Ajo është një fermë e zakonshme - deri në kryengritjen e kafshëve. Ato heqin qafe fermerin e papërgjegjshëm. Dy derrkucë marrin drejtimin. Kafshët e tjera janë te sigurta se jeta po përmirësohet, por ndërsa ndërrohen sistemet dhe thuhen gjysmë të vërteta, shfaqet një hierarki e re...

"Filli", romani i dytë i shkrimtares nga Uellsi Sian Melangell Dafydd me ngjarjet e vendosura në Luftën e Dytë botërore dhe në kohështrirjen pas përfundimit të luftës, nxjerr në pah historitë e ushtarëve të burgosur italianë që u dërguan për punë të detyruar në fermat bujqësore në veri të Uellsit.

"Ne ndryshojmë nga të gjitha oligarkitë e së shkuarës, ngaqë dimë se ç'bëjmë...

The reason of the anonymity of this book is obvious. Revealing as it does the actual state of affairs in the Balkan Peninsula in this present year of grace 1907, it contains many plain truths and much outspoken criticism. By a long journey of close, confidential inquiry through Montenegro, Northern Albania, Dalmaria, Bosnia, Herzegovina, Servia, Bulgaria, Roumania, Turkey, and Macedonia.

Leks Greisi nuk dëshiron të mendojë për familjen e saj. Ajo nuk dëshiron të mendojë për vitet kur u rrit në Shtëpinë e Tmerreve të prindërve të vet. Dhe nuk dëshiron të mendojë për identitetin e saj si Vajza A: vajza që u arratis, motra e madhe që liroi vëllanë më të madh dhe katër vëllezërit e motrat më të vegjël. Ajo e ka pasur mjaft të lehtë t'i shmangte prindërit; babai i saj kurrë nuk doli nga Shtëpia e Tmerreve që vetëe krijoi, ndërsa nëna e kaloi pjesën e mbetur të jetës prapa hekurave. Por, kur kjo e fundit vdes nëburg dhe u lë Leksit dhe vëllezërit e motrave te saj shtëpine e familjes, ajo nuk mund të arratiset më nga e kaluara. Së bashku me të motrën, Evin, Leksi synon ta kthejë shtëpinë në një forcë të së mirës. Por së pari ajo duhet të pajtohet me vellezërit e motrat e saj dhe me fëmijërinë e ndarë se bashku.

Jeta e Norës po shkon keq e më keq. Në mesnatën e ditës së fundit në këtë jetë, ajo e gjen veten në një bibliotekë. Aty i jepet mundësia të zhbëje keqardhjet e saj dhe të provojë çdo jetë tjetër, që ajo do të kishte dashur të jetonte. I gjithë kalvari i jetëve që ajp provon, ngre një pyetje tepër të rëndësishmne: "Kur të jepen mundësi të pafundme, cila është mënyra më e mirë për të jetuar?".

Kryevepra e Suiftit Udhëtimet e Guliverit u botua pa emrin e autorit më 1726, duke arritur menjëherë një sukses të madh. Ky roman satirik, i nisur si një sulm i ashpër alegorik kundër zbrazëtisë së jetës dhe hipokrizisë së oborrtarëve dhe të politikanëve të kohës, u pasurua gjatë shtjellimit të mëtejshëm, duke u shtrirë në disa vjet, me analiza më të kujdesshme të Suiftit për shoqërinë njerëzore. Kritika ndaj sistemit politik u zgjerua në këtë mënyrë duke përfshirë të gjithë shoqërinë njerëzore. I shkruar me një stil të thjeshtë, por në të njëjtën kohë të mprehtë dhe gjithë fantazi, romani zuri vend në veprat klasike të letërsisë për fëmijë, edhe pse është i mbushur me analiza dhe mendime për nivele të ndryshme lexuesish.

