mami & vajza Nje ditar pa stres, pa rregulla per vajzat dhe nenat e tyre. -Mama, a e dini se cila eshte gjeja me qesharake qe i ka ndodhur vajzes suaj? -Vajza, a e dini ju se cili ka qene djali qe i ka pelqyer per here te pare mamit tuaj? Hapni kete ditar per ta njohur njera-tjetren ne nje menyre krejt te re! Ai permban: 1. Keshilla dhe udhezime te dobishme nga nje ekip shkruesish nene-bije. 2. Udhezime praktike per te diskutuar per çdo gje, qe nga shoket dhe shkolla, deri te simpatite e para dhe rritja. 3. Faqe zbavitese per te vizatuar dhe per te bere lista. 4. Shume hapesira te lira per te shkruar per çdo gje qe ju vjen ne mendje.

Ky liber do te plotesohet nga ju. Shkruani mendimet, endrrat dhe pikepamjet tuaja. Do te dilni ne disa perfundime rreth vetes qe nuk ua priste kurre mendja. Çfare prisni? Rrokni lapsin dhe bejeni librin te duket i bukur po aq sa ju.

Tani e dimë mirë,Greg Heffley-i nuk heq dorë nga dredhitë e tij prej përtaci. Dikush duhet t’ia shpjegojë babit të Gregut. Në fakt, Frank Heffley-i mendon t’ia mbledhë rripat të birit dhe e regjistron në skuadra të ndryshme sportive. Sigurisht, Gregu u bën bisht me lehtësi përpjekjeve të të atit për ta ndrequr. Por kur babi i Gregut e kërcënon se do ta çojë në akademinë ushtarake, Gregu e kupton se duhet të bëjë diçka...ndryshe do ta pësojë keq.

Në këtë ditar të veçantë vetëm për djemtë do të gjeni testet e personalitetit, udhëzime për misionet që do të kryeni, si edhe do të shkruani për të fshehtat dhe aventurat tuaja.

Me këtë ditar të veçantë, të fshehtat e zemrës, miqësitë, dashuritë dhe sekretet tuaja do të zgjatin përjetësisht.

Me këtë ditar të veçantë, të fshehtat e zemrës, miqësitë, dashuritë dhe sekretet tuaja do të zgjatin përjetësisht.

Me këtë ditar të veçantë, të fshehtat e zemrës, miqësitë, dashuritë dhe sekretet tuaja do të zgjatin përjetësisht.

Me këtë ditar të veçantë, të fshehtat e zemrës, miqësitë, dashuritë dhe sekretet tuaja do të zgjatin përjetësisht.

Ticiano Ferro, është pesëmbëdhjetë vjeç kur vendos t’ia besojë mendimet e tij një ditari. Është një ditar si ai i shumë djemve të moshës së vet: shkolla, shokët, dashuritë e para, pasioni për muzikën. Ama, forca me të cilën ngulmon të ndjekë ëndrrën e tij për të realizuar një album, është jashtë së zakonshmes. Me ta arritur, Ticiano godet në shenjë. Gjithçka merr me të shpejtë: njëkohësisht me emocionet e koncerteve dhe habisë për adhuruesit e shumtë, fillojnë edhe ëndrrat e këqija, vetmia gjatë udhëtimeve dhe nëpër dhomat e hoteleve, frika se mos nuk do të jetë në lartësinë e duhur. Duket sikur që nga ai çast, Ticiano zë të përjetojë një dyzim: nga një anë talenti që gëlon e zhvillohet, bashkëpunimet me yjet më të mëdhenj italianë dhe ndërkombëtarë, shpërblimet nga publiku, nga kolegët dhe kritika, turmat e adhuruesve, ndërsa nga ana tjetër ndjesia e një vetmie të pazakontë, e një malli të pashlyeshëm, e largësisë nga familja ( para të gjithëve nga Flavio, i vëllai) dhe nga miqtë në Latina. Për të nuk ka prehje. Kurrë. Si një sizmograf i ndjeshëm, në këtë ditar, Ticiano shënon me besnikëri emocionet dhe gjendjet e tij shpirtërore. Me çiltërsi të dhimbshme, por edhe me shumë kërshëri, humor dhe me një ndjesi zhgënjimi aspak të zymtë, ai rrëfen faqen tjetër si të suksesit, ashtu edhe të vetvetes, pa patur frikë se do të duket i brishtë, se do të tregojë zona të errëta, kundërshti dhe shqetësime. Në fund të këtij bashkëbisedimi të apasionuar me veten dhe me publikun e tij, lind, ndofta, edhe një ndërgjegjësim i ri. “Askush nuk do ta kuptonte kurrë, por më duket se po të zgjohesha dhe të shihja që nuk do të kisha më sukses, gjëja e parë që do të bëja do të ishte se do të përfitoja menjëherë. Do të dilja në qendër në orarin e pikut, do të bëja zullume, do të shihja njerëzit në fytyrë, nuk do të shmangia vendet e tejmbushura, nuk do ta vrisja mendjen gjithnjë dhe vetëm për atë që ndodh brenda meje, por edhe për atë që ndodh jashtë…”