Në këtë libër mblodha shkrimet e mia mbi kozmologjinë poetike të poetit Moikom Zeqo, të shkruara gjatë këtyre dy viteve të fundit 2018-2019. Poezia e Moikomit është një model i paparë më parë në poezinë tonë. Ajo ka sjellë jo vetëm një tematikë krejt të re. Por, mbi të gjitha, një koncept krejt të ri modern mbi krijimtarinë poetike. Risija e tij ka të bëjë me procesin e perceptimit dhe të mishërimit konceptual të realitetit dhe me "rimagnetizimin" e figurave artistike, të metaforës dhe të alegorisë. Ai arrin të krijojë figura të plota dhe të pandara midis subjektit dhe objektit, midis tokësores dhe universales, duke arritur një pasqyrim kompleks të përmbajtjes të procesit të mendimit dhe po aq të stërholluar të perceptimit artistik. -Vangjush ZIKO

Ndodh të jesh përballë një spektakli humoristik, po ty s'të qeshet; sepse është një motiv që e ka larguar atë... Të jesh prezent në një dhimbje e dhimbja jote të mungojë. Ndodh të jesh në kuvendim e fjalë të mos kesh... Te bien trumpeta e të mos i dëgjosh... Të jesh gjallë e të mos shohësh... Ndodh shpesh. Disa herë zgjasin sa një çast, apo orë e disa herë ditë, muaj e mbeten kujtim. Kjo ndodh sepse diçka e brendshme shkëputet prej nesh... Paskëtaj ne bëjmë përpjekje për të rigjetur copëzën që mungon. Këtë përpiqet të pasqyrojë libri "Në kërkim të vetvetes" shkruar në çaste vendimesh dhe orësh të dyzuara. Ky libër vjen 16 vjet pas librit të parë "Emigranti" dhe këmbëngul, nëpërmjet pasionit poetik që i përket një zanafille të hershme, të shprehë të vërtetën se gjithkush duhet të ndjehet unik me vetveten. Autori

Grisela Veli me librin e parë poetik të titulluar "Perëndim në trishtim" të le përshtypjen e një rruge të vetme në zanafillen përparimit që ëndërron metamorfoza. Si shpërthim dëlirësie është angullim. Larg zhurmave ordinere në delir, të vetëshpallura korife poetike, ajo vëren refuzimin; sepse, të jesh krijuese, ngjason me një mister social në tërheqje nga misticizmi i barazisë sfilitëse. Kësisoj përtej sufiçiteve sasiore, krijesat e Griselës përplot vargje eterike, pikturojnë si zogj buzëqeshje në hapësira të trishta, që fuqizojnë me paraqitjet e tyre shkëndiat e vështrimeve në lexim, për prekjen e shfaqjes në tepricën e muzgut të përrethësisë. Madje, me fjalën poezi Grisela nënkupton, pa qënie tëndore, një ekzistencë të bardhe pa dritë, e shkruar bukur, ëndërron pushtimin e ardhmërisë. Përplot pohimeve kundërthënëse, në përfundime shpreson të mbetet brendesi e mrekullueshme kuptimi. Në vijim dua t'i them Griselës: Sa do të dëshiroja që ne sotshmeri vetëm pakica ta cilsonte poete... Po kush është kjo Grisela Veli ?!... Jo për kërsherine, por për prezantimin: Grisela u lind me 20 korrik 2003 ne Tiranë nga prinderi me origine nga fshati Vërve i Konispolit. Mbaroi vitin e parë në gjimazin Lefter Talo" në Livadhja. Dëshira e saj e nesërme eshtë që të bëhet poete dhe vetëm poete. Tanimë me "Perëndim në trishtim" semaforët janë ndezur për synimin, veshur me bukuri hyjnore. ALUSH AVDULI

Shkëputur nga libri: Mitik zjarri./ Mitik ai që njerëzve ua dhuroi./ Të rinj vetëm zjarrvënësit. Shkruaj emrin tënd/ dhe gjuha ime/ bëhet hyjnore.

Pjesë nga libri Një lejlek kam shok. Asnjë tjetër./ Ai i bardhë. Unë i zi./ Zemrën e njëjtë./ Orë me bateri që ngarkon shtegtimi./ Këmbejmë ngjyrë/ sa herë matemi me dyshimin.../ Unë, veshur me ankth/ dhe ai, p më pyetur,/ më dhuron krahët e zgjimit...

Në një poezi bie shi pa pushim/ - Comme il pleure dans mon coeur -/ Dhe shiu do mbajë përgjithmonë, përgjithmonë/ Në këtë libër do gjendet gjithmonë/ Një gjethe e lagur.

