"Kur Gjingjiqi ishte kryeministër, kishte një hapësirë për progres të shpejtë. Por BE, SHBA dhe OKB, kishin qasjen "standardet para statusit". Besoj se iu kujtohen këto "standarde para statusit". Ky ishte një gabim, sepse do të mund të diskutohej (argumentohej) gjithmonë për standardet. Statusi është çështje kryesore dhe është dashur të zgjidhej që në vitin 2003. Nuk u zgjidh dhe ishte një gabim i madh". -Richard Holbrooke "Ajo që u arrit është se Merkel e ndaloi idenë e ndryshimit të kufijve. Nuk do të thotë se ideja e shkëmbimit të kufinjve nuk do të rikthehet, pasi ka dekada që vjen e shkon, por në Berlin, Kancelarja Merkel e ndaloi përkohësisht këtë ide. Ka një diskutim mes njerëzve që njoh; ata janë të ndarë, thonë se, nëse serbët dhe shqiptarët bien dakord për të ndryshuar kufijtë, kush jemi ne që t’i ndalim? Mendoj se janë gabim". -Tim Judah,"The Economist" "Vendet në rajon nuk duhet të jenë të frikësuara për një marrëveshje të mundshme midis Kosovës dhe Serbisë edhe nëse kjo përfshin ndryshime kufijsh. Nuk do të jetë një korrigjim sipas vijave etnike -Kosova do të vijojë të mbetet një vend multietnik, që respekton të drejat e minoriteteve". -Hashim Thaçi

Vite më parë, një grua e re është zhdukur në pyllin pranë një resorti malor. Vite më vonë, një grua e re përndiqet nga një e vërtetë e fshehur. Ngjarjet reale e sureale zhvillohen brenda një kohe të shkurtër duke kthyer përmbys jetën e disa personazheve. Makthe pafund, frikë, dyshime që lidhin të tashmen me të shkuartën... Rimishërimi egziston? Po hakmarrja e përtejme? Të gjitha këto i gjeni brenda novelës Nightmares (makthe).

Dashuria është maja më e lartë e / ndjesisë njerëzore. / Lum kush e arrin këtë maje dhe di të qëndrojë/ pa u lëkundur aty./ Poshtë kësaj maje merr rrokullimën nëpër/ ndjesi gjithnjë e më të dobëta dhe në fund e /sheh veten në llumin e urrejtjes.

Erosi dhe Thanatosi në mjerim (Një vështrim semiologjik mbi romanin « Lumi i Vdekur » të Jakov Xoxës) Letërsia e shkruar në vitet e socializmit ka nevojë të tregohet edhe në një formë tjetër për t'u kuptuar më mirë si tekst dhe p'ër të ndriçuar më qartë raportin e zërit off me zërin on, për të marrë vesh më mirë rolin e autorit të tekstit dhe rrëfyesit dhe, në fund fare, për të kuptuar më mirë nëse autorët e realizmit socialist rrëfenin ngjarjen duke ilustruar një tekst të shkruar për të, apo ndërtonin vetë një të tillë, duke mos iu bindur atij teksti të shkruar më parë. Duke e lexuar me këtë sy dhe duke pasur parasysh se ai është botuar para pesëdhjetë e katër vjetësh, në fillim në revistën «Nëntori» në vitin 1964, e pastaj si libër më vete me pjesë, vura re se ky roman nuk duket se është shkruar nën trysninë e realizmit socialist dhe është më shumë një narrativë natyraliste që ndërtohet jo aq nga shtysa për të vizatuar mjerimin, gjendjen e vështirë të fshatarësisë, ndarjen klasore, shfrytëzimin etj. Ky roman është shkruar nën një shtytje tjetër, mendoj unë. Rrëfimin këtu e vë në livizje pasioni, erosi dhe vdekja, thanatos.

Kaluan vitet,/Flokët na jane thinjur/ Por zemra çelike/ Si dikur ka ngelur./ Ne nuk jemi lodhur,/ Luftojmë gjithmonë/ (koha e heroizmave nuk ka mbaruar)/ Atdheu energji t’pa shterëshme kërkon./ Jo! Jo! Ne nuk lodhemi,/ Jo kurrë, o shokë / se lodhja nuk matet,/ me thinja mbi kokë.

