“Tatiana Tibuleac i kthehet fuqishëm, në një tjetër kontekst dhe në një tjetër nivel, temës së amësisë, së fëmijës së dashur/të padashur, të pasojave tragjike të "të mosdashurit", të pendesës, në një libër turbullues. "Kopshti prej qelqi" konfirmon hyrjen në letërsinë bashkëkohore të një shkrimtareje të talentuar dhe inteligjente siç është Tibuleacu, e cila di të kombinojë mizorinë e vëzhgimit dhe dhembshurinë për vuajtjen, duke zbuluar tragjedinë e fateve dhe bukurinë e jetës.” Gabriela Adamesteanu “Tatiana Tibuleac është një rrëfimtare paradoksale. Ajo e di, sikundër shumë pak shkrimtarë bashkëkohorë rumunë, që "një histori kurrë nuk lë gjëra të pazgjidhura". Në romanin "Kopshti prej qelqi", ajo rrëfen për një botë në kufirin e paqëndrueshëm mes mpiksjes dhe shpërbërjes, mes Rusisë dhe Europës, mes luftës dhe fatalitetit. "Kopshti prej qelqi" është, në shumë mënyra, romani i një brezi të tërë femrash dhe një rrëfimtareje sa autentike, aq edhe befasuese. “ Simona Sora

"Atë ditë era ishte zhdukur dhe dielli ngjante si t'i kishte ikur robërisë së reve të zymta e të errëta. Mes dëborës së bardhë vezullonte kureshtjendjellës një akull me një kaltërsi të thellë. E zbardhur, me degët të përkulura, pema e zezë e vetmuar ngjante si të ishte rritur në vendin e gabuar. E megjithatë ishte vendi i parapëlqyer për fëmijët që të luanin. Të gjithë djemtë e lagjes ishin rritur nën degën e lakuar të kësaj peme." "Teknika narrative e këtij libri është kinematografike: nga faqja e parë në të fundit ka tension të brendshëm, ngazëllim dhe suspense si në një film aksion, pasi një sprovë ndjek një tjetër. Teksti i tregimit Vrasës është kaq ritmik dhe përfshirja e lexuesit aq e thellë, saqë ju nuk do ta hiqni nga dora, pavarësisht nga natyra e rëndë e temës." -Sophio Tsulaia, kritike letrar, Literaturuli Gazet

“Romani "Të pamëkatët", është fryt i një pjekurie të avancuar dhe Sofroniou arrin të ndërthurë teknika dhe tema të ndryshme të letërsisë postmoderne me forma dhe motive të krijimit artistik tradicional, që bashkohen në një të tërë. Jashtëzakonisht i aftë në të dyja traditat, autori di si t'i përdorë ato mrekullisht.” -Yiorgos Pinakoulas, gazeta "Bookpress" “Sofronis Sofronioun, pa e tepruar, do ta konsideroja "shkrimtarin qipriot më të rëndësishëm të brezit të tij". Ai është një autor i ri që ka shkruar romanin më të mirë që kam lexuar viteve të fundit, një roman që fillon në një mënyrë të qetë, përpara se t'ju mbërthejë fuqishëm krejt pa kuptuar. Kur të mbaroni leximin, do të pyesni veten: përse nuk ka intervista me të dhe përse emri i tij nuk është me germa të mëdha në shtypin qipriot dhe grek? Në romanin "Të pamëkatët", ai kthen sërish në jetë Qipron e fillimshekullit të 20-të si edhe Nju Jorkun e së njëjtës kohë, duke qene i pranishëm në ngjarje dhe histori të nxjerra nga vëzhgime të thelluara.” Tasos Brekoulakis, LIFO

"Me romanin Valeria, Stridsbergu ka vërtetuar që është një prej autoreve më të mira të letërsisë bashkëkohore nordike." Aftenposten "... një nga librat më antikonformistë që kam lexuar dhe nga më të bukurit... Kur mbaron së lexuari romanin, ndihesh e magjepsur jo vetëm nga Valeria, por edhe nga dashuria e autores për të, nga bujaria e saj që i lejon një figure me gjasë patetike të bëhet heroike, një engjëll mbrojtës." Katy Waldman, The New Yorker "Novator dhe stimulues... Ndërsa Stridsbergu plotëson portretin e Valerisë copëz pas copëze, tabloja e përgjithshme ndryshon në mënyrë provokuese. Ky roman tregon se sa pak mund t'i kuptojmë të tjerët, aq sa edhe jetën e Valerisë." Publishers Weekly

