Ne ikim, ikim vazhdimisht, herë të entuziazmuar drejt së ardhmes dhe herë të trembur drejt humbjes, por ata, zotët e fjalës, vijnë vazhdimisht drejt nesh dhe na magjepsin me magjinë e verbit shqip, na shkundin nga marrëzia e shkatërrimit të vlerave ose nga përtacia mendore e indiferencës ndaj tyre. Ata na bëjnë të realizohemi si njerëz të këtij trualli ku ka lindur, për të mos vdekur kurrë dhe për t'u ripërtëritur pafundësisht, fuqia e perëndishme e fjalës shqipe. Ky le të jetë kryemotivi dhe shpirti i këtij libri të përkorë.

Nuk mund të jesh i pari në vetëvrasje. I pari në luftë. I pari në paqe. Koha për të qenë i vetmi ka marre fund. Ne sall mund të ëndërrojmë dhe të rrimë brenda lekurës sonë si kufij të dhunshëm. Çdo gjë ju përket atyre qe ju ka takuar gjithmonë, despotëve. Mizorisë dhe duarve që e hanëkofshën njerëzore. Kombet janë copa mishi të ndara në mes tufës së mishngrënësve të fuqishëm. Janë copa territoresh ku të fuqishmit ushtrojnë ligësinë. Dhe arsyetojnë gjallërimin e së mirës. Ku të fuqishmit krijojnë teori te reja mbi këngën e harabelave dhe pastaj ua këpusin kokat.

Nuk më mori gjumi deri ndaj të zbardhur, deri atëherë kur zunë të këndojnë gjelat e tretë. Sa herë mëtoja t'i mbyllja sytë më shfaqej fytyra e A. Vreshit. Mandej më përvijohej trupi i saj i bronztë, ashtu krejt lakuriq. Më shpërfaqej gjithë sa ajo kishte, gjithë sa unë kisha pasur tërë këto vite. Gjithe sa kisha velur prej saj sa e sa kohë, me idenë se isha i vetmi, krejt i vetmi. Sa nisja t'i shijoja këto pamje, përanash saj shpalosej edhe një trup burri, me një fytyrë që nuk e shquaja dot, me ca shpatulla që s'i harroj, shpatulla të cilat i pashë mbrëmë mbi trupin e saj, mbi krevatin tim. Sa herë rrihja ta shtyja tutje imazhin e saj, me futej me perdhunë në kokë ashtu krejt e lakuriqtë, bashkë me pesë nishanet e saj në formë L -je në fundshpinë. Këtë nuk harron të ma paraqesë sa herë më perball me imazhin e saj.

Ndodh që në jetë të vraposh pas diçkaje që mendon se ka vërtet rëndësi për ty. Pasi arrijmë në destinacion, nxitojmë të festojmë, pa e kuptuar çfarë deshëm e ku arritëm. Si lakmitarë të paudhë, hyjmë qorrazi në një rrugë të re, për t'ia nisur nga e para. Kush arriti pushtetin e nuk e kërkoi dashurinë? Kush pati dashurinë e nuk e kërkoi pushtetin? "Peng i braktisur" të jep ndjesinë e këtij kërkimi të vazhdueshëm, njësoj si një fletë e bardh ë ku pritet të shkruhet e vërteta.

Pas një vrasje, e cila ndodh në mes të sheshit kryesor të kryeqendrës, viktima, pak më parë se të japë shpirt, vendos fshehtas një kuti të vogël në grushtin e Rudolf Shkirës. Në rrethanat e vrasjes ndodhet edhe Irena, e cila nuk ndihet mirë dhe merr ndihmën e parë prej Rudolfit. Mes tyre lind befas diçka e re. Por çfarë mesazhi fsheh brenda kutia prej argjendi? Kujt i drejtohet ai mesazh? Kush është i interesuar që ai të mos lexohet?

Kjo godinë madhështore në zemër të Tiranës nuk është thjesht një stadium, është shumë më tepër.Është një simbol, është histori, është emocion, është... Kjo godinë është një tempull, tempulli i futbollit, tempulli i të gjithë shqiptarëve.

