Akseli dhe Beatrisi janë një çift pleqsh, që nisen në kerkim te djalit të tyre në një rrugëtim përmes tokash të mbuluara nga një mjegull e dendur, që ua ngaterron dhe fshin kujtimet. Në vendin e britonëve dhe saksonëve, ku prej pak kohësh mbretëron paqja e vendosur nga mbreti Artur, të dy pleqtë hasin rrugës krijesa fantastike, perballen me mrekulli dhe u shpëtojnë rreziqeve vdekjeprurëse: nje barketar i ngjashem me Karontin. qe shpie çifte si ata drejt një "ishulli me eilësi të veçanta", duke lënë shpesh ne toke vejane fatzeza; fshatra të sulmuara nga perbindesha dhe pre e superstieioneve mizorë; elf. kukudhë. dragonj. sheronjes dhe murgj te pabesë. nje kalorës. sër Gavinin. me sjellje kaloresiake dhe donkishoieske, nje luftëtar trim e te paepur dhe nje djale riosh të pambrojtur... Përgjatë gjithë udhëtimit, Akseli dhe Beatrisi rreken të kujtojnë jetën që kanë kaluar së basbku. Në sipërfaqe shfaqen kujtime te bukura dhe dhembje te thella, një dashuri qe ka kapëreyer çdo vështirësi, ndonëse e spërkatur me mërira të fshehura mire dhe kaq të thella, saqe asnjëri prej dy protagonistëve nuk arrin te flasë qartë per to. Ky udhetim do t'i shtyjë të mendojnë dhe të zbulojnë diçka për botën që i rrethon dhe për lidhjen e tyre fortë të thellë dhe të pazgjidhshme. "Gjiganti i fjetur" eshtë një reflektim i hollë dhe melankolik për kujtesën dhe harresën ,si dhe për rolin që luajnë ato jo vetëm ne jetën e individëve, por edhe të vendeve e popujve.

Osman Murati 14 dhjetor 1940 Gurë-Lurë, Dibër Mësimet e para i mori në vendlindje dhe arsimin 7-vjeçar e të mesëm në Peshkopi. Ka punuar si mësues dhe ekonomist deri në vitin 1965. Ka kryer studimet e larta në Fakultetin e Ekonomisë në Universitetin Shtetëror të Tiranës, deri në vitin 1969. Po atë vit u emërua në Institutin e Studimeve Ekonomike pranë Këshillit të Ministrave (më vonë në Akademinë e Shkencavë), si bashkëpunëtor shkencor deri në vitin 1975, vit në cilin u pranua si anëtar i PPSH-së. Në vitet 1975-1976 ka punuar si kryetar kooperative në Bërzhitë të Tiranës. Nga mezi i viteve 1976 dhe më tej ka punuar në organet e pushtetit qendror deri në korrik 1990: drejtor në Komisionin e Planit të Shtetit, Kryetar i Inpektimit te Shtetit, Minister i Tregtisë së Brendshme, Sekretar i Parë i PPSH-së në rrethin e Dibrës dhe deputet i PPSH-së në Parlamentin e Pare Pluralist të Shqipërisë. Më ndërrimin e sistemit politik në Shqipëri, që nga viti 1993 është shkëputur nga politika dhe ka punuar me biznese privat. Aktualisht është qytetar i lire si pensionist aktiv. Është autor i disa botimeve dhe shkrimeve në shtypin periodik e të përditshëm që nga viti 1970 e deri më tani. Jeton në Tiranë. Është dekoruar nga Presidiumi i Kuvendit Popullor, më Urdhrin "Për shërbime të shquara shtetërore dhe shoqërore" të Klasit I më 13/11/1989 dhe Qytetar nderi i Komunës së Lurës, më 20 maj 2015.

Në maj 1937. një burrë në fillim të të tridhjetave, pret para ashensorit në një pallat në Leningrad. Ai pret përgjatë të gjithë natës, që ta marrin për ta dërguar te Shtëpia e Madhe. Çdo i famshëm që ai ka njohur në dekadën e mëparshme nuk mund ta ndihmojë tani. Dhe pak nga ata që kanë hyrë në Shtëpinë e Madhe kanë dale sërish prej saj. "Një meditim i thellë mbi Pushtetin dhe marrëdhënien e artit me Pushtetin... Është një kryevepër me të kuptuar simpatizues... Nuk mendoj se Barnes ka shkruar ndonjë libër më elegant, më 'të vërtetë apo më të thellë.''