"Duke u endur" është përmbledhja e dytë e tregimeve të Lu Xun-it, pas vëllimit "Thirrje nën armë" (botuar nga DITURIA, 2019). Vëllimi u botua në fund të vitit 1925 dhe përfshin 11 tregime të shkruara midis viteve 1924 dhe 1925. LuXun-i i pasqyroi pikëpamjet e tij për realitetin në këto tregime në një mënyrë që, aso kohe, ishte një risi për letërsinë kineze, duke ndihmuar lexuesit të shqyrtojnë mundësi të reja në lidhje me natyrën e vërtetë të realitetit përreth. Disa tregime merren me mënyrën e jetesës së intelektualëve (p.sh. Në tavernë, Keqardhje për të shkuarën), të tjerë janë komente për zakonet dhe institucionet tradicionale etj. Fati i grave fshatare është gjithashtu një temë e pëlqyer nga Lu Xun-i. Portreti i znj. Hsiang-lin në Flijimi i Vitit të Ri është një aktakuzë e fuqishme ndaj kodit etik feudal. Divorci, një nga tregimet e fundit të Lu Xun-it, zbulon, shumë thellësisht, situatën në zonat rurale pas Revolucionit të 1911 duke treguar se fati i grave fshatare nuk kishte ndryshuar fare. Tregimet e Lu Xun-it mishërojnë një frymë të realizmit të matur. Ai u shkëput nga forma ekskluzive e rrëfimit tradicional kinez, që shkruhej vetëm në kapituj, duke krijuar një formë të tregimtarisë. Prandaj, Lu Xun-i konsiderohet si babai i letërsisë moderne kineze.

I pushuar befas nga puna në kantier, ish-portieri i futbollit, Jozef Bloh, fillon të endet rrugëve të Vjenës: shkon në treg, kinema, stadium, pastaj kërkon një dhomë hoteli për natën. Shqisat e tij janë në përgjim, gjithçka e shqetëson. Ai kërkon me dëshpërim një njeri me të cilin të flasë, përpiqet t'u telefonojë të njohurve, pa gjetur askënd. Bredhjet e tij vazhdojnë derisa takon një grua të gatshme të kalojë natën me të. Por pastaj e vret, pa asnjë motiv. Ankthi që e mbërthen pas vrasjes është i njëjtë me atë që ndiente kur, si portier, përgatitej të priste një penallti. Përpiqet atëherë të arratiset drejt kufirit, duke u ndier i spiunuar, gjah për të tjerët, dyshues ndaj të gjithëve, në përpjekje për të parashikuar lëvizjet e kundërshtarit... Një nga tekstet më domethënëse të Peter Handkes, një thriller i tensionuar dhe anormal, me një stil narrativ tejet origjinal.

"Shushaniku është një çupë e mrekullueshme, me flokë të gjatë, që i mbledh në dy gërsheta të hijshme. Kur bie muzgu, ajo i përhap flokët e ndritshëm që të mbulojnë qytetin cep më cep: rrugë, oborre, njerëz. Ata që, në gjumë e sipër, mbështillen prej tyre, përkunden në ëndrra të mrekullueshme dhe, duke thithur dashuri ngado përreth, në vlagën e një dëshire të pandalshme për afërsi, kapen pas atyre që janë pranë. Deri edhe krijesat më të gjora dhe të vetmuara, e ndiejnë përqafimin e dashur të Shushanikut." Ana Kordzaia-Samadashvili, përshkruan me ironi dhe thellësi ndjenjat më thelbësore të qenies njerëzore: dashurinë dhe urrejtjen, zemërimin dhe zhgënjimin, ëmbëlsinë dhe pasionin, gjithçka të shprehur me një sarkazëm inteligjente, që i bën veprat e saj të paharrueshme.

