I shkruar në vitet e errëta të nazizmit, i botuar për të parën herë në Zvicër më 1943 dhe i ndaluar asokohe të shihte dritën e botimit e të shpërndahej në Gjermani, romani “Loja e rruazave prej qelqi” është vepra më e vëllimshme e më e rëndësishme e shkrimtarit të shquar gjerman Herman Hese, Laureat i Çmimit Nobel për letërsinë. Ky roman, që është përkthyer në më se 40 gjuhë të botës dhe në 12 dialekte indiane, përmban një utopi shumë konkrete dhe jo më kot u është kushtuar “Pelegrinëve të Orientit”, emërtim i përdorur nga autori për artistët, për shkrimtarët dhe për të gjithë njerëzit e së shkuarës, të së tashmes e të së ardhmes që kanë si tipar të përbashkët faktin se, pavarësisht nga parullat e nga pretendimet e shumicave, sendërtojnë me ngulm prirjet e tyre, jo si qëllim në vetvete, por si domosdoshmëri, duke ndihmuar kësisoj në konkretizimin e intelektit, të shkencës e të humanizmit, çka qëndron mbi të gjitha kufizimet e kombeve, të racave, të feve e të ideologjive. Romani “Loja e rruazave prej qelqi”, i cili në krijimtarinë letrare të shkrimtarit Herman Hese cilësohet si përmendorja më e përkryer, është një vepër komplekse, e pasur dhe e ngjeshur, magjepsëse nga origjinaliteti i strukturës e i bukurisë së saj gjuhësore, një vepër e jashtëzakonshme, e mbushulluar me simbole, e përshkuar tejendanë nga një ironi e matur e nga një ton parodizues, një vepër e cila përbën mbarimin e harkut të madh që lidh romanin edukativ të Gëtes me misterin e Orientit, ajo është njëherazi profeci dhe kritikë e epokës. “... Pra, Loja e rruazave prej qelqi është një mënyrë të luajturi me çdo vlerë e me çdo përmbajtje të kulturës sonë, ajo luan me to, ashtu sikurse ndodh, për shembull, në periudhat e lulëzimit të arteve, me një piktor, i cili mund të ketë luajtur me ngjyrat e paletës së vet. Me njohuritë, me idetë e mëdha e me veprat artistike që ka nxjerrë njerëzimi në epokat e veta krijuese, me atë që epokat e mëvonshme të studimeve erudite e kanë shndërruar në koncepte e në pronë intelektuale, me tërë këtë trashëgimi të pamasë vlerash shpirtërore, lojtari i Lojës së rruazave prej qelqi luan njësoj siç luan në organo një organist, por kjo organo ka një përsosuri gati të papërfytyrueshme: tastiera dhe pedali i saj fshikin tërë kozmosin shpirtëror, regjistrat e saj janë pothuaj të panumërt, dhe teorikisht me anë të këtij instrumenti mund të riprodhohet në tinguj e gjithë përmbajtja shpirtërore e universit.”