Regjimi totalitar mund të fillojë me censurën, por vetëm duke e çuar më tej - sepse nuk kërkon aq t'u imponojë qytetarëve çfarë nuk duhet thënë në publik, sa t'i stërvitë këta për ta riprodhuar veten në publik duke thënë ato që duhen thënë, pra nëpërmjet indoktrinimit. Indoktrinimi paraqitet si e kundërta e censures, sepse ka natyrë (logjikisht) pozitive; të bën të thuash gjëra të caktuara dhe, përkatësisht, të marrësh fjatën në rrethana të caktuara, të skriptuara. Individi gjuhësisht i indoktrinuar flet në publik me para fabrikate, ose me fraza të përdorura prej të tjerëve, duke e lejuar veten të flitet nga ligjërimi i tjetrit. Qytetarët të cilëve liria e fjalës veç u mohohet, okupojnë nivelet më të ulëta të hierarkisë sociale; për të bërë përpara, nuk mjafton të mos thuash atë që nuk i pëlqen pushtetit, por duhet të thuash atë që i pëtqen pushtetit. Kjo e dyta i kërkon qytetarit edhe punë ligjërimore për konstituimin e rendit publik totalitar. Puna ligjërimore është punë e mirëfilltë, që angazhon trupat dhe mendjet e folësve publikë: zërin dhe aparatin e nyjëtimit të fjalës, frymën, duart - në rastin e të shkruarit -sytë dhe veshët; vëmendjen dhe mendjen. Njerëzit komunikojnë mes tyre për të shkëmbyer informacion dhe emocion; për të riprodhuar komunitetet dhe veten si subjekt social; per t'u organizuar në punë dhe në kohën e lire. Njerëzit e indoktrinuar punojnë për të siguruar hegjemoninë e doktrinës - duke e kthyer komunikimin publik në një lloj radioje intertekstuale, ku veç rimerren dhe risillen në vëmendje blloqet e gatshme të thënieve të tjetrit

Në qytezën e Kadillakut, e vetmja gjë më pikante se specat halapeno, janë thashethemet. Stela është një kokëkuqe çapkëne dhe e bukur, e cila nuk do të dijë se ç'thonë bota dhe nuk jeton për këtë, por e ëma e saj, Nensi, nuk mendon aspak kështu. Ajo jeton vetëm për ta parë vajzën e saj të vetme, të martuar, të lumtur dhe me një familje të bukur. Pikërisht ky merak do të bëhet shkas që ajo të bëjë një gabim të pafalshëm, i cili do të sjellë vërdallë një qytet të tërë dhe do ta detyrojë edhe Stelën, moskokëçarësen më të madhe që keni njohur ndonjëherë, ta mbajë të fshehtë burrin që dashuron. Por cili është ma'shkulli misterioz që i ka rrëmbyer zemrën asaj dhe si do t'ia dale Stela të sabotojë planet e së ëmës?

"Shpirtra të flakur" nga HWANG SOK-YONG është një kritikë e hapur ndaj shoqërisë moderne, përdorimit që ajo i bën individit dhe braktisjes së tij si diçka pa vlerë. Ngjarjet na çojnë në periferitë e Seulit, metropolit të Koresë së Jugut dhe "mrekullisë së lumit Han", duke na lejuar që të kuptojmë se çfarë fshihet pas zhvillimit të shpejtë ekonomik të vendit. Romani na zbulon në detaje të imtësishme edhe anën pikëlluese të 'kësaj bote: rritjen e vazhdueshme të malit të plehrave që ngrihet çdo ditë e më shumë para syve tanë. Në qendër të romanit është "Sypordha", një katërmbëdhjetë vjeçar "metropolitan" i cili zhvendoset bashkë me nënën e tij në barakat e varfra të komunitetit të Naxhidos, i quajtur ndryshe Ishulli i Luleve, sepse babain ia kanë internuar në një kamp riedukimi. Edhe pse është një vend me bimësi të pasur shërben si qendër e grumbullimit dhe përpunimit të plehrave. Personazhet janë të detyruar të sigurojnë jetesën e tyre duke rrëmuar çdo ditë në mbeturinat që hedhin njerëzit. Shpirtrat e tyre, të flakur dhe të përbuzur nga kjo bote, arrijnë të krijoj- në një mikroklimë të pasur dhe situata tragji-komike, që shërbejnë si testament për zhvillimin dhe inte-grimin e pashmangshëm të tyre me pjesën tjetër të shoqërisë.

