“Sa më shumë e lemë pas Luftën e Dytë Botërore dhe fundin e saj në orën zero... aq më shumë duhet të bëhemi të ndërgjegjshëm, se sa e rëndësishme është Evropa e bashkuar, se sa i rëndësishëm është partneriteti transatlantik me SHBA dhe Kanadanë, për të gjithë ne dhe botën mbarë... ... A mos kemi harruar se paqja dhe liria - dhe ky është leksioni vendimtar i historisë - nuk janë thjesht të vetëkuptueshme? ... Ne na duhet Evropa, sepse Evropa është një çështje e luftës dhe e paqes. Evropa e baballarëve themelues është pa alternativë. Të gjithë neve, jo vetëm në Evropë, na duhet Evropa!” – Helmut Kohl

Dimër në kohë lufte është një histori tërheqëse, plot aventura, e fuqishme dhe tejet frymëzuese, bazuar në kuj-timet e vetë autorit, gjatë pushtimit nazist të Holandës. Teksa Luftës së Dytë Botërore po i afron fundi, Holanda është ende nën kontrollin nazist dhe çdo veprim i rezistencës popullore dënohet me vdekje. Por kur Mikilit gjashtëmbëdhjetëvjeçar i kërkohet të kujdeset për një pilot britanik të plagosur, nuk mendohet dy herë. I bashkohet luftës së fshehtë kundër nazistëve, duke punuar çdo ditë për t'i dhënë fund pushtimit dhe për të mbrojtur ata që janë në rrezik, pa harruar për asnjë çast se spiunët janë kudo dhe qoftë edhe një fjalë e lëshuar pa menduar mirë do t’i kushtojë jetën.

"Në Dahau kudo të vdekur, të varur të helmuar me gaz, të djegur në krematore, të pushkatuar. Një epidemi tifoje i shtonte të vdekurit, prej të mbijetuarve. Unë kam asistuar në ekzekutimin e ushtarëve gjermanë, të arrestuar, sapo kishin mbërritur amerikanët. Aty në Dahau, nga një rastësi fatlume, unë kam gjetur Robert Antelmin, i cili pat qenë arrestuar në qershor 1944 me të tjerë shokë të lëvizjes tonë dhe më pas u internua. Ai ishte i sëmurë kaq keq, sa që tashmë atë e kishin hedhur në qerren e të vdekurve. Kur ne po i ngrinim trupat, ai duke më parë kalimthi, belbëzoi ngathët mbiemrin tim, e më pas emrin. Kolegu që ishte me mua, e dëgjoi dhe më tërhoqi vëmendjen duke më thënë:"Më duket se juve po ju thërret."

NJERËZIT TË ZHGËNJEJNË TË BRAKTISIN NËSE VARESH NGA DIKUSH NËSE U BESON TË TJERËVE, ATËHERË LËNDOHESH. “Nëntë djem dhe përpjekjet e tyre epike për të fituar medaljen e artë në Lojërat Olimpike të Berlinit në vitin 1936” Historia e vërtetë, në dukje e pamundur, e nëntë djemve amerikanë, të cilët i treguan botës se ç'është kuraja e vërtetë. Në fillim, askush nuk e besonte. Me një skuadër të përbërë nga djem minatorësh, punëtorësh dhe fermerësh, kurrkush nuk priste që Universiteti i Uashingtonit të mposhtte skuadrat elitare. Megjithatë ata e bënë: tronditën botën, duke sfiduar edhe skuadrën që garonte për Adolf Hitlerin. Në qendër të ngjarjeve të pazakonta qëndron Xho Rantzi, një i ri pa familje, pa perspektivë, i cili synon jo vetëm të fitojë respektin e duhur, por dhe të gjejë vendin e tij në botë. Me përshkrimin e djemve dhe kujtimet e gjalla, autori ka sjellë në jetë portretin e paharrueshëm të një epoke arritjesh të jashtëzakonshme.