I shkruar në vitet e errëta të nazizmit, i botuar për të parën herë në Zvicër më 1943 dhe i ndaluar asokohe të shihte dritën e botimit e të shpërndahej në Gjermani, romani “Loja e rruazave prej qelqi” është vepra më e vëllimshme e më e rëndësishme e shkrimtarit të shquar gjerman Herman Hese, Laureat i Çmimit Nobel për letërsinë. Ky roman, që është përkthyer në më se 40 gjuhë të botës dhe në 12 dialekte indiane, përmban një utopi shumë konkrete dhe jo më kot u është kushtuar “Pelegrinëve të Orientit”, emërtim i përdorur nga autori për artistët, për shkrimtarët dhe për të gjithë njerëzit e së shkuarës, të së tashmes e të së ardhmes që kanë si tipar të përbashkët faktin se, pavarësisht nga parullat e nga pretendimet e shumicave, sendërtojnë me ngulm prirjet e tyre, jo si qëllim në vetvete, por si domosdoshmëri, duke ndihmuar kësisoj në konkretizimin e intelektit, të shkencës e të humanizmit, çka qëndron mbi të gjitha kufizimet e kombeve, të racave, të feve e të ideologjive. Romani “Loja e rruazave prej qelqi”, i cili në krijimtarinë letrare të shkrimtarit Herman Hese cilësohet si përmendorja më e përkryer, është një vepër komplekse, e pasur dhe e ngjeshur, magjepsëse nga origjinaliteti i strukturës e i bukurisë së saj gjuhësore, një vepër e jashtëzakonshme, e mbushulluar me simbole, e përshkuar tejendanë nga një ironi e matur e nga një ton parodizues, një vepër e cila përbën mbarimin e harkut të madh që lidh romanin edukativ të Gëtes me misterin e Orientit, ajo është njëherazi profeci dhe kritikë e epokës. “... Pra, Loja e rruazave prej qelqi është një mënyrë të luajturi me çdo vlerë e me çdo përmbajtje të kulturës sonë, ajo luan me to, ashtu sikurse ndodh, për shembull, në periudhat e lulëzimit të arteve, me një piktor, i cili mund të ketë luajtur me ngjyrat e paletës së vet. Me njohuritë, me idetë e mëdha e me veprat artistike që ka nxjerrë njerëzimi në epokat e veta krijuese, me atë që epokat e mëvonshme të studimeve erudite e kanë shndërruar në koncepte e në pronë intelektuale, me tërë këtë trashëgimi të pamasë vlerash shpirtërore, lojtari i Lojës së rruazave prej qelqi luan njësoj siç luan në organo një organist, por kjo organo ka një përsosuri gati të papërfytyrueshme: tastiera dhe pedali i saj fshikin tërë kozmosin shpirtëror, regjistrat e saj janë pothuaj të panumërt, dhe teorikisht me anë të këtij instrumenti mund të riprodhohet në tinguj e gjithë përmbajtja shpirtërore e universit.”

Zozo, një djalë çapkën e trimosh, është personazhi që del nga Ipadi dhe shëtit të gjithë botën duke u ardhur në ndihmë të gjithë fëmijëve që gjenden në ndonjë situatë tw vështirë. Po kështu një ditë ai shfaqet edhe në shtëpinë e dy motrave, Borës dhe të Zanës, të cilat pëlqejnë shumë të përdorin Ipadin për të luajtur dhe për të parë filmat e tyre të parapëlqyer. Dhe Zozo, që jeton në Ipad, del prej aty dhe lidh një miqësi kaq të bukur me vajzat, duke i përfshirë ato në aventurat dhe trimëritë e tij nëpër Sahara, në Kinë apo edhe në Polin e Veriut. "Aventurat e Zozos" është një përrallë e bukur që hedh vëmendjen nga teknologjia dhe lidhja që kanë fëmijët me të sot dhe se si duhet ta mendojmë atë si një dritare të bukur nga ku fëmijët mund të hedhin sytë për të mësuar ato vende ku nuk mund të jenë dhe dije të cilat jo gjithmonë është e lehtë të gjinden. Shkrimtarja e njohur Diana Çuli këtë herë i afrohet lexuesve të vegjël me librin e parë (por jo të fundit) për fëmijë, pas një përvoje të gjatë në letërsi me romanet e njohur "Dreri i trotuareve", "Engjëj të armatosur", "Vrasje në Kryeministri" etj. Endri Bego (ilustruesi) ka përfunduar studimet e larta në Akademinë e Arteve për Skulpturë dhe Grafikë. Pas studimeve ka lëvruar edhe artin e Karikaturës dhe ilustrimeve të Comics (Novela grafike).