Ky libër është një udhëtim historik e ekonomik në sistemet monetare qe kanë mbisunduar dhe kanë administruar jetën ekonomike e financiare globale, si dhe në vende apo në territore shqiptare. I shkruar si një bashkëpunim i dy prej profesorëve më të shquar të fushës së historisë monetare dhe financiare shqiptare, me një gjuhë të qartë dhe shpjegime të dhëna fehtësisht të kuptueshme për të gjithë, ai është një kontribut i çmuar për t'u lexuar, studiuar e kuptuar më mirë historinë monetare dhe bankare, jo vetëm për profesionistët e arkeologjisë, numizmatikës, historisë dhe ekorvomisë, por edhe për studiuesit e rinj dhe lexuesin e gjerë.

"Edhe me këtë libër, Rajan Hollidei u krijon mundësi lexuesve të sfidojnë vetveten, teksa i përball me çështje të ndërlikuara të epokës sonë. Çdo lexues do të zbulojë të vërteta që janë domethënëse për jetën. Egoja mund të bëhet armikja jonë, nëse nuk jemi të armatosur me trajtesa paralajmëruese për historinë, filozofinë dhe shkrimet e shenjta. Më shumë se një mijë vjet më parë, Shën Agustinit i thanë: 'Merre dhe lexoje!'; nëse nuk veproni kështu, do të lejoni armikun t'ju shkaktojnë dëshpërim." — DR. DREW PINSKY, drejtues i programeve "Dr. Drew On Call" dhe "Loveline"

Me poshtë do të gjeni thjesht shënimet e një kompozitori për shkrimtarin më të madh të letrave shqipe, me një fokus të vetëm: muzika në procesin krijues dhe në krijimtarinë letrare të Kadaresë, përmes një leximi muzikologjik dhe etnomuzikologjik të saj. Është një proces i vështirë, pasi duke pasur në thelb të kuptuarit e procesit shumëpërmasor të krijimit, jemi të një mendjeje me Helena Kadarenë kur thotë se "zanafillën e rrënjëve të një vepre shkrimtari nuk donte ta shpjegonte, sepse edhe të donte, s'do të dinte, edhe të dinte, s'duhej se kjo bënte pjesë në urdhrat e artit"

Kozmologu me famë botërore dhe autori bestseller nr. 1 i librit Një histori e shkurtër e kohës, na jep mendimet e tij të fundit mbi pyetjet më të mëdha për universin, në këtë vepër të shkëlqyer të publikuar pas vdekjes së tij. Si u krijua universi? A do të mbijetojë njerëzimi në planetin tokë? A ekziston jetë inteligjente përtej sistemit tonë diellor? A mund të na e kalojë ndonjëherë në zgjuarsi inteligjenca artificiale? Përgjatë karrierës së tij të jashtëzakonshme, Stephen Hawking e zgjeroi kuptimin tonë për universin dhe zbuloi disa nga misteret më të mëdha të tij. Por edhe pse puna e tij teorike mbi vrimat e zeza, kohën imagjinare dhe universet e shumëfishtë ia çoi mendjen në pikat më të largëta të hapësirës, Hawking besonte se shkenca luan një rol themelor në ndreqjen e problemeve këtu në tokë. Dhe tani, ndërsa përballemi me ndryshime shkatërrimtare – përfshi ndryshimin e klimës, kërcënimin e luftës bërthamore dhe zhvillimin e super-inteligjencës artificiale – Stephen Hawking e kthen vëmendjen te çështjet më urgjente për njerëzimin. Gjithëpërfshirës, stimulues nga ana intelektuale, i argumentuar me pasion dhe i mbushur me humorin e tij karakteristik, PËRGJIGJE TË SHKURTRA PËR PYETJET MADHORE, libri i fundit i një prej mendjeve më të mëdha të historisë, është një këndvështrim personal mbi sfidat me të cilat përballemi ne si racë njerëzore dhe se ku ne, si planet, do të shkojmë më tej.