Një lajmëtar i ri. Një mision sekret. Një mbretëri në rrezik. Natë e shkretë. Tiuri gjashtëmbëdhjetë-vjeçar duhet të kalojë orë të tëra i mbyllur në një kishëz, në heshtje e duke u lutur, sepse, në të aguar, mbreti Dagonat do t'i japë titullin kalorës. Por, ndërsa pret nën dritën fërgëlluese të një qiriu, dëgjon një trokitje në derë dhe një zë që me dëshpërim kërkon ndihmë. Një letër e fshehtë i duhet dorëzuar mbretit Unauen përtej Maleve të Epërme - një letër nga e cila varet fati i një mbretërie të tërë. Tiuri ka një detyrë të rëndësishme për të përmbushur, e cila mund t'i kushtojë titullin kalorës. Udhëtimi drejt mbretërisë së Unauenit, e çon Tiurin nëpër pyje të errëta e kërcënuese, nëpër lumenj të pabesë, në kështjella të mbrapshta dhe qytete të çuditshme. Takon armiq mizorë, të gatshëm t'i marrin jetën për të shtënë në dorë letrën, por edhe miqtë më të mirë, aty ku nuk e pret. Nuk duhet t'i besojë askujt, edhe pse i maskuar nën petkun e një identiteti të rremë, e mbi të gjitha, nuk duhet ta zbulojë kurrsesi atë çka shkruhet në letër... Letra për mbretin është historia drithëruese e betejës së një djaloshi kundër së keqes, që shtillet e pështillet në një botë të magjepsur kalorësie, gnximi dhe miqësie të vërtetë...

Një zotëri i huaj, konti i Monte Kristos, intrigon shoqërinë e lartë të Parisit me luksin e tij të jashtëzakonshëm, me sjelljet e stërholluara dhe të habitshme, me gruan e re orientale, shqiptaren Haide, që jeton nën hijen e tij. Kush, ndofta përveç konteshës së bukur dhe melankolike Dë Morserf, do të njihte tek ai marinarin e varfër Dantes, të arrestuar në Marsejë njëzet e tre vjet më parë? Përmes peripecive të një hakmarrjeje të pamëshirshme, në këtë vëllim të dytë shohim Parisin që gëlon kudo. Burra të spitulluar, gra të shoqërisë së lartë, personazhe të dyshimta, dalë bef as nga burgu, kryeqëzohen me figurat e paharrueshme të bankierit politikan Danglar, prokurorit të egër Vilëfor, kontit kryelartë Dë Morserf, par i Francës... Romancieri i historisë, autori i Tre muskëtjerëve dhe i Mbretëreshës Margo, zbulon në këtë kryevepër një aspekt tjetër të gjinisë së tij: romanin e zakoneve dhe të mitikës shoqërore, dhënë me një ndjenjë të pakrahasueshme veprimi dhe befasie

Një histori që nuk njeh kohë, kushtuar të gjithë fëmijëve: fëmijëve të sotëm, atyre që kanë qenë dikur dhe atyre që nuk do të rreshtin kurrë së qeni të tillë... Princi i vogël është sot libri më i përkthyer nga gjuha frënge. Me një hijeshi të pazakontë, ai rrëfen historinë e një djaloshi, që lë planetin e tij të vogël për të udhëtuar nëpër botë, duke njohur sjelljet tekanjoze të të rriturve përmes një sërë takimesh të jashtëzakonshme... Një libër që fiton zemrat e fëmijëve me historinë e thjeshtë, por plot me mesazhe të thella e të larmishme për të gjithë.

Ngjarjet e romanit zhvillohen në vitet '80, gjatë udhëtimit me trenin legjendar transsiberian nga Moska në Ulan Bator, Mongoli. Dy njerëz të huaj për njëri-tjetrin, janë të detyruar të ndajnë të njëjtën kabinë. Një intimitet i detyruar. Një vajzë studente finlandeze e urtë dhe e heshtur dhe një proletar rus i dhunshëm me një etje të pashtershme për vodkë dhe seks. Ai është një shovinist, misogjin, antisemit, i sprovuar me burgun dhe kampet e përqendrimit, por me pasion të pashteruar për jetën pas së cilës kapet nëpërmjet instinkteve për të mos rënë në boshllëkun që e rrethon. Shikon dështimin e ëndrrës sovjetike, që buron nga nëna e madhe Rusi, duke u rrekur ta mbrojë me dëshpërimin e një dashurie të humbur. Ajo është ende e tronditur nga kujtimet e të dashurit të saj moskovit, një student që bëri si i marrë për të mos shkuar të luftonte në Afganistan dhe u marros vërtet në atë çmendinë ku e mbyllën. Shpirti i kësaj toke pulson në hapësirat pa fund që përshkon treni, në fshatrat e shkatërruar nga degradimi dhe nga tajga plot borë, në qytetet e të internuarve dhe të shkencëtarëve, në mozaikun e identitetit dhe të popullit të një Siberie, në të cilin çdo gjë është në ekstrem. Me një realizëm të ashpër që ngjason me poezinë, Rosa Liksom tregon takimin midis dy fateve, midis botës mashkullore dhe femërore, por në radhë të parë udhëtimin në fundin e një perandorie që duket se shpërbëhet në shenjat e para të shkrirjes, në zemrën e një populli krenar por të zhgënjyer, të ashpër dhe sentimental, që jeton në nostalgjinë e përjetshme të kalimit nga e djeshmja tek e ardhmja, në ëndrrën e përhershme çehoviane: “Në Moskë, në Moskë!”.