“Tre romanet kryesore të Antonio Di Benedettos: ‘Zama’, 'Heshtësi' dhe ‘Vetëvrasësjet’, në bazë të unitetit stilistik dhe tematika që i bashkon, formojnë një lloj trilogjie dhe ta themi që tani, që të jetë e qartë njëherë e mirë, përbëjnë një nga momentet më kulminante të narrativës së gjuhës spanjolle të shekullit tonë. Në letërsinë argjentinase, Di Benedetto është një nga të paktët shkrimtarë që ka ditur të përpunojë një stil të tijin, bazuar në saktësi dhe ekonomi dhe pavarsisht lakonizmit dhe varfërisë së tij dukshme, formohet me shumë ngjyra, gjuha e folur apo refleksive. të përshkruese apo lirike, dhe ka një efikasitet befasues Nga romanet e tij, e çuditshmja është e syrgiynosur. Arti i tij delikat heq me siguri llumin retorik për t'u përqendruar tek gjërat thelbësore. Nga braktisja kozmike tek ‘Zama' tek inventari metodologjik i rrethanave dhe shkaqeve që mund të legjitimojnë vetëvrasjen, njeriu i Di Benedettos jeton i rrethuar nga zhaurrimat shkatërruese të botës.” - Juan José Saer "Di Benedetto është nga ata romancierë të rrallë i cili nuk kërkon të ndërtojë të shkuarën për të mbërritur në një synim... ai e jeton shkuarën dhe na shfaq ne përvoja dhe forma sjelljeje që përmbajnë gjithë çudinë e tyre" - Julio Cortázar

Romani Dera është një zhbirim tronditës i marrëdhënieve mes dy grave krejt të ndryshme. Magda është shkrimtare, e arsimuar e martuar me një akademik të njohur, shume e gjendur me njerëzit dhe me një marrëdhënie të ndërlikuar me regjimin komunist në Hungari. Emerenca është një fshatare, e vrazhdë, analfabete, e akullt dhe në dukje pa moshë. Ajo jeton në nje shtëpi ku nuk mund të hyjë askush, madje as kushërinjtë më të afërt. Ajo është kujdestarja e shtëpisë së Magdës dhe ndaj bëhet e pazëvendësueshme për të. Edhe Emerenca, në mënyrën e saj, bëhet e varur nga Magda. Ato ndajne mes tyre një lloj dashurie të paktën deri kur suksesi artistik kaq shumë i dëshiruar i Magdës shpie drejt nje zbulimi tronditës. "Më në fund një roman i shpëtuar nga Humbësit e Mëdhenj po vjen tek lexuesi...Nese e ndien veten si njohës të mirë, të sigurt të peizazhit letrar, atëherë romani 'Dera' do te ta shprishë këtë lloj skeme. Është e habitshme sesi kjo kryevepër ka qenë deri më sot e panjohur per lexuesin gjithë këto vite. Rreshta dhe imazhet e Magda Szabos me erdhën në mendje kaq befasisht dhe bashkë me to edhe emocionet e fuqishme. Është vepër e një ndershmërie të rrepte 2 fuqishme dhe një delikatese të rrallë." - Claire Messud, The New York Times Book Review "Romani 'Dera' është një libër thellësisht i çuditshëm dhe po aq tërheqës, një përrallë e errët vendase, për marrëdhëniet e një shkrimtareje hungareze, Magda Szabó dhe kujdestares së heshtur të moshuar të shtëpisë, Emerencës." -John Williams, The New York Times "Lënda e romanit hungarez 'Dera' ka fuqinë zanafillore të mitit... Zhvillimet klasore, miqësia femërore, fuqia e vullnetit.. Për të gjitha këto Magda Szabó shkruan me një drojë magjepsëse." - Adam Kirsch, The New York Times Book Review "Vepër e vërtetë arti nën një zotërim absolut të lëndës dhe strukturës... Një prej shumë triumeve të Magda Szabós këtu është se ajo shkruan një roman politik të rrënjosur në një atmosferë tërësisht shtëpiake." - Liam Mcllvanney, London Review of Books "I mençur, tronditës, i frikshëm, ky libër meriton të shitet me mijëra e mijëra.” - Tibor Fischer, The Telegraph