Pozi Montagu po u afrohet të shtatëdhjetave dhe jeton ende në shtëpinë e bukur të familjes, Admiral House, që ngrihet në rrethinat e Suffolkut të lavdishëm. Aty ajo kaloi një fëmijëri të lumtur, duke kapur flutura me babanë e dashur, dhe rriti fëmijët e saj, por tani Pozi e di që ka ardhur koha të marrë një vendim të vështirë. Shtëpia ruan shumë kujtime dhe kopshti është i mrekullueshëm: iu deshën plot njëzet e pesë vjet për ta krijuar, por ajo ngrehinë madhështore po rrënohet dita-ditës dhe Pozi e di se s'ka zgjidhje tjetër, veçse ta shesë. Pastaj dikush shfaqet nga e kaluara -Fredi, dashuria e saj e parë, që e braktisi dhe e la zemërthyer pesëdhjetë vite të shkuara. Tashmë, duke luftuar për të përballuar dështimet e herëpashershme në biznes të djalit të saj, Semit, dhe kthimin e beftë të birit më të vogël, Nikut, pas dhjetë vjetësh në Australi, Pozi nuk ka kurajë të besojë në dashurinë e përtërirë të Fredit. Dhe, me rishfaqjen e Fredit, nxjerr krye edhe një sekret shkatërrues... Sekrete të tmerrshme, fuqia e të cilave nuk zbehet me kohën dhe vetëm dashuria e vërtetë mund t'i falë. Dhe Pozi ende nuk e di se ato lidhen ngushtë me të... Personazhe të paharrueshme dhe të vërteta tronditëse në këtë roman të ri magjepsës të autores bestseller Lucinda Riley

"LARG TURMËS SË ÇMENDUR" ËSHTË SUKSESI I PARË LETRAR I TOMAS HARDIT Batsheba Evërdini, një vajzë e pavarur dhe çapkëne, shkon në Uedhërbëri për të drejtuar fermën më të madhe në zonë. Prania e saj autoritare, diçka e rrallë për kohën, tërheq vëmendjen e tre mëtuesve krejtësisht të ndryshëm nga njëri-tjetri: Boldvudi, një fermer xhentëlmen; rreshter Troi, një joshës i lindur; dhe Gabrieli, një bari i devotshëm. Secili, sipas mënyrës së tij, ia pështjellon mendjen dhe zemrën Batshebës sonë, çka do të sjellë kërcënimin e stabilitetit të gjithë komunitetit. Një roman pasionant dhe i ëmbël, "Larg turmës së çmendur" gëlon nga përshkrimet e peizazheve pastorale dhe ndjenjave të sinqerta.

Në një zonë të thellë që shtrihet në kodrinat e harlisura të Kentit në Angli, ndodhet fshati i pensionistëve, Kjupërs Çejsi. Një herë në javë, katër miq në këtë fshat, Elizabeta, Xhojsi, Ibrahimi dhe Roni - Klubi i të Enjteve për Vrasjet - takohen për të hetuar vrasje të vjetra, ende të pazbardhura. Secili prej tyre jep ndihmesë me diçka, por që të gjithë i bashkon vendosmëria për t'i shkuar deri në fund një krimi të dhunshëm, që dikur e ka kapur në befasi policinë dhe i ka dhënë mundësinë dikujt t'ia hidhte pa u lagur. Kur Toni Karëni, një ndërtues vendas, me një të shkuar të dyshimtë, gjendet i goditur për vdekje me një çomange, detektivët e moshuar e shohin veten të mbërthyer në çështjen e tyre të parë, me "një kufomë të vërtetë dhe një vrasës të vërtetë diku aty jashtë". Hetimet e tyre nxjerrin në pah një numër të dyshuarish, që përfshijnë një ndërtues polak rival, një prift të dështuar, djalin e Ronit, boksier, si dhe ish partnerin e biznesit të Karënit, zhvilluesin e dyshimtë dhe dredharak të pronave, Jan Ventamin. Por më pas edhe Ventami shembet i vdekur përpara një turme të madhe banorësh të Kjupërs Çejsit. Pasi e konfirmon se bëhet fjalë për një akt kriminal, "banda e vogël" e gjen veten duke gjurmuar dy vrasës, por edhe duke vrarë mendjen nëse dikush mund të fshihet brenda komunitetit të tyre.