Klima, një instrumentist i njohur i xhazit, merr lajmin se një infermiere e re me të cilën ka kaluar një natë të shkurtër në një qendër termale, është shtatzënë dhe ai është babai. Pas kësaj, fillon një komedi e zezë në të cilën, gjatë pesë ditëve të çmendura, tetë personazhe përqafojnë njëri-tjetrin në vrullin e një valsi marramendës. Nga njëra anë gruaja e bukur, xheloze e Klimës, e bindur se të gjitha gratë janë të destinuara të tradhtohen dhe që do ta nuhasë edhe këtë tradhti të re; djaloshi, i dashuri i infermieres, po aq xheloz; një gjinekolog fanatik që kuron gratë shterpa, por është gati të ndihmojë infermieren të dështojë; një pasanik amerikan, Don Zhuan dhe shenjtor; dhe një i burgosur politik i moshuar, viktimë e spastrimeve, që ka vendosur te emigrojë përfundimisht, i bindur se nuk ka të ardhme. Ai organizon një festë lamtumire në qendrën termale, si një ëndërr e një nate vere. Milan Kundera gërsheton çështje ekzistenciale të tilla si Dashuria, Tradhtia, Pabesia, Miqësia Vdekja, së bashku me një delikatesë të jashtëzakonshme. Në fakt, kjo delikatesë është konstante në të gjitha veprat e Kunderës. Si zakonisht,ai shtron pyetje serioze rreth botës moderne ku jetojmë: çfarë dimë për moralin, jetën dhe vrasjen.

Elektra d'Aplieze duket sikur është gruaja që ka gjithçka: bukurinë, pasurinë dhe famën. Por nën dukjen vezulluese të top modeles më të kërkuar në botë, Elektra e brishtë, që mezi e përballon stresin, e tronditur nga vdekja e të atit, Pa Saltit, miliarderi i pashoq që i birësoi gjashtë bijat qysh foshnja nga katër anët e botës, ka gjetur ngushëllim tek alkooli dhe droga. Dhe, ndërsa ata që e rrethojnë druhen për shëndetin e saj, Elektra merr letër nga një person krejt i panjohur, që pretendon se është e gjyshja... Më 1939, njujorkezja Sesilia Hantlej-Morgani arrin në Kenia, në përpjekje të shërojë plagët e zemrës pranë kumbarës së saj, grua mondane, zemra e shoqërisë së lartë dhe anëtare e grupit famëkeq Happy Valley. Në brigjet e liqenit të bukur Naivasha, ajo takon Bill Forsajthin, beqar i njohur enigmatik, fermer, me lidhje të ngushta me fisin maasai. Por kur zbulon diçka tronditëse dhe me luftën në prag, Sesilias nuk i mbeten shumë zgjedhje, ndaj vendos të pranojë propozimin e Billit për martesë. Me t'u vendosur në luginën Wanjohi dhe me Billin larg, befas Sesilia e ndien veten të izoluar dhe të vetmuar. Derisa në pyllin fare pranë fermës së saj gjen një foshnjë të sapolindur, të braktisur, që do t'ia ndryshojë jetën përgjithmonë... Nga atmosfera frenetike e Manhatanit në fushat e mrekullueshme, të egra e të gjera të Afrikës, Motra e diellit është vëllimi i gjashtë i Shtatë Motrave, serisë epike me miliona kopje të shitura të Lucinda Rileyt. Me rrëfimin përfshirës e hipnotizues dhe me personazhe të paharrueshme e mallëngjyese, seria Shtatë Motrat eksploron se si dashuria mund të kapërcejë edhe kufij në dukje të pamundur...