Në rreshtin e fundit të klasës sonë ishte një karrige bosh, por tani në të është ulur një djalë i ri i cili quhet Ahmet. Ai është nëntë vjeç (ashtu si unë). por ai është shumë i çuditshëm. Ai nuk flet kurrë, ai nuk buzëqesh asnjëherë dhe as nuk i pëlqen karamelet me sherbet limoni, të cilat janë të preferuarat e mia! Por, unë mësova të vërtetën: Ahmeti nuk është aspak i çuditshëm. Ai është një Refugjat, i cili është larguar nga një Luftë. Një luftë e vërtetë. Me bomba dhe buli që vrasin njerëz. Sa më shumë mësova për të, aq më shumë dua ta ndihmoj. Këtu luajnë rol të madh edhe shokët e mi më të mire Xhosi, Majkëlli dhe Tomi. Sepse së bashku ne kemi menduar një plan .

"Ky ka qenë libri më i rëndësishëm në jetën time." -GAMAL ABDEL NASSER Mustafa Qemal Ataturk, diktatori i madh turk, është një figurë me rëndësi të madhe për botën moderne. Ai bëri në Turqi atë që, në të vërtetë, Nasser-i dhe "burrat e fortë" u përpoqën të bëjnë në vendet e tyre. Ai ishte modeli dhe ideali i tyre. Përveç rëndësisë së madhe historike, ky libër, i botuar për herë të parë në vitin 1933, është gjithashtu një studim magjepsës i një figure jashtëzakonisht komplekse dhe kontradiktore, brenda së cilës vetëdisiplina e hekurt dhe aftësia për vetëbraktisje, qëndronin krah për krah duke përforcuar kësisoj njëra-tjetrën.

Përzgjedhja e krijimtarisë e sidomos mohimi i një pjese të saj nga ana e autorit është proçesi më i vështirë në studion e tij, i cili dëshmon, nga njëra anë talentin dhe nga ana tjetër përgjegjësinë e tij përpara lexuesit si dhe ç’është më kryesorja, flet për mjeshtërinë e tij artistike. Në rastin e poetes Elvira Malo, ky proçes tregon se krijimtaria e saj poetike nuk është shprehje e ekzibicionit apo e rastësisë, por rrjedhojë e talentit dhe këmbnguljes së saj të gjatë për të ardhur deri te ky libër, për përgatitjen e të cilit, ajo është kujdesur vetë në përzgjedhjen e poezive të saj nga dosja voluminoze, e mbushur për vite me rradhë.

Dy sy që e shohin botën ndryshe nga miliona sy të tjerë, dy veshë që i dëgjojnë zërat e botës, ndryshe nga miliona veshë, një zemër që, ndryshe nga shumë zemra të tjera, rreh me ritmin e kësaj bote, me ecjen e hapave njerëzore dhe, njëherësh, me shpejtë sinë e trupave kozmikë. Një shpirt që jeton çdo çast me poezinë. Një fytyrë që ngryset nga dhimbjet e planetit më shumë se nga shqetësimet e trupit të saj, natyrisht don që të shfaqet ndryshe para gjindjes. - DEMIR GJERGJI