Historia e vërtetë se si një burrë i jashtëzakonshëm nga një cep i largët i botës, krijoi një perandori e cila do ta udhëhiqte botën drejt epokës moderne Ushtria mongole e udhëhequr nga Genghis Khan nënshtroi më shumë toka dhe njerëz në njëzetepesë vite, sesa romakët në katërqind vite. Në pothuajse çdo shtet që mongolët pushtonin, ata sillnin një rritje të paprecedentë të komunikimit kulturor, zgjeronin tregtinë, dhe lulëzonin qytetërimin. Shumë herë më progresiv se udhëheqësit e tjerë europianë apo aziatikë, Genghis Khan hoqi torturën, mundësoi liri fetare universale dhe shkatërroi sistemet feudale të privilegjeve aristokratike. Që nga ngjitja e tij përmes kulturës fisnore, e deri te lulëzimi i qytetërimit që solli perandoria mongole, kjo vepër e shkëlqyer revizionizmi historik, nuk është asgjë më pak se historia epike se si u krijua bota moderne.

Libri përbëhet nga 26 krerë, të radhitur simbas tematikës në vijimësi të proceseve teknologjike. ri.enderime gjithashtu Shtëpii Fillohet me 'lëndën e parë", me rrushin, në vështrimin e përbërjes kimike dhe përmbajtjes së lëndëve ushqyese - të pjekjes - të vjeljes së tij. Vijohet me përpunimet e mushtit dhe me biologjinë e tharmeve/fermenteve e tharmimet/fermentimet alkoolore dhe ato mollore-qumështore/malolaktike me veçantitë e prodhimit të verërave të kuqe, të bardha etj., me proceset e verëzimit siç janë zbrujtja/macerimi, rienësimet/toçitjet, filtrimi, stabilizimi, pjekurimi/maturimi, moshimi; për të përfunduar me sëmundjet në verë. Libri përmbyllet me krerët për prodhimin e verërave biologjike dhe të atyre shtëpiake, për shishezimin e verërave dhe ngjërimet/degustimet e tyre. Lëndët shtesë dhe ndihmëse në proceset verëtare, aparaturat, mjetet, pajisjet etj. që përdoren në venari/bodrum/kantinë, paraqiten në përmasat që i takojnë këtij lloji libri.

