Rama Shkrimet dhe prononcimet e Arbenit kane pas influncë të madhe dhe shpesh kanë ngjall debate dhe polemika, te cilave ai nuk i ikte sepse besonte se shoqëria nuk mund të lëvizë dhe të zhvillohet pa konfrontime dhe konkurencë mendimesh. Por ndihej nevoja që ato të ribotohen të përmbledhura për të kuptuar më mirë terësinë, shtresimet dhe peshën e jashtëzakonshme jo vetëm politike të mendimit të tij. Shkelzen Maliqi

“ Prej ultësirave me këneta të rafshinës së Durrësit u ngritën re të lagështa e të helmatisura që rrëshqasin drejt labirintit të kasolleve dhe rugicëzave të rezidencës . Kështu fryma e helmatisur e politikës europiane kishte helmatisur në mënyre të turpshme vendin dhe Princin e tij”

I have a dream . Do të doja që Roma e Parisi të ishin krahë për krahë njëri-tjetrit. Së pari do t'i ngjitesha hekurinave marramendëse të kullës Ejfel lartuar drejt qiellit si një kullë Babeli, për ta zhveshur lakuriq ankthin e lartësive, e pastaj do të ulesha tek Fontana Trevi për të qullur fytyrën e qafën me ujin e saj të freskët, të njohur edhe si ndjellës dashurie. E çfarë tjetër më pas përveçse të sillja edhe Venedikun e Amsterdamin, mu aty buzë brigjeve të Senës, ku shtrirë në gondolë do bëja dashuri duke lundruar kanaleve të Kuartit të Dritave të Kuqe. Për të larë mëkatet do më nevojiteshin pranë edhe Stambolli e Vjena, ku do shkoja të falesha në Xhaminë Blu, e pastaj përtej rrugës edhe në katedralen e Shën Shtjefnit (Stephansdom). Së fundi te kodrina e Monmartrë do sillja Brukselin ku majë topthave të atomiumit do rrezisja edhe dy toptha të tjerë. Të nesërmen, prapë do filloja nga e para. Me këtë ritëm valsi do i sosja ditët gjer në amshim.

Ikonomi … ka gërshetuar në një jo vetëm këmbnguljen e studiuesit , por edhe pragmatizmin dhe kureshtjen e etshme të gazetarit. Gazeta Mapo Libri i Ilir Ikonomit … është botim me rëndësi të madhe kombëtare . Gazeta Shqip Punim i mrekullueshëm, i shkruar në mënyrë elegante . Top Chanel Autori e ndriçon këtë figurë natyrshëm pa rënë në kurthin e idolatrisë , por dhe pa cinizëm dhe dashakeqësi . Tirana Observer

Një libër me zgjuarsi të pazakont. Jemi në fillimin e një vale të re terrorizmi. Burimi i saj është kriza në Siri dhe Irak. Atje, Shteti Islam, ka realizuar një utopi totalitare, e cila, njëkohësisht, shërben si bazë trainimi dhe operacionesh. Nga Europa , vullnetarisht, janë përfshirë me mijëra në konflikt. Ndër ata bëjne pjesë “ujqërit e vetmuar’’ dhe mbetje të al-Qaida. Ata kërcënojnë me goditje. Akoma më keq: Ata luftojnë me të gjitha mjetet e mundshme kundër modelit të shoqërisë europiane-bashkëjetesës paqësoqe midis njerëzve me kombësi dhe besime të ndryshme. Tani, me librin “Xhihadistët e rinj” falë punës studimore shumëvjecare të autorit, Peter Neumann, i njohur botrisht si kryeekspert i terrorizmit botrorë, ne e kemi më të qartë se kurre imazhin mbi terrorizmin dhe terrorin. Ai shpjegon qartë gjëndjen e sotshme të terrorizimit dhe tregon rugët, mjetet dhe mënyrat se, si mund ta shmangim rrezikun terrorist dhe si mund ta perballojmë atë.

Përmbysjet tronditëse nisin kur evropianët - të shtyrë nga nevoja për zgjerim, etja për fitim, entuziazmi fetar apo nga varfëria - fillojnë pushtimin e botës. Qysh në mesin e shekullit XVIII elitat intelektuale evropiane nisin të ndërgjegjësohen gradualisht për këtë prirje të qartë të rrjedhës së historisë si dhe për rolin që ato vetë luajnë në të. Gjatë njëqind e pesëdhjetë vjetëve që do të pasojnë, ndryshimet nisin të përshpejtohen dhe marrin përmasa të atilla në të gjitha fushat - saqë bëhet e vështirë, për të mos thënë e pamundur për të mos i parë. Në vitin 1900, jo vetëm në Evropë por edhe në territoret ku evropianët janë vendosur, regjistrohet një shkëputje e pakthyeshme. Nis të përhapet gjerësisht një vizion i ri , progresist, i historisë. Nëse deri atëherë miti progresit ishte vënë në diskutim, tani duket se ai ka nisur t'u japë gjithnjë e më shumë kuptim ngjarjeve. Mbi të gjitha, shtysat e ardhura nga Evropa e Veriut dhe në vendet e brigjeve të Atlantikut do të nisin të ndihen kudo në botë, duke mundësuar transformimin jo vetëm të marrëdhënieve të Evropës me pjesën tjetër të botës, por edhe vetë themelin e ekzistencës së një pjese të mirë të banorëve të saj, edhe pse këta të fundit mund të ndjejnë keqardhje për të kaluarën apo t'i kundërvihen progresit. Në fund të shekullit XIX (të cilin dhe e përdorim si një pikë referimi sa të përafert aq edhe komod), ajo botë që dikur rregullohej nga kultura të veçanta dhe të dallueshme prej njëra-tjetrës, tashmë ka nisur të marrë një tjetër drejtim. Tashmë fati i saj tashmë konsiston ndjekjen dhe në përshpejtimin e transformimeve. Një njeri i indur në vitin 1800 dhe i vdekur në vitin 1870 mund të ketë pare një botë në ndryshim e sipër shumë më të shpejtë gjatë jetës së tij, sesa ajo kish ndryshuar gjatë njëmijë vjetëve që e kishin paraprirë atë. Historia kishte nisur të përshpejtohej.