Romani “Historia e natës së 1002-të”, e para vepër e shkrimtarit të shquar austriak Jozef Rot e përkthyer në gjuhën shqipe, ngjan si një testament shpirtëror, njëherazi edhe si një profeci apokaliptike rreth fatit të Austrisë tashmë ish-perandori habsburgase, e cila më 1939, vit i botimit të këtij libri, duket se ka nisur të gllabërohet prej një humnere akoma më të thellë se humnera e mëparshme, si pasojë e çmendurisë naziste të aneksimit dhe të Luftës së Dytë Botërore. Vjena e fundit të shekullit të 19-të, me tablotë e saj plot kontraste, përbën sfondin e këtij romani, që autori e botoi në mërgim, pak para vdekjes së vet tragjike më 1939, në moshën 45-vjeçare. Ky tregim i shkëlqyer dhe alegorik për ngashënjimin dhe rrënimin personal e shoqëror, të dhëna këto nëpërmjet përshkrimesh të holla e të këndshme, përbën një mjet thelbësor për të kuptuar aftësitë e jashtëzakonshme krijuese të autorit, aftësi që janë mishërim i një njohjeje të thellë të shpirtit njerëzor, i një gjuhe të përkryer dhe i një dëshpërimi të etur për dashuri. Romani në fjalë, ngjarjet e të cilit zhvillohen në Austri aty nga viti 1880, pjesërisht edhe në Persi e në Karpatet e atëhershme austriake, është kryevepra e Jozef Rotit, suksesi kulmor i dëshpërimit të tij të papërlotur e i dashurisë së tij të zjarrtë për jetën, dhe ka si zanafillë një aventurë erotike të monarkut të Persisë në Vjenën e dinastisë së Habsburgëve. Këtu autori është zëri autentik e anonim i fabulës së romanit dhe i lëviz personazhet e veta në një lojë të pamëshirshme shahu, ku asnjëri syresh nuk është i vetëdijshëm, në një lojë që do të sjellë rrënimin për të gjithë. Dhe secili prej personazheve mendon se po bën për veten e vet gjënë më të mirë, por në të vërtetë bën gjënë më të keqe, ose bën pikërisht atë gjë që e shpie drejt rrënimit. I paprekur mbetet vetëm një gjerdan margaritarësh, rreth të cilit është vërtitur në fshehtësi e tërë historia.

Me veprën e vëllimshme sociologjiko-filozofike “Masa dhe pushteti”, shkrimtari me famë botërore Elias Kaneti (1905-1994), Laureat i Çmimit Nobel për letërsinë, ka pasur si qëllim të japë ndihmesën e vet për shpjegimin e kthesave rrënjësore politike, sociale e kulturore në Evropën e shekullit të njëzetë. Lidhur me këtë, kritikët vënë në dukje se gjer më sot nuk ka libër tjetër që të merret me problemet e shoqërisë bashkëkohore në mënyrë kaq të përqendruar sa “Masa dhe pushteti”, dhe shtojnë se “masa” dhe “pushteti” janë koncepte themelore për të kuptuar epokën tonë. Kjo vepër përfshin në të njëjtën shkallë edhe aspekte nga fushat e antropologjisë, të etnologjisë e të psikologjisë, dhe lexuesi e ndien se aty trajtohen çështje që kanë të bëjnë drejtpërdrejt me të, se aty mendohet për fatin e tij. Kjo vepër cilësohet si një arritje e shkëlqyer, si një rrugë krejt origjinale në ritrajtimin e historisë dhe të psikologjisë së masës. “Masa dhe pushteti” është “opus vitae”, është vepër e një jete. Jo e jetës së një universitari ose e jetës së një studiuesi, por e jetës së një shkrimtari, i cili, me stilin e vet të ndritur, me forcën dhe me shkëlqimin e mënyrës së të shprehurit, arrin ta bindë lexuesin për shpjegimet shkencore që jep. Në këtë vepër, së cilës i ka kushtuar 35 vjet të veprimtarisë së vet krijuese, Kaneti përpunon një teori të tërë ndërlidhurish midis dukurive të masës dhe të gjitha aspekteve të pushtetit. E veçanta e kësaj vepre është se autori i saj shkruan në një gjuhë të thjeshtë e të kuptueshme për të gjithë, duke patur kujdes që të mos e mbushë me terma të ndërlikuar shkencorë. Ai i lë çështjet të hapura për t’u interpretuar nga kushdo që ka interes në fushën përkatëse. “Masa dhe pushteti” është një vepër gjithnjë aktuale, dhe autori i saj një stilist i madh, sikurse e ka njohur tashme lexuesi ynë nëpërmjet trilogjisë së tij autobiografike (“Gjuha e shpëtuar”, “Pishtari në veshin tim” dhe “Loja e syve”).