"Një nga alegoritë më të mëdha politikë të të gjitha kohërave... Është një libër për këdo dhe çdo njeri, me shkëlqimin e tij të pazbehur edhe pas pesëdhjetë vjetësh." RUTH RENDELL Daily Telegraph Pasi kanë hequr qafe pronarin e tyre njerëzor, kafshët e "Fermës Menër" janë duke shpresuar për një jetë të lirë dhe të bollshme. Por ndërsa një elitë e mençur mizore vjen në pushtet, kafshët e tjera e gjejnë veten në mënyrë të pashpresë të zënë në grackë sipas mënyrave të vjetra. Historia rrëqethëse e Oruellit, e tradhtisë së idealizmit përmes tiranisë dhe korrupsionit, edhe sot është po aq e freskët dhe reale sa edhe kur u botua për herë të parë në vitin 1945. "Alegoria e tij mbetet satira jonë më e madhe e fytyrës së errët të historisë moderne." MALCOLM BRADBURY Mail on Sunday

"Shkrimtari më i madh i shekullit të njëzetë". Philip French, Observer "Një shkrimtar që mbetet kaq fort bashkëkohor edhe sot... Orwell tha të vërtetën". Christopher Hitchens "Ai pa përmes çdo gjëje, sepse ai mund të shihte edhe nga vetja. Shumë shkrimtarë dhe gazetarë janë përpjekur të imitojnë qartësinë e tij të veçantë, por nuk kanë arritur të zotërojnë diçka të krahasueshme me autoritetin e tij moral". Peter Ackroyd, TheTimes. "Syri i pafajshëm i Orwellit ishte shpesh perceptues dhe shkatërrimtar... një njeri që pa në botën e tij me habi dhe e shkroi saktësisht atë që pa në një prozë të mrekullueshme". John Mortimer "Heroi im". Tom Stoppard “Çdokush që dëshiron të kuptojë shekullin e njezetë do të duhet të lexojë Orwellin". The New York Review of Books.

Eleonorë Olifenti ka mësuar të mbijetojë, por jo të jetojë. Ajo bën një jetë të thjeshtë në dukje. Ajo vesh të njëjtat rroba, ha të njëjtat ushqime çdo drekë dhe blen dy shishe vodkë çdo fundjavë. Eshtë e kënaqur dhe nuk i mungon asgjë nga ato që ka planifikuar të ketë. Vetëm se, me raste... i mungon gjithçka. Një gjest i thjeshtë mirësjelljeje, shemb muret që Eleonora ka ngritur prej kohësh rreth vetes. Tani duhet të mësojë të mbijetojë në një botë ku gjithçka duket se merret për e mirëqenë. Ndërkohë, i duhet kurajë për t'u përballur me hijet e errëta të së shkuarës, të cilat është munduar t'i shmangë gjithë jetën. Ndryshimi mund të jetë i mirë, por edhe i keq. Apo mos ndoshta çdo ndryshim është shumë më tepër sesa thjesht... i mirë? Një histori që na mëson se ç'është e aftë të bëjë ose të mos bëjë qenia njerëzore.

Në vitin 1928, 25 vjeçari Eric Arthur Blair vendoset në Paris, kryeqyteti i shumë shkrimtarëve dhe artistëve të pasur dhe të varfër, nga e gjithë bota. Një incident i pakëndshëm i ndodh shkrimtarit të ri, që e zhyt në mjerim,në uri dhe në kërkim të punëve të rëndomta. Shkrimtari, që më vonë u bë i njohur me pseudonimin George Orwell, nisi në këtë mënyrë të eksploronte Parisin dhe, më pas Londrën, nga statusi i "skllavit të skllavit" dhe prej syve të endacakut. I botuar fillimisht në vitin 1933, I varfër dhe i pastrehë në Paris dhe Londer u bë një udhërrëfyes klasik i dy metropoleve të mëdhenj dhe një analizë e mprehtë sociale e politike e viteve '30. Ky është libri që besohet se caktoi edhe pikën e kthesës së Orwellit, nga fëmija e një familjeje me mirëqenie dhe i arsimuar në shkollën e elitës Eton, në luftëtar për një shoqëri të drejtë dhe të barabartë. Kjo është hera e parë që ky libër vjen në gjuhën shqipe.