"Une po e shkruaj dhe po e lë këtë letër në Petrograd. Parandjej që para janarit do të largohem nga jeta. Une dua që popullit rus, babës, nënës, fëmijëve dhe tokës ruse t’i tregoj se çfarë do t 'u ndodh. Në qoftë se mua më vrasin njerëz të pajtuar, fshatarë rusë, vellezër të mij, Ti, car i Rusisë nuk duhet të trembesh. Qëndro në fronin tënd, mbretëro dhe mos u shqetëso për punët e tua. Në qoftë se mua do t'më vrasin bojarëdhe oborrtarë, dhe do të derdhin gjakun tim, atëherë duart e tyre do të mbeten të gjakosura për 25 vjet. Ata do ta lenë Rusinë. Vellezërit do të ngrihen kundër vëllezërve dhe do të vrasin njëri-tjetrin.

..Ajo dashuri që njerëzit i bën akoma me njerëz. Ty të tremb dashuria. Mungesa e saj të trimëron. Te shpirti yt i shitur, i zbrazet, i boshatisur, ti gjen fuqinë për t'u zvarritur si gjarpër dhe për të lëshuar helmin kudo që mundesh. Kuptimi i jetës tënde është plagosja dhe vrasja e jetës së tjetrit. Jetët e plagosura dhe të vrara nga helmi yt janë dhuratat qe ti gjithë ngazëllim ia bën vetvetes. Dhe për çfarë e shet shpirtin tënd? Për çfarë e nxjerr ate në ankand? Për një kockë! Sa turp! Çfarë mjerimi njerëzor!

Fantazma distopike që shfaqen në kohë pandemie, flutura të ardhura nga botëra të tjera, koleksionistë të dehur thikash, gra që ecin pikëpyetjeve të jetës njëlloj si në bulevarde qytetesh e shtigje pyjesh, fatalitete pa kohë që iu fanepsen të gjallëve në fundin e kohës së tyre biologjike, një gjindje plot larushi që ndërton shpesh gjendje surreale, me gjeografi të gjerë të atdheut të autores, Europës së sotme, dhe jo vetëm. Kjo është bota ku pikturohen me nota të stilit të njohur të saj, një galeri qëniesh magjike që e kthejnë këtë libër ndër më të veçantët dhe të rëndësishmit të autores. Pas suksesit me vepren "Biri", fitues i çmimit Kombëtar "Proza më e mirë e vitit 2020", Flutura Açka vjen te lexuesi me vëllimin me tregime "Tulipanë të vonuar", ndër më të beftët në listën e gjatë të veprave të saj.

Ca prej nesh, u hodhën të parët nga kuverta duke rënë pupthi në platformën e portit. Për një çast, tek rrinin ashtu këmbadoras, ngjanin si motakë që kërkonin të zinin këmbët. Ngritën trupin vertikalisht, qëndruan derisa fituan pak siguri, ndërsa ushtarët tërë përkujdesje sprapseshin për të mos t'i penguar. Hodhën hapat e parë me delikatesë dhe qeshën fëmijërisht. Ishin hapat e parë të lirisë.

"Këmisha", i autorit Glori Husi, është një vëllim me tri tregime të përzgjedhura. Me një gjuhë të thjeshtë e të pasur artistikisht, autori sjell rrëfime të larmishme për shijet dhe preferencat e lexuesit. Karakteret, emrat, vendngjarjet dhe cilësimet janë trillim i autorit dhe çdo ngjasim me persona realë është thjesht përkim i rastësishëm. Ky botim i ri nga autori, vjen për lexuesit shqiptarë pas suksesit me novelën "Varrimi i një armiku të popullit".

Romani "Pusulla të verdha", i autores Vera Bekteshi, spikat për risinë stilistikore në shkrirjen e zërit të autores me atë të personazhit kryesor në një rrëfim të kthjellët dhe origjinal, edhe pse ky personazh vuan nga probleme të shëndetit mendor.

Pas një sërë botimesh, si "Kur thinjet kujtesa" (roman), "Lulja e majit" (tregime), Shtëpitë e shpirtit (esse) dhe "Dritëhijet e një perandorie" (305 vjet dinasti e romanoveve ) (Roman), Spiro Mëhilli na paraqitet me romanin e ri "Zjarret e natës" me temë të marrë nga Italia. Në qendër të tij është familja intelektuale Xhanini dhe bebisitja Klarita, vajzë nga Kievi, që shkon në Itali për të siguruar një jetë më të mirë.

Instinkti letrar në këtë libër ka ndjerë nevojën shpirtërore për t'i zbuluar lexuesit dimensione të shpirtit ende të pazbuluar njerëzor, të komplekseve gjithmonë të panjohura dhe të papërkufizuara të raporteve : dashurore dhe ndërnjerëzore, si dhe të humbëtirave tokësore dhe qiellore të lidhjes së shpirtit me trupin.