Ata që përkrahën globalizimin, dikur premtuan një botë të mbushur me fitues, një botë në të cilën tregtia e lirë do të vinte në lëvizje të gjitha anijet e botës, dhe e majta dhe e djathta ekstreme do t’u hapnin rrugën vlerave liberale të përqafuara universalisht. Vitet e fundit e kanë thyer këtë fantazi, pasi ata që kanë paguar çmimin për fitimet nga globalizmi, u janë drejtuar politikanëve populistë dhe nacionalistë për t’i shprehur zemërimin politikës, medias dhe elitës së korporatave, të cilët ata i fajësojnë për humbjet e tyre. Shtetet e Bashkuara zgjodhën një president proteksionist kundër emigracionit, i cili premtoi se do të “vendoste Amerikën në vend të parë” dhe u ktheu shpinën aleancave dhe traktateve. Në Europë, partitë politike anti-establishment fituan një popullaritet që nuk ishte parë prej dekadash. Mbretëria e Bashkuar votoi të largohej nga Bashkimi Europian. Dhe siç tregon Ian Bremmer në këtë libër që të hap sytë, populizmi po përhapet ende. Globalizmi krijon plot fitues dhe humbës, dhe ata që nuk kanë fituar gjë duan ta korrigjojnë këtë. Ata kanë parë të ardhmëritë e tyre të vjetrohen. Ata dëgjojnë zëra të rinj dhe shohin fytyra të reja që i mbështesin. Ata ndiejnë kulturën e tyre që ndryshon. Ata nuk besojnë në atë çfarë lexojnë. Ata kanë filluar ta kuptojnë botën si një betejë për të ardhmen e cila na vendos në konflikt “ne” kundër “atyre”. Bremmer vë në dukje dallgën tjetër të populizmit global, atë që godet kombet në zhvillim përpara se ata të zhvillohen plotësisht. Ashtu si në Europë dhe në Amerikë, qytetarët duan siguri dhe mirëqenie, dhe po ndihen gjithnjë e më të zhgënjyer me qeveritë të cilat nuk janë të afta t’ua mundësojnë këto. Për të mbrojtur veten, shumë qeveri ndërtojnë mure, si dixhitale, ashtu dhe fizike. Për shembull... - Në Brazil dhe në shtete të tjera që po zhvillohen shpejt, qytetarët krijojnë trazira kur pritshmëritë më të larta për një qeveri më të mirë nuk përmbushen – disfavori që vjen nga sukseset e qeverive në nxjerrjen e miliona njerëzve nga varfëria. - Në Meksikë, Afrikën e Jugut, Turqi, Indonezi, Egjipt dhe shtete të tjera në zhvillim, zhgënjimi i popullit me qeverinë është në rritje dhe po bëhen gati të luftojnë. - Në Kinë, ku dijenia për pabarazinë është gjithnjë në rritje, shteti po ndërton një sistem i cili përdor të dhënat që japin qytetarët për të përmbajtur kërkesën e ardhshme për ndryshim. - Në Indi, mjetet që tani përdoren për të mundësuar shërbime bazike për njerëzit që nuk i kanë pasur ndonjëherë, një ditë mund të shfrytëzohen për të shtrënguar kontrollin e partisë sunduese mbi pushtetin. Kur qeniet njerëzore ndihen të kërcënuara, ato e identifikojnë rrezikun dhe kërkojnë për aleatë. Ne përdorim armikun, të vërtetë ose imagjinar, për të mbledhur miq në anën tonë. Ky libër flet për mënyrat se si njerëzit do t’i interpretojnë këto kërcënime si luftë për mbijetesë. Flet për muret që qeveritë ndërtojnë për të mbrojtur ata që janë brenda nga ata që janë jashtë, si dhe për të mbrojtur shtetin nga qytetarët e tyre. Dhe flet se ç’mund të bëjmë ne për këtë.

Në një administratë që nuk njihet për qetësinë e saj, asnjë kometë nuk u ngjit më lartë, nuk ndriti më shumë, dhe nuk u fik në mënyrë më spektakolare sesa Anthony Scaramucci. Për njëmbëdhjetë ditë (jo dhjetë, siç është raportuar gjerësisht, dhe këtë ai do t'ia thotë cilitdo që është i gatshëm të dëgjojë), ai drejtoi departamentin më të rëndësishëm të komunikimeve në të gjithë botën, atë të Shtëpisë së Bardhë. Në fund të qëndrimit të tij të shkurtër - disa prej ditëve më kaotike dhe formuese të administratës Trump - nga një përfaqësues i presidentit për mediat televizive dhe radiot që njihej pak, ai u bë i njohur nga të gjithë njerëzit me emrin "Mooch". Ngjitja dhe rënia e Mooch-it, që tërhoqi vëmendjen e kombit, u shpalos si një dramë Shekspiriane me regjisor Martin Scorsese-n. Në zërin e tij të paimitueshëm, Anthony zbulon detajet pikante pas qëndrimit të tij të stuhishëm si drejtor i komunikimeve në Shtëpinë e Bardhë. Ai i tregon të gjitha dhe nuk i kursen ndjenjat askujt - përfshi njerëzve më të pushtetshëm të vendit. Nëse lëvizjet politike kuptohen më mirë përmes jetës së dikujt, atëherë nuk ka jetë më të mirë se ajo e Mooch-it, për të treguar ngjitjen e Donald Trump-it në Amerikë. Nga një shpërndarës i gazetës Neivsday të Long Island-it, me shpërndarjen më të madhe në Port VVashington, te Mjeshtër i Universit, siç i përshkruante njerëzit si puna e tij autori Tom Wolfe në librin Bonfire of the Vanities, jeta e Anthony-t ka qenë mishërim i Endrrës Amerikane. Megjithatë, ai e ka pranuar dhe vetë se u përfshi kaq shumë në karrierën dhe jetën dinamike, saqë harroi rrënjët e tij të klasës punëtore. Ai nuk ishte i vetmi që e shpërfilli këtë klasë. Lagje si ajo ku u rrit kishte në të gjithë vendin, të mbushura me njerëz që kishin humbur optimizmin, që ishin të papunë, ose që paguheshin pak, e që shpërfilleshin nga elitat dhe politikanët - derisa erdhi Donald Trump. Vetëm kur iu bashkua fushatës Donald Trump për President, si përfaqësues për median dhe këshilltar ekonomik, iu hapën sytë ndaj gjendjes së vështirë të klasës së mesme. U desh një ndërtues miliarder që jetonte në një kullë në Fifth Avenue, që t'i tregonte se çfarë i ldshte ndodhur lagjes në të cilën ai ishte rritur, dhe komuniteteve të ngjashme në mbarë Amerikën. Ishte ai momenti kur Anthony kuptoi se Donald Trump dhe politikat e tij ekonomike, ishin shansi më i mirë për të ardhmen e vendit. Një libër i këndshëm, me humor, prekës dhe frymëzues, TRUMP, PRESIDENTI ME JAKË BLU, do të jetë padyshim një nga librat më të mirë që është shkruar për presidencën e Trump-it.