Në Berlinin e viteve '30, regjisori i famshëm zviceran Emil Nägeli merr propozimin e jetës: të udhëtojë drejt Japonisë dhe të bëjë nje film ku të shpallet njëherë e mirë dominimi absolut i perandorise naziste të Adolf Hitlerit. Por ndihmësit e tij nuk e dinë që Nägeli po bashkëpunon fshehtazi me disa kritike hebrenj të filmit për të arritur një tjetër synim të krijojë një spektakël monumental, alegorik, modernist për të paralajmëruar botën për lahtarën qe po afrohet. Ndërkohë në Japoni, Ministri i Industrisë filmike Masahiko Amakasu, synon të zbehë influencen në rritje të Hollywoodit dhe të themelojë një epokë të artë të kinemase japoneze duke përdorur regjisorin zviceran. Mbërritja e të fejuarës së Nägelit, nje yll kinemaje dhe po ashtu e gjigandit të filmit Charlie Chaplin që shfaqet çuditërisht i dhunshëm dhe tepër karizmatik - nën sfondin e fillimeve të Luftës së Parë Botërore - i ndërlikojnë së tepërmi planet e Nägelit dhe Amakasus dhe i detyrojnë ata të përballen me demonët e tyre... edhe me shkatërrimin. "Nje fabul madhështore Faustiane dhe një arritje letrare e një zbulimi historik që tani e tutje mund të karakterizohet si Krachtiane.” -Karl Ove Knausgård

"Diplomat me pahir" është një vepër në të cilën jo vetëm pasqyrohet politika e jashtme dhe historia diplomatike e Turqisë, por sillet edhe një këndvështrim i ri për Luftën e Dytë Botërore. Botimi i parë i këtij libri ngjalli interes dhe pati jehonë brenda dhe jashtë vendit, duke u përkthyer në disa gjuhë të botës, me në krye rusishten, Libri me kujtime "Diplomat me pahir" lexohet me kureshtje dhe hedh dritë në periudhën kur Jakup Kadri Karaosmanolluja ka shërbyer si diplomat në vende të ndryshme të botës, mes tyre edhe në Shqipëri. Në këtë vepër shfaqet qartë mjeshtëria e Jakup Kadri Karaosmanollusë për pastërtinë dhe pasurinë gjuhësore.

Pjesë nga parathënia e autorit Duke jetuar dhe punuar në Rajhun e Tretë gjatë gjysmës së parë të jetës së tij të shkurtër, unë e kam parë Hitlerin të vendoste pushtetin e tij si diktator i një kombi të madh, por të çoroditur, dhe si e çoi në luftë. Megjithatë, kjo përvojë personale nuk do të më shtynte ta shkruaja këtë libër, sikur të mos ndodhte në fund të Luftës II Botërore një ngjarje e pashoqe në histori. Kjo ngjarje qe zbulimi i pjesës më të madhe të arkivave të fshehta të qeverisë gjermane dhe të administratave të saj kryesore, veçanërisht të Ministrisë së Punëve të Jashtme, të ushtrisë, të marinës, të Partisë Nacional-Socialiste dhe të policisë së fshehtë të Hajnrih Himler-it. Besoj se kurrëndonjëherë historianët bashkëkohës nuk kanë pasur në dorë një thesar të tillë. Deri atëherë, arkivat e një shteti të madh, edhe kur ky pësonte një humbje ushtarake të plotë apo kur regjimin e tij e fshinte një revolucion - siç qe rasti i Gjermanisë dhe i Rusisë më 1918 - ruheshin nga qeveria e re, e cila, hëpërhë, i jepte publikut vetëm ato piesë që mund t'i shërbenin interesave të saj.

