Ndër disiplinat që më së shumti studiohej nga shqiptarët në kohën e Perandorisë Osmane është poezia. Shqiptarët u dalluan, duke dhënë disa poetë të rangut me të lartë. Ata i dhanë vulë epokës kur jetuan, duke futur frymë të re dhe duke hapur rrugë të reja. Këtë e pranon edhe shkencetari anglez Gibb, duke thënë se poetët shqiptarë muslimanë futën një origjinalitet në poezinë osmano-turke.

"Kthehu me dallëndyshet" i autorit Naim Jonuzi,është libri i tij i tretë, pas dy librave me poezi dhe prozë, "Anija plakë", botuar në vitin 2016 dhe "Nata plakë", që mban vitin 2017.

"Në fund të fundit, poezia është dukuri shpërthimi, ku e veçanta (subjektivja), shfaqet mbi të përgjithshmen (objektiven), ashtu sikurse nektari mbi petalet e luleve."

Ashtu siç mirësitë e kësaj bote janë të pafundme, ashtu dhe kërkimet tona për ti zbuluar ato në “skutat” e fshehtësisë janë të rëndësishme për të identifikuar vlerën e vërtetë të këtij koncepti madhështor.

Herë-herë gjen kurajë vështrimi im i mekur dhe nis e kërkon një frëngji të vogël sa një kongjill, ashtu si fëmija që kërkon me këmbengulje një lodër harraar diku e për të përmbys kthen të gjithë shtëpinë Unë e di, është patjetër diku kjo frëngji e harruar, e ngushtë sa një vrimë gjilpëre, ku mund të feksë vetçm rrezja belkëputur dhe e kolme e ëndrrës si dritërim i ëmbël e i brishtë prej xixëllonje.

Fituese e "Fondit për mbështetjen letrare të të rinjve" nga QKLL E tëre" poezia e Nuries është në thelb dashuri, një dashuri që e shumfishon veten. Madje edhe zgjatimet e inatit e protestës ndaj mendësisë "maçiste", ndaj fatthënës kursimtare kundruall gruas, s'janë veçse prodhime të një dashurie elementare, të një dashurie që e sheh me keqardhje botën e dalë boje e që vjen si grumbullim i vjetër, i brezit të gjyshes, i brezit të nënës, e madje edhe i vetë subjektit lirik, kësaj çupëline që duhet të ketë qenë e rritur përpara se të zvogëlohej.