“Ka pasur çaste të jetës sime kur kam menduar se këto fjalë kishin heshtur përgjithmonë dhe kjo nuk më ka shkaktuar ndonjë trishtim të madh. Ëndrra për të shkruar nuk ishte e vetmja që kishte humbur në rrokullisjen e viteve e botëve. Nuk e di, pra, ç'më shtyu që pas kaq kohësh e vitesh të ulem e të shkruaj. Më ndoqi mbase magjia e të shkruarit. Ose me kalimin e viteve, kur përjetësia bëhet një fjalë gjithnjë e më e shkurtër, më shtyu ajo ndjenjë që poetja polake Ëislaëa Szymborska e quan "gëzimi i të shkruarit - hakmarrja e një dore të vdekshme". Dora që shkruan është vetëm njëra anë e historisë. Ana tjetër janë lexuesi dhe koha. Por nëse dikush, nëse edhe një numër i vogël lexuesish do ta gjejë veten në këto germa, atëherë mund të them se çdo minutë e harxhuar për të shkruar është një minutë e jetuar mirë.” Ajkuna Dakli Toronto, 2019.

"Nga veranda jote duket shtëpia ime" është përmbledhja e parë me tregime e autorit shqiptaro-italian Elvis Malaj. Në 12 tregimet e tij vërtiten dy botë sa të ndryshme, aq edhe të njëjta. Dy botë që ballafaqohen me njëra-tjetrën përmes gjuhës, botëkuptimit, emocioneve, traditës dhe risisë, të njohurës dhe të panjohurës. Malaj rrëfen pa dorashka dhe pa klishe jetën e vërtetë të të rinjve shqiptarë në Itali dhe në Shqipëri; rrëfen për bulizmin, seksin, familjen, stereotipat, gëzimet, dhembjet, jetën e zakonshme, mospërshtatjen dhe trazimin e emigrantit, por me një këndvështrim krejtësisht të ri dhe të freskët, larg çdo shablloni. Tregimet e tij nuk përfaqësojnë thjesht të qenit shqiptar, ato janë tregime për qenie njerëzore, që vuajnë, grinden, qeshin, bëjnë marrëzira, dashurojnë dhe urrejnë. "Nga veranda jote duket shtëpia ime" u rendit si një ndër 12 kandidatët më të mirë të çmimit "Strega" 2018, çmimi më i rëndësishëm letrar në Itali. “Të ndihesh mirë ose jo diku, nuk varet nga vendi kuje, por nga vetvetja. Kudo që shkon, merr gjithnjë me vete diçka që, në fund të fundit, e bën çdo vend njësoj si gjithë të tjerët.” “Në tregimet e Malajt [...] matet gjithë largesa mes ëndrrës dhe realitetit, tregohet se ç'do të thotë "i huaj" qoftë në Itali, qoftë në Shqipëri.” Luca Formenton “Prania e një narratori kryesisht të" jashtëm dhe gjithëpërfshirës, së bashku me këndvështrimin ironik dhe zgjedhjen e një gjuhe të ngjyrosur nga një "realizëm i pisët", krijon mundësinë për të ruajtur largesën e duhur (emocionale, por edhe kulturore) si nga shoqëria pritëse, ashtu edhe ajo amtare.” L'indice dei libri del mese

”Të gjithë kanë tre jetë: një jetë private, një jetë publike dhe një jetë të fshehtë...” Gabriel García Márquez Në vitin 1999, pasi kishte botuar tre romane të shndërruara në kult, shkrimtari i njohur Natan Fawles njoftoi se nuk do të shkruajë më dhe tërhiqet në Bomont, një ishull i egër dhe sublim në brigjet e Mesdheut. Vjeshtë 2018, Fawles nuk ka dhënë asnjë intervistë të vetme për njëzet vjet. Ndërsa romanet e tij vazhdojnë të rrëmbejnë lexuesit, Matilda Monej, një gazetare e re zvicerane, mbërrin në ishull, tepër e vendosur për të zbuluar sekretin e tij. Të njëjtën ditë, trupi i një gruaje zbulohet në një plazh dhe ishulli mbyllet nga autoritetet. Pastaj fillon një përballje e rrezikshme midis Matildës dhe Natanit, ku përplasen të vërteta të fshehura dhe gënjeshtra të pranuara, ku preken rrëshqanthi dashuria dhe frika... “Ndërtuar me mjeshtëri! Asnjëherë Guillaume Musso nuk i ka rrëmuar karakteret e tij kaq mirë, nuk u ka dhënë atyre kaq thellësi psikologjike.” -Bernard Lehut - RTL “Shkrimi është gjithnjë po aq i rrjedhshëm, i mprehtë, që të lë pa frymë.” -Bernard Thomasson, - France Informacion “Një histori miqësish helmuese, thriller që (pothuajse) të gjithë prisnin.” -Pascale Frey - SHE “Midis Twin Peaks and Hitchcock-ut.” -La Republicca