Pas vitesh të tëra shtypjeje e shfrytëzimi, kafshët e një ferme, të lodhura nga mujshitë e vazhdueshme të qenieve njerëzore, vendosin të ngrenë krye dhe, pasi dëbojnë pronarin, orvaten të krijojnë një rend të ri, të themeluar mbi një koncept utopik barazie. Megjithatë, shumë shpejt, mes tyre lind një klasë e re burokratësh, derrat, të cilët me dinakërinë, makutërinë dhe egoizmin që i karakterizojnë, u imponohen në mënyrë arrogante dhe tiranike kafshëve të tjera më të buta dhe shpirtmira. Thellësisht aktual dhe po aq i freskët sa ç'ka qenë më shumë se gjysmë shekulli më parë, "Ferma e kafshëve" është një përrallë për ata që mëtojnë të jenë çlirimtarë kudo në botë. Teksa dëshmohet, përmes thjerrës së historisë, ngritja dhe rënia e përgjakshme e kafshëve revolucionare, dallohen farat e totalitarizmit në sistemet më ideale, si dhe shpirtrat e shtypësve më të egër tek udhëheqësit tanë' më karizmatikë. "Përrallë" e ka quajtur vetë Orwell-i, teksa derrat zënë e marrin gjithnjë e më tepër tipare njerëzore, por ndërkaq është një alegori e thellë jo vetëm ndaj sistemit komunist të ish-Bashkimit Sovjetik, por ndaj të gjitha formave të diktaturës. Satira e mprehtë oruelliane ndaj totalitarizmit bashkohet me gjeninë krijuese dhe një energji stilistikore, që e vendosin "Fermën e kafshëve" mes veprave më të njohura letrare të shekullit XX.

Në vitin 1919, pas vizitës së parë në ishujt Tahiti dhe Samoa, Momi shkruajti romanin "Hëna dhe gjashtë pensët". Subjekti i jashtëzakonshëm artistik, motivet origjinale dhe psikologjia e personazheve i garantuan sukses absolut. Libri është shkruar me nerv të përkryer letrar dhe gjallëri, duke e bërë për lexuesin mjaft tërheqës. Si subjekt i romanit i ka shërbyer jeta e piktorit të njohur francez, Pol Gogen [1848-1903]. Momi shfrytëzoi momentet më të rëndësishme por edhe kritike në biografisë së artistit, angazhimin e tij të vonuar me pikturën, ndarjen nga familja,mospranimin e rregullave të artit akademik deri tek rrugët dhe format e reja të shprehjes artistike.

Ne rrisim dragonj. Dragonj që ndryshojnë ngjyrat, që ngrijnë dhe nga ata që e mbushin qiellin me flakë. Ulemi këmbëkryq rreth pemës sonë me fruta dragoi dhe e vëzhgojmë e presim që të lindin dragonjtë tanë. Por duhet t'ju them diçka. Prandaj vazhdoni të lexoni, sepse nuk e keni dëgjuar ende të gjithë historinë. Se, po ta dëgjonit, mbase nuk do të ngutenit për të rritur vetë një dragua.

Flush: Një Biografi u publikua fillimisht më 1933. "Dashuria ishte kryesisht aromë; forma dhe ngjyra ishin aromë; muzika dhe arkitektura, ligji, politika dhe shkenca ishin aroma. Për të, edhe vetë religjioni ishte aromë."

Lizi dhe Bija takohen gjatë pushimeve verore dhe mes tyre lind një shoqëri e sinqertë. Duke iu bërë bisht prindërve e duke eksploruar përreth, ditët e nxehta të verës po shkonin për bukuri. Por, ndërsa vajzat afrohen nga dita në ditë me njëra-tjetrën, pyetje të çuditshme fillojnë të lindin... A është vërtet Lizi fëmijë i vetëm? Pse është zhdukur babai i Bisë? Dhe pse, teksa pushimeve u vjen fundi, vajzave u ndalohet të takohen sërish?