Pjesë nga parathënia e autorit: Duke jetuar dhe punuar në Rajhun e Tretë gjatë gjysmës së parë të jetës së tij të shkurtër, unë e kam parë Hitlerin të vendoste pushtetin e tij si diktator i një kombi të madh, por të çoroditur, dhe si e çoi në luftë. Megjithatë, kjo përvojë personale nuk do të më shtynte ta shkruaja këtë libër, sikur të mos ndodhte në fund të Luftës II Botërore një ngjarje e pashoqe në histori. Kjo ngjarje qe zbulimi i pjesës më të madhe të arkivave të fshehta të qeverisë gjermane dhe të administratave të saj kryesore, veçanërisht të Ministrisë së Punëve të Jashtme, të ushtrisë, të marinës, të Partisë Nacional-Socialiste dhe të policisë së fshehtë të Hajnrih Himler-it. Besoj se kurrëndonjëherë historianët bashkëkohës nuk kanë pasur në dorë një thesar të tillë. Deri atëherë, arkivat e një shteti të madh, edhe kur ky pësonte një humbje ushtarake të plotë apo kur regjimin e tij e fshinte një revolucion - siç qe rasti i Gjermanisë dhe i Rusisë më 1918 - ruheshin nga qeveria e re, e cila, hëpërhë, i jepte publikut vetëm ato piesë që mund t'i shërbenin interesave të saj.

Ja tek jam sërish vetëm, përballë vetvetes. Në këtë ballafaqim nuk ka qëndrim që mund të merret, as iluzion që mund të kursehet. Bëj bilancin e të kaluarës. Është pozitiv, mizor. "Njeri pas njeriu, copë pas cope", Franca Luftarake është bërë më e sigurt, më e fortë, më koherente. Por, për të paguar këtë rezultat, sa humbje, sa hidhërime, sa kobe janë dashur! Fazën e re e nisim me mjete të konsiderueshme: 70 000 njerëz nën armë, oficerë të një cilësie të lartë, territore të gatshëm për luftë, një qëndresë e brendshme që shkon gjithnjë e në rritje, një qeveri që dëgjohet, një autoritet i pranuar, për të mos thënë i rinjohur, në botë. Nuk ka dyshim se rrjedha e ngjarjeve duhet të synojë drejt grumbullimit të forcave të tjera. E megjithatë, unë nuk ushqej kurrfarë iluzioni rreth pengesave që do të na dalin rrugës: fuqia e armikut, ligësia e shteteve aleate, mes francezëve, armiqësi e zyrtarëve dhe e të privilegjuarve, intriga të disave, plogështi e një numri të madh dhe për të përfunduar, rreziku i një subversioni të përgjithshëm. I gjori unë! A do të kem unë mendjemprehtësinë e mjaftueshme, vendosmërinë, aftësinë për të kontrolluar deri në fund sprovat që do të na paraqiten? Nga ana tjetër, edhe sikur unë të arrij të shpie drejt fitores një popull, më në fund të bashkuar, cila do të jetë, më pas, e ardhmja e tij? Ndërkohë, sa rrënoja do t'i jenë shtuar rrënojave të deritanishme, sa divizione do t'u jenë shtuar divizioneve të tij? Dhe kur rreziku të kalojë, dritat të shuhen, çfarë dallgë balte do të vërshojnë mbi Francë?