Një vëllim i cili përbëhet nga 16 tregime të shkurtra, që dëshmojnë për mjeshtrinë në trajtimin realist dhe bindës nëpërmjet humorit dhe satirës së mprehtë. Tregimet pasqyrojnë boshësinë klasike të burokracisë apo edhe situatat komike në të cilat ndodhen personazhe nga shtresa të ndryshme të popullit. Duke lexuar faqet e këtij libri, tregim pas tregimi, do gjesh sigurisht mjaft satirë, por edhe do të njohësh ambiente nga më të ndryshmet e shoqërisë turke, që nga ushtria e deri në zyrat e bashkisë, në lagjet e qytetit apo në fshatra të humbur. Lexuesi do të gjejë në tregimet e këtij vëllimi naivitet dhe injorancë, burokraci, korrupsion dhe varfëri, të gjitha këto të shkruara bukur dhe që dëshmojnë për njohjen e thellë të shoqërisë turke të kohës. Herë-herë autori fshikullon edhe absurditetet në qëndrimet politike që i çorientojnë njerëzit e thjeshtë, si me pyetjet: "A keni të drejtë? A jeni majtas apo djathtas?" Një tufë historish gazmore, të pëlqyeshme që e çlirojnë njeriun nga mendimet duke shëtitur lehtësisht nëpër faqet dhe historitë plot gaz dhe satirë.

Lufta e dytë botërore. Ernest Greberi kthehet në shtëpi nga fronti rus. Pas dy vitesh në luftime të vazhdueshme, më në fund merr leje për në atdhe. Kthehet me shumë pyetje dhe shpresa. Pyetjet janë për luftën. Për kë luftojnë tani ushtarët gjermanë? Për SS, për Gestapon, për gënjeshtarët dhe mashtruesit? A do të qëndrojnë fanatikët dhe vrasësit edhe një vit në pushtet? Rusët avancojnë dhe lufta tashmë është e humbur. Një luftë që i ka mbajtur të izoluar dhe në kushte të frikshme, jonjerëzore dhe qesharake. Mendimet dhe shpresat janë drejt shtëpisë. Te dielli që verës shkëlqen lulet në hyrje të shtëpisë. Te mëngjesi që nëna i përgatit si zakonisht, me mjaltë, panine, qumësht të ngrohtë e kafe. Por, kur Greberi më në fund arrin në Verden, asgjë nuk është siç e kishte imagjinuar. Gjithçka është shkatërruar e djegur. Njerëzit kudo janë të trembur e të traumatizuar. Mungon pothuajse gjithçka, në ditët që ndahen nga një bombardim në tjetrin. Shtëpia e tij është bombarduar dhe prindërit janë zhdukur. E vetmja lule që shkëlqen në këtë shkatërrim është Elizabeta Kruze, vajza që e kishte njohur qysh fëmijë. Tashmë Elizabeta është një grua me bukuri të parezistueshme, me sy të bukur ngjyrë ulliri dhe flokë të gështenjtë të valëzuar që i zbresin supeve. Historia e një dashurie të madhe, që provon t’i kundërvihet brutalitetit dhe absurditetit të luftës.

Aurelia është nëna e dashur dhe e përkushtuar e një vajze trevjeçare, si dhe gazetare e suksesshme në televizion. Jeta e saj kthehet përmbys, kur i duhet të intervistojë ish-të dashurin, Alexander Laszlon, dikur një figurë shumë e njohur, me lidhje të forta në botën e politikës, i cili ka marrë pjesë në vitet '80 në një projekt ndihme në Etiopi, ku kishte pllakosur uria. Dhjetë vjet më parë, marrëdhënia pasionante midis Aurelias, atëherë studente e re, pjesëmarrëse në projekt dhe e Aleksandrit të mrekullueshëm u ndërpre papritur, kur Laszlo u dënua për abuzim seksual të njërit prej fëmijëve të tij etiopianë të birësuar. Djali së bashku me një duzinë fëmijësh etiopiane, ishte sjellë në Amsterdam për t'u arsimuar dhe edukuar, pjesë e iniciativës së Laszlos për formimin e Liderëve të Ardhshëm, që do të ktheheshin në shtëpitë e tyre të armatosur me dije, për të ndryshuar shoqërinë. Reagimi i shoqërisë qe i ashpër shtypi e sulmoi publiku u shpreh pa njohur faktet dhe shumë shpejt Aleksandri, nga figurë e respektuar, përfundoi në një figurë të urryer publike që, pas burgut, u zhduk nga jeta publike. Propozimi i Aleksandrit për Aurealian pas dhjetë vjetësh, është i qartë: të shkruajë një libër për jetën, motivet dhe, sidomos për idetë e tij rreth pedofilisë. Duket sikur personazhi kryesor, duke mbrojtur lirinë e shprehjes e të mendimit, del në mbrojtje të pedofilisë. Por, në fakt, shkrimtari është përpjekur ta shohë nga një pikëpamje tjetër dhe të verë në dukje reagimin indiferent apo violent, aktual në botën e sotme, ndaj kësaj dukurie. Një udhetim prej më shumë se 500 faqesh, përmes shtatë kontinenteve e disa dekadash, që na bën të mendojmë për çështje si seksizmi, barazia gjinore, feminizmi, raca etj., për botën jetën dhe vdekjen, në një mënyrë madhështore. Të gjitha këto përmes penës së Jamal Ouariachit, si një shkrimtar i ri dhe shumë i talentuar, një yll në rritje jo vetëm i letërsisë së Vendeve të Uleta.