Regjimi totalitar i Vëllait të Madh, që vëzhgon vazhdimisht gjithkënd dhe gjithçka nëpërmjet ekraneve të panumërta, ushtron kontrollin absolut mbi veprimet dhe ndërgjegjet e njerëzve. Gjithçka i shërben pushtetit. Librat, gazetat, arkivat dhe mendjet falsifikohen pareshtur, sepse "kush ka në dorë të shkuarën, ka në dorë të ardhmen; kush ka në dorë të tashmen, ka në dorë të shkuarën." Kur George Orwell shkruante këtë libër, viti 1984 ishte e ardhme. Sot, ai vit është e shkuar. Por pas kësaj vepre, viti i vërtetë 1984 do të jetë gjithmonë një datë e së ardhmes, viti i fillimit të një epoke të mjegullt për historinë e njerëzimit; na paralajmëron se shteti terrorist që mbjell vdekje është vetëm një hap iarg të bërit realitet: Vëllai i Madh tashmë po na vëzhgon! Pushteti nuk është mjet, është qëllimi. Askush nuk vendos diktaturën për të mbrojtur revolucionin, por krijon revolucionin për të rrënjosur diktaturën. Qëllimi i përndjekjes është përndjekja. Qëllimi i torturës është tortura. Qëllimi i pushtetit është pushteti. ‘Romani i Orwell-it është një paralajmërim për racën njerëzore. Ai thekson rëndësinë e qëndresës përballë kontrollit të masës dhe shtypjes.’ -The Guardian ‘Është thuajse e pamundur të përmendësh propagandën, mbikëqyrjen, politikat autoritare apo shtrembërimet e së vërtetës pa marrë si referencë veprën "1984". [...] Ai roman është njëkohësisht një ese e thellë politike dhe një vepër arti tronditëse dhe tragjike.’ -The Atlantic ‘Ai është shndërruar në një doracak për totalitarizmin, për shtetin që vëzhgon gjithçka, për pushtetin e mass-medias në manipulimin e opinionit publik, të historisë, madje edhe të së vërtetës.’ -Independent

Nje triller, në të cilin mund ta gjejë veten gjithkush. Një histori e gjallë dhe drithëruese për rolin e paçmueshëm të mëmësisë... Një, dy, tre... Një lojë symbyllazi me vajzën do të kthehet në makthin më të keq për një prind. Ela, vogëlushja e shkathët dhe e zgjuar zhduket pa lënë gjurmë. Policia, media dhe familja kujtojnë se e dinë kush mund ta ketë rrëmbyer, por po sikur krimineli i vërtetë të mos jetë një i huaj? Po sikur ai të jetë i bindur se po bën gjënë e duhur me vogëlushen? Dhe, mbi të gjitha, po sikur vajza të mos gjendet më?

Romani "Spiuni që u kthye nga i ftohti" i shkrimtarit britanik John Le Carre, botuar për herë të parë në vitin 1963, është shndërruar tashmë në një klasik. Me njohuritë e tij të pakrahasueshme, mbledhur nga përvoja disa vjeçare në radhët e Shërbimit të Fshehtë Britanik, Le Carrë hedh dritë mbi marrëdhëniet e errëta të spiunazhit ndërkombëtar, gjatë periudhës së Luftës së Ftohtë. Nën hijen e Murit të porsangritur të Berlinit, Alek Limasi shikon t'i vritet edhe agjenti i fundit nga ushtarët e Gjermanisë Lindore. Për Limasin, një agjent britanik në Berlin, Lufta e Ftohtë ka mbaruar. Teksa pret të dalë në pension ose më keq akoma, t'i japin një punë të rëndomtë zyre, Kontrolli, kreu i Shërbimit, i ofron një mundësi të rrallë për t'u hakmarrë. Limasi duhet të mveshë rolin e një agjenti perëndimor të zhgënjyer dhe të orvatet të futet në radhët e Shërbimit Sekret të Gjermanisë Lindore me qëllim rrëzimin e kreut të tij, Mundtit. Loja e dyfishtë, rreziku, zgjuarsia, gjakftohtësia, lufta e ftohtë mes dy kampeve armike deri në vdekje janë përshkruar me mjeshtëri nga John Le Carrë. Në veprën e tij të jashtëzakonshme, historia e spiunazhit është një rrëfim i guximshëm dhe i tmerrshëm për njerëz që kanë mbetur peng të politikës përtej asaj çka imagjinonin.