Krahina e Gollobordës (Kalabardhës) është e njësuar me Dibrën që në lashtësi, kur banohej nga fisi ilir i penestëve. Në mesjetë feudalët arbërorë dhe ngjarjet historike, për këtë krahinë, kanë qenë të njëjta me Dibrën e epërme. Sot, kur shkruajmë për historinë, duhet të paraqesim saktë të kaluarën, në mënyrë që në të ardhmen të mos fshihet nga kujtesa, nga brezat që do të vijnë. Globalizmi gjithnjë e më i madh i shoqërisë, imponon ndryshime të shumta në jetën e secilit prej nesh, ku kulturat e ndryshme po deterritorializohen dhe konvergjohen.

Ky libër ka një qëllim serioz: të nxjerrë në shesh supozimet që qëndrojnë pas dogmave mbizotëruese ekonomike të sotme.Ekonomisti I duartrokitur, Ha-Joon Chang na tregon me mprehtësi e me një mendje ironike se të gjitha zgjedhjet ekonomike janë edhe zgjedhje politike dhe ka ardhur koha të jemi të ndershëm për to. 23 Çështje për Kapitalizmin të Cilat Nuk ua Thonë, zbulon se si funksionon kapitalizmi global dhe se si nuk funksionon ai.

Pse e bëni atë që bëni? Pse disa njerëz dhe organizata janë më novatorë, më influencues dhe më fitim-prurës se të tjerët? Pse disa krijojnë besni-këri më të madhe, si te klientët, ashtu dhe te punonjësit? Madje dhe midis të sukses-shmëve, pse disa prej tyre arrijnë të kenë vazhdimisht sukses? Njerëz si Martin Luther King Jr., Steve Jobs, dhe vëllezërit ëright, mund të kenë pak gjëra të përbashkëta me njëri-tjetrin, por të gjithë e kanë filluar me pse. Aftësia e natyrshme e tyre për të filluar me pse, u mundësoi të frymëzonin njerëzit që i rrethonin, si dhe të arrinin gjëra të jashtëzakonshme. Ndërsa studionte liderët që kanë pasur ndikimin më të madh në botë, Simon Sinek zbuloi se ata mendojnë, veprojnë dhe komunikojnë në të njëjtën mënyrë – dhe kjo është krejt e kundërta e asaj që bën kushdo tjetër. Këtë ide të rëndësishme Sinek e quan Rrethi i Artë, dhe paraqet një strukturë mbi të cilën mund të ndërtohen organizata, mund të udhëhiqen lëvizje, dhe mund të frymëzohen njerëz. Dhe e gjitha fillon me PSE. Cilado organizatë mund ta shpjegojë se çfarë bën; disa prej tyre mund edhe të shpjegojnë si e bëjnë; por shumë pak mund të artikulojnë me qartësi pse. PSE-ja nuk ka të bëjë me paratë ose fitimin – këto janë gjithmonë rezultate. Pse ekziston organizata juaj? Pse i bën ato gjëra që bën? Pse klientët blejnë nga një kompani e caktuar? Pse njerëzit janë besnikë ndaj disa liderëve, dhe jo ndaj të tjerëve?

