Në vizionin e Oshos, Zarathustra është, si të thuash, një njeri i përparuar dhe i shquar: njeri, i cili mund të qeshë e të derdhë lot njësoj si secili prej nesh, i cili mund të përjetojë tmerrin dhe teprinë e ndjenjave, krenarinë dhe vetëmohimin, dobësinë dhe fuqinë. Ai flet me ne fare haptas, duke ia lënë plotësisht gjykimit tonë, të jemi dakord apo jo, ta mbështesim atë apo të ecim në rrugën tonë. Dhe çdo gjë që na ka mësuar ai, na e ka mësuar si mik, duke çarë përmes të gjitha hyrjeve dhe daljeve drejt rrugës së të vërtetës, duke parë me vëmendje të përqendruar çdo hap dhe kthesë. Kështu që çdo bisedë e Oshos bëhet mësim për një temë të veçantë, kurse çdo temë është një hap në thellësi të udhëtimit. Kështu lindi "Perëndia që mund të vallëzojë" - njeriu që bëhet Perëndi, njeriu që guxoi të hiqte të gjitha prangat e virtyteve të rreme e të vlerave, i cili merr guximin të vallëzojë në pafajësinë tokësore dhe nga gëzimi i tepërt, duke kënduar "të shenjtën" po të vetë jetës.

Në vizionin e Oshos, Zarathustra është, si të thuash, një njeri i përparuar dhe i shquar: njeri, i cili mund të qeshë e të derdhë lot njësoj si secili prej nesh, i cili mund të përjetojë tmerrin dhe teprinë e ndjenjave, krenarinë dhe vetëmohimin, dobësinë dhe fuqinë. Ai flet me ne fare haptas, duke ia lënë plotësisht gjykimit tonë, të jemi dakord apo jo, ta mbështesim atë apo të ecim në rrugën tonë. Dhe çdo gjë që na ka mësuar ai, na e ka mësuar si mik, duke çarë përmes të gjitha hyrjeve dhe daljeve drejt rrugës së të vërtetës, duke parë me vëmendje të përqendruar çdo hap dhe kthesë. Kështu që çdo bisedë e Oshos bëhet mësim për një temë të veçantë, kurse çdo temë është një hap në thellësi të udhëtimit. Kështu lindi "Perëndia që mund të vallëzojë" - njeriu që bëhet Perëndi, njeriu që guxoi të hiqte të gjitha prangat e virtyteve të rreme e të vlerave, i cili merr guximin të vallëzojë në pafajësinë tokësore dhe nga gëzimi i tepërt, duke kënduar "të shenjtën" po të vetë jetës.

Njerëzit e arsyeshëm, të ndjeshëm, krijues, synojnë ta ndiejnë atë parajsë, të cilën dikur e kanë njohur dhe për të cilën u kanë mbetur, fatkeqësisht, kujtime të dobëta. Ata fillojnë ta kërkojnë atë përsëri. Kërkimi i parajsës është një kërkim i ri i fëminisë. Natyrisht, trupi juaj tanimë nuk do të jetë më asnjëherë fëminor, mirëpo vetëdija juaj mund të jetë aq e pastër, si vetëdija e fëmijës. Këtu qëndron i gjithë sekreti i ngjitjes mistike: të bëhesh përsëri si fëmijë, i pafajshëm, me dituri të pafëlliqur, që nuk di asgjë, që çdo gjë që ndodh rrotull e vështron me kureshtje të madhe dhe me ndjesinë e së fshehtës, të cilën është e pamundur ta humbasësh.

Në dashuri ka tri përmasa. Një përmasë është ana shtazore: ky është vetëm epshi. Përmasa tjetër është ana njerëzore: ajo është mbi epshin, seksualitetin, ndjeshmërinë. Dashuria nuk është shfrytëzim, por shkëmbim i ndërsjellë i qenies, gëzimeve, muzikës, poezisë së kulluar të jetë. Kjo është bujari e ndërsjellë. I pari krijon skllavëri, i dyti të jep liri. Dhe përmasa e tretë e dashurisë është ana hyjnore: kjo ndodh kur nuk ka objekt dashurie, kur dashuria, në përgjithësi, nuk është marrëdhënie, kur dashuria bëhet gjendje e qenies tënde. Ti thjesht dashuron, jo i dashuruar në diçka në veçanti, por thjesht je në gjendje dashurie dhe çfarëdo që të bësh, ti e bën atë me dashuri; cilindo që të takosh, e përshëndet me dashuri.