A doni të përballeni me vetminë? Një shoqëri si jona, e cila ecën me ritme të shpejta, nuk e pranon vetminë. Të jetuarit vetëm shihet si veprim antisocial, madje për disa është diçka kërcënuese. Përse ndodh kështu, kur autonomia, liria personale dhe individualizmi vlerësohen më shumë se kurrë më parë? Kësaj pyetjeje, autorja Sara Maitland i përgjigjet nëpërmjet hulumtimit të qëndrimeve të ndryshme që ka mbajtur shoqëria njerëzore gjatë historisë. Ajo propozon eksperimente dhe strategji për të mposhtur frikën që kemi ndaj vetmisë, na ndihmon t'i praktikojmë ato pa ndjenjën e ankthit dhe na nxit të shohim sa e dobishme është vetmia për njeriun. Duke e përjetuar plotësisht përvojën e të qenit vetëm, mund të frymëzohemi për të zbuluar fuqinë tonë të brendshmë dhe të jetojmë një jetë më të pasur e më të plotë. Seria "Shkolla e jetës "përmban këta tituj: Si të përballemi me vetminë - Sara Maitland • Si të përballemi me sprovat e jetës - Christopher Hamilton Si të përmirësojmë shëndetin emocional - Oliver James • Si të përballemi me moshën - Anne Karpf .. Sara Maitland thekson se çdo qenie njerëzore ka nevoja spirituale dhe mistike, të cilat veç izolimi apo vetmia mund t'i përmbushë. The Indipendent Jetojmë në një shoqëri që e konsideron vetëvlerësimin si një provë të mirëqenies, megjithatë nuk duam të kemi një marrëdhënie të ngushtë me këta persona të admirueshëm, që bartin këtë cilësi. Ne i shohim konvencionet morale dhe sociale si pengesa të lirisë personale, por nga ana tjetër, frikësohemi kur dikush shkëputet nga turma dhe kultivon zakone "të çuditshme". Besojmë që secili ka "zërin” e vet unik dhe, para së gjithash, është krijues, por e shohim plot dyshim dhe mosbesim (në rastin më të mirë) këdo që përdor një nga metodat më të qëndrueshme të zhvillimit të aftësisë krijuese: të qenit vetmitar. Mendojmë se jemi qenie unike, të veçanta dhe e meritojmë lumturinë, por tmerrohemi nga vetmia.Pohojmë se liria personale dhe autonomia janë të drejta dhe të mira, mirëpo e konsiderojmë "të trishtuar, të çmendur ose të keq" këdo që e ushtron këtë liri në mënyrë të pavarur.

Larg, shumë larg i rrethuar nga ujërat e thella të Oqeanit Miushor Jugor, nxjerr kokë një ishull i çuditshëm, i populluar vetëm nga brejtës: është Ishulli i Miushëve! Këtu jeton Jeronim Stiltoni, bashkë me familjen dhe miqtë e tij, që shpesh e përfshijnë në aventura që ta bëjnë gjakun ujë, por gjithnjë fort zbavitëse. si ajo që do të lexoni në këto faqe!