Në përmbledhjen e letrave që ia ka dërguar Milena Jesenskës, Franz Kafka zbulon veten më shumë se në cilëndo vepër të tij. Letrat në thelb fillojnë si një korrespondencë pune, por shumë shpejt kalojnë në "letra dashurie" pasionante. Milena Jesenska, një grua e talentuar dhe karizmatike njëzet e tri vjeçe, përkthyese e Kafkës në gjuhën çeke, ishte në gjendje ta njihte gjeniun e ndërlikuar dhe karakterin kompleks të shkrimtarit. Për Kafkën tridhjetë e gjashtë vjeç, Milena ishte "një zjarr i gjallë siç nuk kam parë kurrë ndonjëherë", siç i shkruante botuesit të vet, Max Brod-it. Kafka, pa dyshim që do të kishte dëshiruar që një shpirt i përkushtuar e i devotshëm t'i digjte këto letra, të cilat na e tregojnë atë në tërë intimitetin e pasionit të vet. Dhe ne s'mund t'i jemi tjetër veç mirënjohës Milenës që i ka ruajtur ato për ne.

Më në fund pushimet verore erdhën! Tani që shkolla mbaroi, Deni Dingëll ka plot kohë të merret me supershpikjet e tij. URRAA! Një kongres fantashkence dhe një konkurs makinash fluturuese ua rriti shpresat Denit dhe Persit, të cilët mezi presin t’i bien në sy Surrathekurit. Por mami ka thurur plane të tjera për ta. (Nëse do një verë të qetë dhe pa andalla, besoja asaj!) Tani, ajo që ka rëndësi është pyetja: a do të jetë kampi veror aq i TMERRSHËM sa duket?

Deni Dingëll, supershpikësi ynë i parapëlqyer fantastik, vjen sërisht, dhe këtë herë: ai do t’u bashkohet skautistëve! (Të gjithë e dinë që SKAUT do të thotë Spiunët e Klubit Absolutisht Ultrapërgjues të Tmerrshëm, apo jo?) Teksa përballen në një kamp të rrezikshëm në Skocinë “me diell”, a do munden Deni dhe Persi të shpëtojnë? Dhe mbi të gjitha, a do mundet Deni të ndërtojë nëndetësen supersonike më të paparë të të gjitha kohërave? Për ta zbuluar lexoni këtë libër plot me aventura.

FOL SHKURT, SA MË SHKURT Kudo e kurdo në dritë e në terr është mirë të flasësh shkurt! Sa më shkurt pavarësisht kush është e me kë flet, sa më shkurt, sidomos me prokurorët e rinj, sa më shkurt, me gjykatësit e vjetër shkurt, me priftërinjtë e çdo feje shkurt, me profesorët e zgjuar shkurt, me mjekët e çmuar dhe me gratë e hirta nëse u flet gjatë ta kthejnë shkurt ,shumë shkurt, dhe bosh bosh bosh!

Ky botim sjell këndvështrime të reja për jetën e Titos si dhe për rolin e tij vendimtar për formimin dhe zhvillimin e një Jugosllavie tjetër. Autori është mbështetur mbi një numër dokumentesh, të cilat ruhen në arkivat personale dhe shtetërore në Lubjanë dhe në kryeqytete të tjera të republikave të ish-Jugosllavisë. Ai gjithashtu hulumtoi mes materialeve që janë në dispozicion në arkiva të ndryshme në VVashington, New York, Moskë, Berlin, Kajro, New Delhi... Autori gjatë kërkimve të ndryshme arriti të kishte qasje edhe tek materialet e arkivave të shërbimeve sekrete vendase dhe të huaja si STAS dhe KGB, ku mësoi fakte të reja për vendimet e Titos dhe reagimet e shokëve të tij më të afërt në momentet historike kyçe. Për herë të parë, libri sjell detaje nga përplasjet e forta te udhëheqësit jugosllav me Stalinin, flirtet me Çurçillin dhe presidentin amerikan, Nikson, si dhe ndihmat ushtarake dhe ekonomike që përfitoi nga SHBA dhe Anglia. Përse Tito kishte frikë prej shqiptarëve, raportet e vështira me Enver Hoxhën dhe infiltrimi i agjentëve nga Shqipëria në Kosovë...