Albumi studimori ilustruar "Vetëqeverimi i Korçës sipas të përkohshmeve "Adriatiku" dhe "Gazet' e Korçës"" (Dhjetor 1916 – gusht 1918) trajtesë dhe dokumente,me autore Prof. dr. Kaliopi Naska, i është kushtuar 100 vjetorit të Krahinës Autonome të Korçës 1916 – 2016. Trajtimi i tij është mbështetur në dokumente origjinale të kohës, të hulumtuara në arkivat shqiptare dhe franceze,si dhe në materialet e shtypit shqiptar të kohës në Bibliotekën Kombëtare. Trajton dhe pasqyron këtë ngjarje të Korçës, me të cilën u mor shtypi shqiptar, dhe konkretisht dy organe të përkohshme, gazeta e pavarur ADRIATIKU (dhjetor 1916 - shkurt 1917), dhe gazeta GAZET E KORÇËS (dhjetor 1916 – gusht 1918). Botimi i tyre u lidh me këto dy ngjarje, që kanë hyrë në historinë e shtetit shqiptar: veprimet pushtuese të ushtrive të huaja të Antantës dhe kryesisht të ushtrisë franceze në frontin e Lindjes në krahinën e Korçës gjatë Luftës së Parë Botërore, si dhe krijimi i Krahinës Autonome të Korçës dhe funksionimi i saj. Të dy gazetat sollën këndvështrimin e tyre, për të pasqyruar dhe bërë pjesë të debatit publik në vend. Spikasin: figura e Themistokli Gërmenjit, një nga figurat kryesore të Krahinës Autonome të Korçës që diti të drejtojë me sukses Prefekturën e Policisë, prej nga vareshin forcat e armatosura shqiptare të saj, dhe zbatoi vendimet e Këshillit Qeveritar, dhe figura e Kolonelit francez Henri Descoins, Komandanti i Territorit të Korçës, si dhe mjaft personalitete të tjerë shqiptarë dhe francezë. Vend të veçantë në gazetat në fjalë zënë pasqyrimi i nënshkrimit të protokollit të 10 dhjetorit 1916, i cili përbën aktin e vetëm politik të nënshkruar gjatë Luftës së Parë Botërore mbi baza pariteti midis Lëvizjes Kombëtare Shqiptare dhe forcave të ndryshme pushtuese. Analizohen përfitimet e të dy palëve. Në album gjejnë pasqyrim veprimet e përbashkëta, për ngritjen e strukturave që do të organizonin dhe siguronin rendin dhe qetësinë në vend; politikat ekonomike,organizimi i gjykatës dhe funksionimit të saj, zhvillimi i arsimit shqiptar, kujdesi shëndetësor, ngrija e një sistem të rregullt postar, si dhe jepen dhe arsyet e ndryshimit të politikës franceze,dënimi i Themistokli Gërmenjit. Mbi bazën e dokumenteve franceze jepen arsyet e shfuqizimit të protokollit të datës 10 dhjetor 1916, me abrogimin e tij nga Komanda Franceze në 18 shkurt 1918. Me marrjen fund të Krahinës Autonome të Korçës, u mbyllën dhe gazetat në fjalë, të cilat si organe të shtypit, luajtën një rol në funksion të përmbajtjes dhe formës së tyre në pasqyrimin e veprimtarisë të kësaj administrate të dyfishtë, asaj kombëtare dhe asaj të pushtimit. Me mbarimin e Luftë së Parë Botërore, më 26 maj të vitit 1920, forcat ushtarake franceze u larguan nga Korça, dhe ajo kaloi përfundimisht nën administrimin e qeverisë shqiptare të Sulejman Delvinës.

Në këtë libër autorja zbulon rrethanat historike dhe burimet e shkruara për modifikimin e njëanshëm dhe vullnetar të kufijve të Shqipërisë në pjesën e Shën Naumit, duke përfshirë dhe zbulimin, krahasimin e stabilizimin e tekstit të marrëveshjes midis dy kryeministrave pa pushtet, Zog e Pashiq. Në studimin tjetër përfshirë në këtë libër, gjithashtu, me karakter monografik, me temë për historinë e sistemit politik në Shqipëri, një histori nga më të komplikuarat dhe të padeshifrueshmet, që përmban brenda një shekulli mbretërinë e pashpallur, principatën e trashëgueshme, pashallëqet dhe republikat paradoksale autonome brendashqiptare, republikën e pashpallur me një kryesi kolektive shteti, republikën e shpallur, mbretërinë e shpallur, rikthimin në nënshtet, regjencën, republikën ateiste të komunistëve, republikën e parë parlamentare, republikën e dytë parlamentare, ndërprerë të gjitha këto prej dhjetëra episodesh e vegimesh monarkike të kohëpaskohshme deri në vitet e fundme.

Ky libër është i dobishëm, ku qindra lexues do të gjejnë të dhëna për jetëshkrimet e prindërve apo gjyshërve të tyre, ku studiuesit e historisë së luftës antifashiste do të gjejnë burime parësore për verifikimin e pikëpamjeve dhe të tezave të parashtruara deri më tani; ku mund të vërejnë edhe pamjen e vërtetë të fashizmit në periudhën e rënies.