Nëse arrini të jetoni çastin e volitshëm, pikërisht atë që ekziston vërtet i plotë, vetëm atëherë mund të dashuroni. Dashuria është një lulëzim i rrallë dhe ndodh vërtet rrallë. Miliona njerëz jetojnë me iluzionin e rremë se gjoja dashurojnë. Përkundrazi, ata besojnë se dashurojnë, por nuk dashurojnë përnjimend. Dashuria është lulëzim i rrallë. Njerëzit që e shijojnë bukurinë e dashurisë janë të rrallë, sepse kjo ndodh vetëm nëse nuk ekziston frika. Kjo do të thotë që dashuria mund të ndodhë vetëm te njeriu besimtar dhe me botë të ndjeshme shpirtërore. Seksi është i mundur për të gjithë, njohja është e mundur për të gjithë, por jo dashuria.

Ajo që duhet të mësojmë është kjo: Mund të jetosh kaq gjatë, por sapo mendon për vdekjen, fillon e dridhesh përsëri. Mos ki frikë dhe mësoje mirë këtë gjë, vdekja mund të vijë në çdo çast dhe ti duhet ta mirëpresësh. Ti do të jesh absolutisht gati në çdo çast për të shkuar. Para një njeriu të tillë edhe vdekja do të mposhtet. Vdekja mposhtet vetëm prej atyre njerëzve që janë gati në çdo çast pa kundërshtuar. Ata bëhen të pavdekshëm, ata bëhen Buda

Pjesa më e madhe e njerëzimit duhet ta mësojë nevojën e kuptimit të drejtë të botës. Vetëm atëherë njeriu mund të bëhet me të vërtetë njeri. Tani njeriu mbetet njeri vetëm nga emri; në fakt ai ende nuk është shndërruar në njeri, meqenëse i mungojnë cilësitë e nevojshme: nuk ka dhembshuri, nuk ka dashuri, i mungon meditimi. Mungojnë lutja, mirënjohja, as festë nuk ka. Kryesorja është të kuptohet drejt e gjithë situata. Po si ka vepruar deri më tani njeriu? Çfarë nuk ka bërë drejt? Pse ka aq vuajtje rreth e rrotull? Pse nuk e shohim kurrë thelbin e vërtetë të problemit?

Jeta është aventurë: Shkohet vetiu rrugës, gjithnjë larg e më larg. Dhe sa më larg shkon, aq më i vuajtur dhe më i mjerë bëhesh. Vihesh në kërkim të lumturisë, por sa më shumë që e kërkon, aq më shumë largohesh prej saj. Ju mund ta shikoni këtë në jetën tuaj! Kjo nuk është filozofi. Ajo është thjesht një fakt. Secili është në kërkim të fatit, në kërkim të lumturisë. Por sa më shumë largohesh, aq më i varfër bëhesh.

Cila është rëndësia e vërtetë e tempullit? Pse ujërat e Gangut zotërojnë veti të veçanta shëruese? Si ta shfrytëzosh fuqinë e "syrit të tretë"? Dhe çfarë të fshehtash mund të na zbulojë astrologjia? Autori i fton lexuesit në udhëtimin e habitshëm drejt dijeve të lashta, prej burimeve të të cilave kanë dalë të gjitha shkencat e sotme. A do të mundemi ta shfrytëzojmë ndihmën e mjeshtrit të përndritur? Gjithçka varet prej nesh.

“Puna ime është t'ju çliroj nga dualizmi i burrit dhe i gruas." Osho. Jin dhe Jang, burri dhe gruaja janë dy pole të jetës mbi tokë. Në përsiatjet dhe udhëzimet e tij, Osho mëson si të sjellim në harmoni artin e energjisë mashkullore dhe femërore dhe kështu të gjejmë një kuptim më të përgjithshëm për më shumë energji dhe gëzim jete.