Kjo këngë, është rrëfimi i historisë intime të Denizit dhe Xhihanit. Ata takohen në universitet, në Ankaranë e vitit '70 dhe kanë një pasion të përbashkët-muzikën. Në ditët më të errëta të shtatorit të viteve '70, marrëdhënia mes tyre merr drejtime të ndryshme, për shkak të trazirave politike. Pas tridhjetë vjetësh, romani na rikthen në një dimension tjetër, por me të njëjtin pasion si në rini, që lexohet në sytë dhe zemrën e dy njerëzve-njëri është Xhihani, i cili tani është në moshën e pjekurisë, dhe tjetra, është një e huaj por edhe një e njohur njëkohësisht. Aral i përshkruan ngjarjet në sfondin e një vendi tjetër, njerëz të tjerë, të rinj dhe një politikë krejt e ndryshme nga ajo e tridhjetë viteve më parë. Në romanin Kur këndove këngën tënde, Inci Aral i jep lexuesit një roman melodioz, një histori dashurie dhe nostalgjie të shkruar me ndjenjë, pasion dhe mjeshtri. Temat dhe subjektet e prozës së Inci Aralit përqendrohen kryesisht në emocionet, dukuritë social-kulturore dhe të trashëgimisë, në problemet e identitetit, të dashurisë, të drejtave dhe lirive të grave, dhe rolin që ato luajnë në mbarëvajtjen e familjes dhe të vetë shoqërisë. Edhe pse gratë janë fokusi kryesor në shumicën e romaneve dhe tregimeve të saj, ajo nuk e anashkalon dhe shpërfill pozicionin dhe ndikimin që kanë meshkujt sot në ndërtimin e një shoqërie të emancipuar. Aral i sheh në një marrëdhënie bashkëveprimi të ngushtë të dy gjinitë, sepse beson se harmoni është elementi vendimtar për të krijuar standardin e duhur dhe lë gjurmë të rëndësishme në historinë e shoqërisë. Inci Aral është fituese e shumë çmimeve letrare të rëndësishme.

I ulur në kafen “Mokaba”, ai vështron rreth e qark duke përthithur zbrazetiren e sheshit. Ndonëse është mars, vazhdon te ndjehet dimri. Ushtarë me uniforma të gjelbra ecin lart e poshtë, duke ndaluar para shatervanit, ku disa njerëz diç lexojne, me shikimin tretur larg në horizont duke lëshuar shtellunga avulli. Nga Centrum Ëarenhaus njëra pas tjetrës dalin gra me çanta në sup, dhe ushtarët i studiojnë me kujdes kur ecin derisa hijet e tyre zhduken tërësisht. Erik Kseri nxjerr portofolin për të kontrolluar sa para ka dhe mendon se me ato mund të porosiste shumë më tepër nga çfarë ofronte menuja. Gruaja e re me floke te verdhë, i afrohet dhe e pyet nëse do të merrte diçka. Një lëng portokalli dhe një gotë ujë. Sytë e saj ngjajnë me dy statuja të braktisura në një vend të hapur, të njëjtin vështrim e kishte hasur poshtë në metro para se ta gjente veten në shesh... Edhe në pikën e kontrollit "Çarli”, ai kishte vënë re të njëjtin shikim në sytë e ushtarëve që i kishin kontrolluar pasaportën. Edhe atje qielli ishte gri dhe heshtja e rëndë. - Në çfarë ore del nga puna? Sytë e saj u zhytën në mendime ndërsa ai buzëqeshi me ëmbëlsi.