"Enciklopedia e mërgimit" lind aty ku temat universale të mërgimit takojnë universin e dy poetëve shqiptar në mërgim. Entela Tabaku u lind më 1971 në Shkodër. Ajo ka PhD në gjuhesi nga universiteti i Stokholmit dhe mban katedren e gjuhës shqipe në Uppsala. Ka botuar tri permbledhje me poezi: "50 poezi dhe 5 intermexo" 1996, "nje grusht jetë sa me vdeke" 2016, "poemat e hueja" 2017. Shqiptar Oseku u lind me 1970 në Gjakovë. Ai ka studiuar shkencat shoqërore në universitetin e Stokholmit dhe është punëtor social. Ka përkthyer poetë suedeze e shqiptare në një numer antologjish, si edhe ka botuar tri permbledhje me poezi: "Kryquesi i shpirtit" 2001, 'Poezi" 2013, "Requiem për një dashuri" 2014.

Poezia e mirëfilltë fton, ashtu siç një dhembje e shprehur bukur, me hollësira trembëse dhe frymëzuese, etet të takohet, të njësohet e pastaj të shndërrohet në dritë (mençurie, përvoje e paqeje) me një dhembje të ngjashme, por e cila ngurron t'i hapet dikujt tjetër. Në ortekun e shkrimeve e botimeve të sotme, njëherazi me shtimin e moslexuesve, ftesat nuk numurohen dot, por shumica dërrmuese e tyre janë të rreme dhe nuk e kapërcejnë nevojën, por edhe këmbënguljen e pamëshirshme të autorëve për të përvetësuar kohë e emër nga lexuesi, ose thjesht për të fituar dhunshëm thelbin që nuk e kanë. Ndaj edhe tani, më tepër se kurrë, mundësitë e lexuesit për të gjetur poezinë e epërme, atë që krijohet për hir të mbijetesës e përkryerjes shpirtërore, janë shumëfishuar. Kjo tingëllon si sajesë, por, për fat të mirë ndodh, dhe ndodh edhe falë dyndjes së të ashtuquajturve stile, mjete, shkolla, vizione poetike etj, pavarësisht se sasia e këtyre të fundit duket sikur e ka shfarosur përfundimisht cilësinë. Poezia e mirëfilltë fton dhe gjen. Poezia e Ledia Dushit nuk vjen në shqip nga diku e dikur, sepse është kudo e kurdo për lexuesin e përkushtuar. Ajo fton heshturazi vetëm ata që janë në gjendje ta përjetojnë, ose ata që ëndërrojnë dëshpërimisht rritjen shpirtërore përmes poezisë. ARDIAN KYÇYKU Pjesë nga parathënia

Pak fjalë për autorin GJERGJIMIHALLARI ka lindur në 4 dhjetor 1964 në Korçë. Ka mbaruar studimet e larta në Fakultetin Ekonomik, në Universitetin e Tiranës, në vitin 1987. Mbas mbarirnit të studimeve u emërua me punë në qytetin e Korçës, ku vazhdon të punojë dhe jetojë edhe sot. Libra të botuar nga Gjergji Mihallari: 1.Sekret dashurie, poezi, 1993, 2.Vrasje dashurish, roman, 2000 3. Enigma dhe ëndrra, poezi, 2001 4. Hijet në parajsë, poezi, 2002 5. Unë;ti...dhe ferri... poezi, 2003 6. Dashuria e pare dhe nje tjeter pas... roman, 2005 7. Mos rresht kurrë së ëndërruari, roman, 2016 8. Përtej mjegullës, roman, 2017 9. Djaloshi që vinte nga përtej detit, roman, 2019.

Shkëputur nga parathënia Për lexuesin: Tango në prill, ndez pasionin nën Hënën e plotë prej nga dashuria lind papritur. Mahnitës, harmonia e tangos në muzikë e figurë; mrekulli, ritmi i shpirtrave të për puthur në stinë lulnimi. Në tangon e pranverës nuk ka shumë rëndësi të luash saktësisht lëvizjet e detajet e figurës së duhur, por të ndjesh frymëmarrjen e tjetrit, rrahjet e zemrës së tij; melodia e tangos si dhe ligjërimi poetik përfigurojnë valëzimin e zjarrtë të shpirtrave e më pas të trupave të lidhur. Unik artikulimi i tangos, nuk ka nevojë për kurse, lind befasisht prej shpirti, sapo përballë të jetë njeriu i duhur, i cili tërheq e drejton kërcimin që endet për t'u pëlqyer.