Motra e hënës është vëllimi i pestë epik i sagës Shtatë motrat nga Lucinda Riley. Pas vdekjes së babait, Pa Saltit, një miliarder i pashoq që i birësoi gjashtë bijat nga e gjithë bota, Tigi D'Aplieze, duke i besuar instinktit, shkon në Hajlende, malësinë e egër skoceze. Atje fillon punë, duke iu përkushtuar pasionit të saj: kujdesit për kafshët, në pronën e madhe dhe të izoluar të Kinerdëve, e punësuar nga padroni enigmatik dhe joshës, Çarl Kinerdi. Aty Tigi takon Kalin, kujdestarin e pronës, me të cilin ndan shtëpinë dhe që shpejt do të bëhet një mik i dashur; Zarën, bijën adoleshente dhe paksa rebele të Çarlit; dhe Zed Eszunë, një tip playboy dhe ish-i dashuri i njërës prej motrave. Por, mbi të gjitha, takon Çilin, një cigan plak që duket se di shumë hollësi rreth së shkuarës së saj dhe të gjyshes: Lusia Amaja Albajsini, kërcimtarja e famshme e flamengos. Në hijen e Alhambrës së mrekullueshme, Tigi zbulon lidhjen e saj me komunitetin legjendar të ciganëve të Sacromontes, të cilët u detyruan të largoheshin nga shtëpitë e tyre gjatë Luftës Civile, dhe me "La Candelan", kërcimtaren më të madhe të flamengos të asaj kohe. Nga Spanja, në Amerikën e Jugut dhe Nju Jork, Tigi do të bjerë në gjurmë të së shkuarës së saj të trazuar. Dhe, nën syrin vigjilent të një fallxhoreje të talentuar cigane, ajo do të zbulojë talentin e vet si shëronjëse. Por kur fati duket se i prin udhë, Tigi duhet të vendosë nëse do të qëndrojë me familjen e gjetur rishtas apo do të kthehet në Kinerd, te Çarli.

Shtëpia e shtrembër vazhdon të vlerësohet ndër veprat më të arrira të A. Christie. Dëshmi janë edhe përshtatjet e saj të shumta për radio e kinema. Më i fundit ishte filmi me të njëjtin titull (2017), i regjisorit francez Gilles Paquet-Brenner, që u mirëprit nga publiku, shtatë dekada pas botimit të parë të romanit. Fabula e veprës është e thjeshtë. Një sipërmarrës shumë i suksesshëm, Aristidh Leonidhes, me prejardhje greke por i vendosur në Angli qysh në rini, gjendet vdekur në vilën e tij luksoze jo fort larg Londrës. Pavarësisht prej moshës së thyer, çdokush, që nga familjaret e deri te policia, dyshojnë se vdekja nuk ka qenë natyrore. Dikush e ka helmuar dhe fajtori duket se është pjesëtar i rrethit familjar. Ndërkaq që policia përçapet në kërkim të autorit të krimit, një diplomat i ri, i dashuruar me mbesën e të ndjerit, përfshihet shumë në dritëhijet e hetimit, si dhe në marrëdhëniet e ndërlikuara mes trashëgimtarëve të viktimës. Në gjithë këtë tufan të përqendruar brenda katër mureve, Agatha Christie tërheq mjeshtërisht vëmendjen e lexuesit, duke e përfshirë në skutat më të errëta psikologjike të mendjes së personazheve. Në të njëjtën kohë, autorja analizon të fshehtat dhe paqartësitë e marrëdhënieve familjare, kur mes tyre kanë mësyrë elemente jo pak çoroditëse si grykësia materiale, shthurja e moralit zakonor, ambicia shoqërore dhe deri nevoja për arrati nga presionet e jetës borgjeze.