“Ju lutem, mos e hapni”, shkruhej në pakon misterioze që mori Nemo. Atëherë Nemo e hapi... UPS! Kur Nemo hapi pakon e rrallë, ndodhën tri gjëra: 1. Kërceu përpjetë një Kalorës Jeti i gjallë, i quajtur Ngrici – Monstra e Akullit. 2. Nisi të binte borë në mes të verës! 3. Dhe jeti nisi të zmadhohej. U zgjat 2.5 metër. Ndërkohë që qyteti u mbulua nga bora e ngrica, Nemos i shkonin djersët çurkë, pasi, ju lutem shumë tani, e si mund ta fshehësh një jeti të tillë?...

Ngjarjet zhvillohen në vitin 1969, në Zonën e Ulet Lindore të qytetit të Nju-Jorkut. Janë përhapur fjalë për ardhjen e një gruaje mistike, një shtegtuese me fuqi të mbinatyrshme, e cila pretendon se është në gjendje t'i tregojë kujtdo ditën se kur do të vdesë. Fëmijët e familjes Gold - katër adoleshentë në pragun e vetëndërgjegjësimit - shkojnë fshehurazi tek ajo, për të dëgjuar fatin e tyre. Profecitë paraprijnë pesë dekadat e ardhshme të jetës së tyre. Simoni, djaloshi flokëverdhë, ia mbath për në Bregun Perëndimor, në San-Franciskon e viteve '80, në kërkim të dashurisë; ëndërrimtarja Klara bëhet një magjistare në Las Vegas dhe është e fiksuar pas përzierjes së realitetit dhe fantazisë; djali i madh, Danieli, përpiqet të ruajë sigurinë si mjek ushtarak; dhe Varya, e dhënë pas librave, ia ka kushtuar veten hulumtimeve mbi jetëgjatësinë, për të testuar kufirin midis shkencës dhe pavdekësisë. Duke qenë një roman i dyfishtë, një histori dashurie familjare verbuese dhe një roman gjithëpërfshirës i ambicies dhe i thellësisë së jashtëzakonshme, libri "Të pavdekshmit" trajton vijën delikate midis fatit dhe zgjedhjes, midis realitetit dhe iluzionit, të kësaj bote dhe asaj tjetrës. Ky libër është një testament thellësisht prekës i fuqisë së rrëfimit, i mënyrës së besimit dhe i lidhjes së ngushtë familjare.

Nga një Biomë e fshehtë në xhungël, Lukrecia Katër planifikon të shkatërrojë botën me ligësinë e saj, vetëm nëse Darkusi, Virxhinia dhe Bertolti nuk gjejnë një mënyrë për ta ndalur. Në rast se dështojnë, ajo do të mbledhë një ushtri me brumbuj Frankenshtajnë dhe planeti nuk do të jetë më i njëjti. Njerëzimi është në rrezik. E ardhmja është në duart e tre fëmijëve dhe brumbujve të tyre…

Dëshira dhe Ksari tani ishin dëbuar, në arrati, dhe atyre u qenë vënë pas luftëtarë, magjistarë, dhe ç’është më e keqja, SHTRIGAT... A mund t’i gjejnë ata përbërësit e një magjie që heq qafe shtrigat, para se Mbreti i shtrigave të fusë në kthetrat magjinë-që-funksionon-edhe-në-hekur? Kjo avenuturë kërkimi është më e frikshmja dhe më e pabesa nga të gjitha. Për më tepër... DIKUSH do t’i tradhëtojë ata...

Një vëllim i cili përbëhet nga 16 tregime të shkurtra, që dëshmojnë për mjeshtrinë në trajtimin realist dhe bindës nëpërmjet humorit dhe satirës së mprehtë. Tregimet pasqyrojnë boshësinë klasike të burokracisë apo edhe situatat komike në të cilat ndodhen personazhe nga shtresa të ndryshme të popullit. Duke lexuar faqet e këtij libri, tregim pas tregimi, do gjesh sigurisht mjaft satirë, por edhe do të njohësh ambiente nga më të ndryshmet e shoqërisë turke, që nga ushtria e deri në zyrat e bashkisë, në lagjet e qytetit apo në fshatra të humbur. Lexuesi do të gjejë në tregimet e këtij vëllimi naivitet dhe injorancë, burokraci, korrupsion dhe varfëri, të gjitha këto të shkruara bukur dhe që dëshmojnë për njohjen e thellë të shoqërisë turke të kohës. Herë-herë autori fshikullon edhe absurditetet në qëndrimet politike që i çorientojnë njerëzit e thjeshtë, si me pyetjet: "A keni të drejtë? A jeni majtas apo djathtas?" Një tufë historish gazmore, të pëlqyeshme që e çlirojnë njeriun nga mendimet duke shëtitur lehtësisht nëpër faqet dhe historitë plot gaz dhe satirë.