Pjesë nga libri: Më ke shastisur,/ mungesa jote ma freskon/ dashurinë,/ mos më pyet si/. Pastaj afrohesh./ "Mos...", them unë,/ "Mos...", ma kthen ti./ Mos më pyet/ pse kjo më dhuron kënaqësi. Rumi është poeti mistik më i zjarrtë dhe më i thellë i njerëzimit. Praninë përherë në të tanishmen ia mundësojnë fjalët që ai ka hedhur në letër. Ato të befasojnë me dritat e ndezura të një kujtese të gjithësishme, duke e lidhur burimin e gjithçkaje me Thelbin e Shpirtit. Ai është i vetmi dijetar i madh që arriti të shprehte një sistem të tërë mendimi nëpërmjet poezisë, të cilën e përshkon një fill i përveçëm dhe i papërsëritshëm estetik. Për gati 750 vjet poezia i tij ka frymëzuar dhe vazhdon të frymëzojë miliona njerëz anembanë botës, me mjeshtërinë e fjalës poetike, shpirtin e besimit, fshehtësinë e ritit, hyjnoren, mistiken dhe thellësinë e mendimit filozofik.

Pjesë nga libri: JETA Ç'është jeta?/ Eshtë një ëndërr./ Ç'është jeta?/ Është një qendër./ Ç'është jeta?/ Eshtë një dhimbje./ Ç'është jeta?/ Është një bindje./ Ç'është jeta?/ Është një aventurë./ Ç'është jeta?/ Është një pikturë në mur./ Ç'është jeta?/ Është një fat./ Ç'është jeta?/ Është një debat./ Ç'është jeta?/ Është një poezi./ Ç'është jeta?/ Është një dashuri./ Ë'është jeta?/ Është një realitet./ Ç'është jeta?/ Është një jetë.

Poezia e Endri Xhaferajt është si një pikturë, aq i fortë është imazhi që përçon me anët e tij të padukshme, me botën imagjinare, me ndjesitë. – Diana Çuli

“Cvetajeva është një ndër katër- pesë eseistët më të mëdhenj të shek. XX.” –Roberto Calasso Pjesë nga libri: Monumentin e Pushkinit unë e desha për të zezën – e kundërta e së bardhës të zotave tanë shtëpiakë. Ata kishin sy krejt të bardhë, kurse Monumenti i Pushkinit – krejt të zinj, krejt të plotë. Monumenti i Pushkinit ishte krejt i zi, si një qen, edhe më i zi se një qen, sepse edhe tek më i ziu prej tyre përherë poshtë syve ka diç të verrdhë ose në ngushë diç të bardhë. Monumenti i Pushkinit ishte i zi si një piano. Dhe nëse mua më pas nuk do të më tregonin se pushkini është zezak, unë do ta kuptoja se Pushkini - është zezak.

Dëgjoj zemrën tek tronditet/ Nga valë shpirtrash që më prekin./ Befas, muza më ndizet të shkruaj/ për dashurinë - muzikë të gruas,/ Pa shkëlqim e bujë,/ pa etje për famë e për emër./ Vetëm të shkruaj dua, për lotin që rrjedh/ Nga dhimbjet e plagëve të plasaritura,/ E ëndrrave të djegura në jetë. Nuk di si mund të quaj ty, Grua!/ Në truallin e shpirtit je lulja që grish,/ Që kërkon të të njohin, aromën të të ndjejnë.

"Një drrtare drejt qiellit për banorët e Porto Palermos, për të burgosurit që brenda asaj kalaje apo Kështjelle, nëpër ato guva e galeri nëntokësore, dëgjonin dallgët dhe nuk i shikonin dot... Sipër kokave të tyre veç një burim i dritës qiellore dhe dielli që s'mund ta gëzonin. Vetëm ajo dritë i çonte drejt ëndrrës, shpresës, lirisë..."

Pjesë nga libri: Gjithë natën/ Eci nëpër ëndrra/ Në mëngjes/ S'më dhembin këmbët/ Por zemra...