Gjatë shekullit XIX, midis Torinos, Palermos e Parisit takojmë një sataniste histerike, një abat që vdes dy herë, disa kufoma në gjirizet parisiane, Hipolito Nievon, garibaldian, i mbytur në det afër Strombolit, Bordereau-n e rremë të Drejfysit për ambasadën gjermane, rritjen hap pas hapi të falsifikimit të njohur si Protokollet e Pleqve të Zionit. që do të frymëzojë Hitlerin për kampet e përqendrimit, jezuitë që komplotojnë kundër masonëve, masonë, karbonarë dhe maxinianë që mbysin priftërinjtë me të njëjtin shfrim, një Garibald me këmbë të shtrembëruara nga artriti, plane të shërbimeve sekrete piemonteze, franceze, prusiane e ruse, masakra në një Paris të ditëve të Komunës ku edhe minjtë hahen, kama të mprehura dhe fundërrina që bëjnë plane për të vënë bomba e për të nxitur revolta në sheshe, noterë falsifikatorë, testamente të sajuara, vëllazëri djallëzore dhe mesha të zeza. Një material i shkëlqyer për një roman me pjesë të stilit të viteve Nëntëqind, i ilustruar si feuilletons të asaj kohe. Ja se me çfarë mund të kënaqet edhe lexuesi më i keq. Pa harruar një hollesi. Duke lënë mënjanë protagonistin, të gjitha personazhet e tjera të këtij romani kanë jetuar vërtet dhe kanë kryer veprat e përshkruara, Madje edhe protagonisti bën gjëra të vërteta, përveç faktit që bën shumë, sepse ndoshta këto i kanë bërë autorë të ndryshëm. Po kush e di, ndoshta kur je në rrethet e shërbimeve sekrete, agjentëve te dyfishtë, kundërvajtësve zyrtare dhe mekatarëve fetarë, gjithçka është e mundur. Edhe që i vetmi personazh i trilluar i kësaj historie të jetë më i vërteti nga të gjitha dhe të ngjajë si dy pika uji me të tjerë që jetojnë sot.

Magda nuk kishte mbushur ende një vjeç kur të ëmën e vranë, prandaj i ati, Xhoni, e çoi të jetonte në pyll me Marianën, Gruan e Pyllit. Aty ajo mësoi të shëronte të sëmurët dhe mësoi artin e mbijetesës në pyll, në sajë të shkathtësisë në hark e luftime. Tanimë Magda mezi pret të njohë botën, ajo dëshiron një jetë plot aventura përtej kufijve të pyllit. Kur ngado hapet fjala se Ledi Matilda dhe e bija, Izabela, janë kapur e mbahen në kullë të mbyllura nga sherifi mizor i Notingamit, Magda është gati për veprim. Kjo është mundësia e artë për të bashkuar forcat me Xhonin, babanë, dhe Robin Hudin e bandën e tij të jashtëligjshme, për të cilin ka dëgjuar shumë. Por Magdës as nuk i shkon nëpër mend që kjo është edhe mundësia për t'u përballur me vrasësin katil, qe dikuri vrau të ëmën dhe e la jetime.

Kush do t'i mbrojë të varfrit kundër padrejtësisë dhe mizorise? Kur pesëmbëdhjetëvjeçarja Meri de Holt ikën nga shtepia, ka një arsye të fortë: xhaxhai, i cili e ka rritur, do që ta martojë me një pasanik plak. Meri do të bëhet Zonja e Gjelbër e pyllit dhe do të fillojë një jetë të re, me një emër tjetër, Mariana. Njerëzit do të dëgjojnë për të, për mirësinë dhe dorën e saj që shëron mrekullisht dhe do të mendojnë se është një shtrigë... Në të vërtetë, ajo është ngushëllimi i vetëm i të varfërve. Një grup grash që rebelohen kundër padrejtësive, do të bashkohen në pyll dhe pasi Mariana të bindet se cili është misioni i saj, ndoshta as dashuria për Robertin, pjesëtar i një bande që grabit të pasurit për t'ua dhuruar të varfërve, besnik i Mbretit Riçard, nuk do ta kthejë mbrapsht. Një roman plot aventura, me ngjarje që zhvillohen në Anglinë mesjetare, një variant i jashtëzakonshëm, i ritreguar, i legjendës së Robin Hudit.