Ne këtë vepër fuqidhënëse dhe të pabotuar kurrë më parë, autori legjendar për zhvillimin personal, Napoleon Hill, ndan parimet e tij të suksesit, një seri zakonesh dhe mendësish të cilat ju japin themelet për një sukses që ju ndryshon jetën.

Takimet nuk janë shpërdorim i kohës në rast se ato menaxhohen siç duhet. Duke u nisur nga përvoja e tij në fushën e e konsulencës, Brian Tracy, ka mësuar në praktikë se çfarë funksionon në takime dhe se çfarë jo. Tani në këtë udhëzues konciz, ai zbulon idetë për ti bërë takimet një mjet më të fuqishëm për të zgjidhur problemet, marr vendimet, shkëmbyer ide dhe për të arritur rezultate shpejt. Këtu do të mësoni se si të : Përcaktoni një axhendë të arritshme. Strukturoni takime në bazë të llojit, vetëm për vetëm apo në grup, informuese ose për zgjidhjen e problemeve, të brendshme ose të jashtëme, Mbani në rend diskutimet. Shmangni mendimin e grupit, Kërkoni me ngulm të përmbyllni, Arrini pajtimin për hapat e veprimit, caktimin e përgjegjësis dhe afateve. Maksimalizoni përfitimin nga koha e investuar.

Teksti që po ju paraqitet, është përmbledhje e mësimeve që kemi zhvilluar mbi këtë lëndë me studentë dhe mjekë, që prej vitit 1956. Ky libër mbi Tuberkulozin osteoartikular është zhvilluar pas përvojes sime 60-vjeçare si specialist në këtë fushë. Teksti i përgjigjet kryesisht programit të luftës kundër T.B.Q mbas diskutimit dhe konsultimit të PKT. Besoj se do t'u vlejë jo vetëm studentëve, por edhe çdo mjeku për t'u konsultuar, sa herë që do ta shohë të nevojshme. Ai mund t'u shërbejë si 'Vademekum' edhe mjëkeve pneumologe; që të njohin Tuberkulozin si sëmundje të organizmit.

« Deri te nënshkrimi i memorandumit erdhëm fale vullnetit të shefes së redaksisë së gjuhës shqipe, drejtorit Wang Gengnian dhe ambasadores Jiang Yu. Të gjithë ishim të motivuar për të institucionalizuar bashkëpunimin, si një nevojë e re komunikuese dhe i kaluam shpejt procedurat administrative e zyrtare, që jane pjesë e arsyeshme e komunikimit mes shteteve. U hap dritarja jone në CRI, po ashtu edhe dritarja e CRI në faqen e ATSH-se, u rrit shkëmbimi i lajmeve, fotot tona shpërndaheshin në mediume të ndryshme kineze dhe Shqiperia kishte një prezencë të shtuar në rrjetin mediatik kinez. Informacionet përcilleshin të drejtpërdrejta, refererencat ishin CRI dhe ATSH. CRI është një institution mediatik mjaft prestigjioz. Ajo transmeton në mbi 65 gjuhë të botës dhe mbetet një referencë mediatike e patjetërsueshme. Por edhe redaksia e vogël e shqipes, ku drejtonte Vera, ka peshën dhe rëndësinë e një mediumi që nuk përcaktohet fare nga numri. Ajo çfarë transmeton ka një vlerë të konsiderueshme jo vetëm për rëndësinë e lajmit, por edhe për diafragmën e madhe të transmetimit. Kjo redaksi i ka ndjerë mbi lekurë rete kalimtare të politikës, por ka ditur të orientohet mirë për të ruajtur ndjenjat e mirëkuptimit e të miqësisë. Mund të duket paksa patetike, por në fakt është në thelbin e punës së redaksisë, që seksioni shqip ka qenë gjithnjë në vullnetin pozitiv për të kontribuar në afrimin e dy popujve me njëri-tjetrin. E kam konsideruar një pedanë të fuqishme, hapin qëe hodhëm për t’i zgjeruar marrëdhëniet dhe çdo ditë që mbushej me informacione nga vendet tona respektive e dëshmonte këtë...