Jorgos Seferis u lind më 13 mars 1900, në Smirnë (Izmiri i sotëm). Me shpërthimin e Luftës së Parë Botërore, familja e tij u vendos fillimisht në Athinë, ku J.S. kreu gjimnazin, dhe pastaj në Paris. Më 1924, u diplomua për drejtësi. Punoi si diplomat për Ministrinë e Punëve të Jashtme të Greqisë dhe shërbeu si konsull, këshilltar ambasade e ambasador në Londër, Korçë, Kajro, Pretoria, Ankara e Bejrut. Botoi dhjetë përmbledhje poetike, si dhe një numër të madh esesh, të cilat janë grumbulluar në tre vëllime. U nderua me çmimin Nobel për letërsi më 1963 dhe me një sërë çmimesh të tjerë ndërkombëtarë. Përktheu në greqisht disa prej zërave më të rëndësishëm të poezisë franceze dhe asaj angloamerikane të kohës së tij, si Valëry, Eliot, Pound, Yeats, Claudel, Gide, Jouve, Auden etj. Vdiq më 20 shtator 1971, në Athinë. Pas një vëllimi me ese të zgjedhura të-J.S. të sjellë gjithashtu nga Pika pa Sipërfaqe, në këtë botim shqip jepet pothuajse gjithë poezia e tij me përjashtim të pak vjershave që nuk iu nënshtruan aftësive tona në përkthim, si dhe të disa vargëzimeve që vetë autori, duke i shkruar për të eksperimentuar a për t'u argëtuar, i vlerësonte si të dorës së dytë dhe që nuk u përfshinë tek asnjë nga përmbledhjet e botuara në gjallje të tij, por vetëm - si shtojcë - në botimin e veprës së plotë poetike.

Mark Simoni: Valentina e ka vokacion egzistencial poezinë. Asaj i vjen si një jehonë e vetëdijes dhe ndërgjegjes së brendshme, dhe aty, në laboratorin e saj krijues, frymëzimi kthehet menjëherë në artin e vargut. Pikërisht kjo gjendje është garanti më i sigurtë i një letërsie të bukur, fine, elegante, delikate, si vetë fryma, ashtu siç është njëkohësisht dhe një furtunë revolte, zjarmi gjendjesh, zë i lartë qielli. Ky libër ka dinjitetin e vet që të rri me krenari në rreshtin e librave të mirë, me subjekte, imazhe, tema sa interesante aq dhe të veçanta. Simon Vrusho: Kur po lexoja E-maili-in e Valit për librin e saj të fundit me poezi, syri, në vend që ta lexonte si titull togfjalëshin "Libri i katërt", e lexoi "Libri i kaltër". Dhe ky titull, si një mirazh ofronte kaltërsi, kthjelltësi, një parandjenjë që shpalosej bashkë me leximin e poezive, ku shpaloset jeta, përjetime poetike, përjetime ritmike ku pulson fjala, detaji, metafora, paralelizmi dhe, siç dihet, ku ka pulsim, ka jetë... Naunka Lengu: Një vellim I ri poetik. Një sukses ri për poeten Valentina Aliaj Skënderaj, me librin e saj të kater me poezi. Jeta për poeten ështe vetëm dashuri, për çdo gje të bukur, e të brishtë. Ajo e përjeton me ndjeshmëri e finesë femërore, çdo gjë të bukur dhe fisnike për nënën, fëmijet dhe babanë që jeton me të, në kujtime të ëmbla.

Ka lindur më 20 maj 1965, në Tiranë. Kaloi fëmijërinë dhe një pjesë të rinisë së saj në këtë qytet. Ka kryer studimet e mesme në gjimnazin "Sami Frashëri" dhe ato të larta në Fakultetin e Shkencave Natyrore. Pas vitit 1992 jeta e saj u shtjellua jashtë atdheut, në Itali ku vazhdon të jetojë dhe të shkruaj poezi e prozë poetike.Adhuron kafshët e ka pasion udhëtimet, kujdesin për lulet,detin,dëgjimin e muzikës (sidomos asaj blues) me një gotë verë dhe kohën që kalon me miqtë sa herë kthehet në atdhe.

Monologu poetik dhe dramatik “Apokalipsi i Kasandrës”, me nëntitull dytësor “Lajm lindës”, që i prezantohet lexuesit shqiptar, rijetëson mitin e njohur të Kasandrës, Bijës së Priamit dhe Hekubës, e cila njihet në lashtësi për dhuntitë e saj profetike. Kasandra e Dimitriadisit është një anti-Kasandër, një grua e dhënë totalisht pas joshjes dhe dashurisë me Apolonin, e cila pohon dhe ripohon shprehjen e njohur të Niçes: “Trupi ka më shumë të drejta se dituria më e madhe”. Kasandra e Dimitriadisit është një rrëfim në retrospektivë e ndjesive seksuale të përjetuara nga ajo pas bashkimit të saj me Apolonin dhe shndërrimit të jo-së së saj të dikurshme në po.