LIBRI THRILLER MË I SHITUR NË BOTË, MË SHUMË SE 100 MILIONË KOPJE! "Kur lexon se çfarë ndodh pas kësaj, nuk do ta besosh, por do të vazhdosh të lexosh dhe dora-dorës që një ngjarje e pabesueshme ndiqet nga një tjetër edhe më e pabesueshme, do të lexosh i magjepsur. Gjithçka është krejtësisht e pamundshme dhe tejet interesante. Është romani mister më tronditës që Agatha Christie ka shkruar dhe, nëse ndonjë shkrimtar tjetër e ka tejkaluar ndonjëherë këtë, emri i tij i shpëton kujtesës sonë, sepse ne i referohemi, natyrisht, mistereve që kanë shpjegime logjike, siç është ky." -The New York Times Book Review Dhjetë persona krejt të panjohur për njëri-tjetrin janë ftuar të kalojnë një javë pushimi në një vilë të bukur në Ishullin Indian, pa ditur madje as emrin e mikpritësit bujar. E, megjithatë, secili prej tyre, dikush për kërshëri, dikush nga nevoja për pushim, dikush ashtu kot, e kanë pranuar ftesën. Dhe tashmë janë të gjithë aty, në atë ishull në mes të detit. Por kur mbërrijnë, nuk e gjejnë të zotin e shtëpisë t'i presë. Gjejnë vetëm një poezi të futur në kornizë dhe të varur mbi oxhakun e secilës dhomë. Gjatë darkës së parë të gjithë dëgjojnë nga dhoma ngjitur nëpërmjet gramafonit, një zë çnjerëzor e depërtues që buçet, duke i akuzuar të gjithë të ftuarit si vrasës. Për mysafirët e mbyllur si në një grackë, është fillimi i një ankthi pa fund. Dhjetë vrasës, të izoluar, viktima tashmë të një vrasësi të padukshëm. Të gjithë personazhet gjenden përballë njëri-tjetrit: fajtorë, akuzues, hetues dhe njëkohësisht vrasës. Derisa, në mënyra nga më të çuditshmet, vriten të gjithë dhe në ishull nuk mbetet më askush.

Një roman i jashtëzakonshëm, mjeshtëror, i narrativës së shkëlqyer, sensualitetit dhe dramacitetit psikologjik, shkruar nga aurorja e bestsellerëve ndërkombëtarë, Sarah Waters. Eshtë viti 1922 dhe Londra është e tensionuar. Ish-ushtarakët janë të zhgënjyer, të papunët dhe të uriturit kërkojnë ndryshim. Në jug të Londrës, në një shtëpi të madhe të heshtur, tani pa vëllezër, pa bashkëshort e madje pa shërbëtorë, jeta do të ndryshojë, pasi zonja Rej dhe e bija, Frensisi, për të mbijetuar, do të detyrohen të japin një pjesë të shtëpisë, befas shumë e madhe për dy vetë, për qiramarrës ose, si quhen për të përdorur një term "politikisht të saktë", mysafirë me pagesë. Me ardhjen e Lilien dhe Leonard Barberit, një çift bashkëshortësh të rinj, rutina e shtëpisë dhe jeta e banorëve të saj do të tronditen paprirur. Dhe ndërsa pasionet rriten dhe zhgënjimet bëhen mal, askush nuk mund të parashikojë se sa larg dhe sa shkatërruese do të bëhen ngjarjer. Me mjeshtërinë e rrëfimit, që e bëri kaq të dashur e të vlerësuar për lexuesin e kritikën, Sarah Waters sjell një histori tërheqëse për pasionin dashuror, dëshirat e parrëfyera dhe pasojar e tyre tronditëse. Një roman i mprehtë, që në atmosferën e një epoke historike përshkruan personazhe që mbeten në zemrën dhe kujtesën e lexuesit, kaq të gjalla, kaq të mirëfillta në ethen e tyre dramarike për lumturi, në këtë kryevepër të tensionit psikologjik dhe thellësisë emocionale. "Roman i madh, madhështor. Ja kështu shkruhet!" -Stephen King "Gërshetim mjeshtëror i romanit të krimit, jetës shtëpiake dhe pasionit romantik..." -Los Angeles Times