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Tomi dhe Peni janë dy brejtës të hijshëm që, papritur e pakujtuar, përfshihen në një aventurë të pabesueshme mes pallatesh dhe rrokaqiejsh të një qyteti të madh. Shkencëtari i pabesë, Julius, dhe miu i keq, Atila, duan të kontrollojnë kompjuterat e gjithë botës për t'u pasuruar. A do t'ia dalin Tomi e Peni që t'u kundërvihen dhe të çlirojnë Pyllin e Madh dhe pjesën tjetër të botës nga plani i tyre keqbërës? Bota fantastike e xhaxha Tonit në një seri të re të mahnitshme librash, me rrëfime plot aventura, me kthesa të befasishme dhe me kaq shumë miq të rinj për të njohur e për t'i dashur. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Tomi dhe Peni, dy miq të ngushtë e të pandarë, na u nisën një ditë për pushime në detet e Jugut, por një furtunë e beftë shkaktoi mbytjen e varkës së tyre pranë një ishulli misterioz. Përmes aventurash, peripecish dhe takimesh me miq të rinj të këndshëm, personazheve tona, Tomit e Penit, u duhet të ndeshen me Atilën, miun keqbërës, i cili vendos të vjedhë vezën e legjendarit Dodo... Bota fantastike e xhaxha Tonit në një seri të re të mahnitshme librash, me rrëfime plot aventura, me kthesa të befasishme dhe me kaq shumë miq të rinj për të njohur e për t'i dashur. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Në zemër të pyllit jetojnë Tomi dhe Peni, dy miq të pandarë, që një ditë do të përjetojnë një aventurë fantastike... Tomi dhe Peni janë miq për kokë dhe jetojnë pranë e pranë në zemër të një pylli të madh, duke e ndihmuar njëri-tjetrin me çka munden. Por një ditë, Atila i tmerrshëm, një mi i madh me një këmbë druri, ia behu papritur në fshatin e tyre dhe rrëmbeu Penin. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Të gjithë banorët e pyllit mblidhen përreth Robinsonit, aventurierit shëtitës, për të dëgjuar tregimet e tij të mrekullueshme... Robinsoni është një shëtitës i paparë i botës. Është gjithmonë gati për tu nisur në një udhëtim të ri, kështu që, kur kthehet në pyll, të gjithë miqtë janë kureshtarë për të mësuar rreth aventurave të tij të jashtëzakonshme. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Na ishte njëherë një fshat në zemër të Pyllit të Lisave. Të gjithë atje e donin shumë njëri-tjetrin, porse një ditë ndodhi diçka... Banorët e Pyllit të Lisave jetojnë pranë kështjellës misterioze të një vigani të keq e të çartur, përtej Rrafshinës Kënetore. Historia zë fill kur vigani rrëmben zotin Karotëz dhe e mbyll në burgun e kështjellës së tij. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

Me historitë e treguara nga xhaxha Toni do të udhëtoni në një botë të mrekullueshme, plot aventura, mister dhe magji. Buzë përroit, në Pyllin e Magjepsur, na jetonte Aldini, një arush i këndshëm, që ëndërronte bëhej Magjistar i Madh. Kjo është historia e Aldinit magjik, një arushi të famshëm, po paksa të rrëmujshëm. Për fat, ai gëzon mbështetjen e miqve të tij simpatikë: Flapit, lakuriqit të natës, Linos, fantazmës së vogël, Spilos, gjarpërushit dhe Rudit, merimangës. Në këtë seri: Margaritari i madh Të fshehtat e anijes fluturuese Në kërkim të Dodosë së Madh Kthimi i Robinsonit Kështjella e viganit të keq Aldini, arushi magjik

"Asan" është një roman për luftën në Çeçeni. Këtë luftë ju nuk e njihni dhe, njëkohësisht, as që mund ta imagjinoni realisht, pa lexuar faqet e këtij romani të mrekullueshëm.

Në romanin e tij më personal, Paulo Coelho kthehet me një udhëtim të mrekullueshëm në zbulimin e vetes. Si Santiago, bariu i Alkimistit, edhe Paulo po ballafaqohet me një krizë të thellë të besimit dhe është në kërkim të një rruge që ta ndihmojë në rilindjen e tij shpirtërore. Mundësia e vetme e vërtetë është ta fillojë gjithçka nga e para. Kështu, ndërmerr një udhëtim që e shpie nëpër Afrikë, Evropë dhe Azi gjatë të përshkuarit të Transiberianës, një udhëtim që do t'i risjellë energji dhe pasion. Ajo që Paulo nuk di, është se do të takojë Hilal-in, një vajzë violiniste plot talent, që e ka dashur para pesëqind vjetësh, por që e ka tradhëtuar me një gjest aq ekstrem paburrërie, sa e ka penguar të arrijë lumturinë në këtë jetë. Së bashku do të fillojnë një udhëtim mistik në kohë dhe hapësirë, që do t'i çojë më afër dashurisë, faljes dhe guximit për të kapërcyer të gjitha pengesat që jeta na paraqet në mënyrë të pashmangshme. I mrekullueshëm dhe ndriçues, Aleph na fton të reflektojmë mbi domethënien e udhëtimit tonë personal. Vërtet e dimë se çfarë duam të jemi, vërtet bëjmë atë që duam të bëjmë? Shumë libra lexohen, Aleph jetohet.