Ndryshimet shoqërore të analizuara këtu e kanë transformuar vendin në dekadat e fundit. Ato përbëjnë realitetin socio-politik dhe ekonomik në të cilin jeton shqiptari sot. Mirëpo, brezat e ardhshëm do të jenë larg të përjetuarit të këtyre rrethanave të sotme si aktorë dhe spektatorë të kohës sonë. Shpresohet natyrshëm që ata të duan të dinë se nga çfarë horizonti është nisur shoqëria ku do të jetojnë në atë mot. Nëse do të jenë duke jetuar në një shoqëri më të zhvilluar, do të duan të dinë: çfarë kanë përballuar, çfarë gabimesh kanë bërë, çfarë kanë ndërmarrë prindërit ose gjyshërit e tyre, që i hapën udhë një Shqipërie tjetër. Përkundrazi, nëse do të jetojnë në një shoqëri në krizë dhe në rrënim, sikurse nuk e urojmë, atëherë do të shohin këtu dëshminë e gabimeve që paraardhësit e tyre kanë bërë dhe do të duan, jo vetëm t'i korrigjojnë, por, mbi të gjitha, të mos i përsërisin ato. Ky është detyrimi që kam ndjerë për ta! Vetëm ata do ta dinë nëse e kam plotësuar ose jo!

"Një libër që të mbërthen"- The New York Times Një producent televiziv eksploron Rusinë e kohës sonë duke depërtuar në shoqërinë ruse nga këndvështrime të ndryshme, nga bota e tetëmbëdhjetë vjeçareve që gjejnë dashnorë pasunarët e rinj dhe që recitojnë Pushkinin si pjesë e recetës së joshjes, te gangsterë nga Siberia që vendosin të shkruajnë libra dhe të xhirojnë fllma mbi bëmat e tyre. Por ndërsa vitet e tij në Rusi kalojnë, Pomerantsev fillon të vërejë se edhe Rusia po ndryshon, dhe jo për mirë. Para nafte, korrupsion dhe oligarkë që vrasin shansin për një shtet të së drejtës dhe krijojnë një vend të keq për të jetuar. Një popullsi që ushqehet me një recetë të bollshme propagande dhe dizinformimi, të përzier me emisione cilësore, art modern, spektakle banale dhe një botë teknologësh politikë, që janë në gjendje të krijojnë një realitet joekzistues përmes kontrollit të televizioneve. Ky libër është një lexim i domosdoshëm për të kuptuar makiavelizmin politik të shekullit të njëzet e një dhe teknikat e përdorura nga diktatorët e shekullit tonë.

Autobiografitë janë si përrallat moderne. Në to, shkrimtari përballet me sfidën e vështirë të të përpjekurit për të kuptuar, falur e madje edhe për të dashur. Lexuesit do të mrekullohen nga inteligjenca dhe dashamirësia e fëmijëve të famiijes Uolls. "Kështjella prej xhami" është një autobiografi e shkëlqyer dhe argëtuese, e cila do t'ju njohë me një familje sa të çuditshme, aq edhe unike. Kur është esëll, babai karizmatik dhe brilant i Xhanetës, u kushton shumë kohë fëmijëve dhe madje u mëson atyre fizikën, gjeologjinë dhe se si t'i bëjnë ballë jetës pa iu trembur syri. Ama kur është i dehur, ai kthehet në një mashtrues dhe shkatërrimtar. Nëna e saj ishte një shpirt i lirë, së cilës nuk i pëlqeu kurrë përgjegjësia e rritjes së fëmijëve dhe mirëmbajtjes së shtëpisë. Kështu, fëmijët Uolls mësuan të kujdeseshin vetë për veten. Ata e ushqyen, veshën dhe e mbrojtën njëri-tjetrin, derisa një ditë të bukur arritën të shkonin në qytetin e Nju Jorkut. Ky libër portretizon mjeshtërisht një familje të veçantë, por shumë besnike. Xhaneta Uolls e tregon historinë e saj në një mënyrë brilante dhe pa asnjë grimë vetëmëshirimi.

...Nuk e kuptojmë se si një rrudhë na shfaqet në fytyrë, se si fillojmë të ecim me këmbë në tokë pas shijimit të rinisë. Nuk e kuptojmë sepse kështu kemi dashur ta ligjërojmë. E ke të ndaluar të kuptosh se po të kalojnë vitet! Të ndaluar që po plakesh! Por jo të jesh mirënjohës. Mirënjohës për jetën dhe shëndetin! Mirënjohës për familjen, për ushqimin dhe strehimin. Mjekësia është një mënyrë jetese. Ti e kultivon atë brenda vetes dhe përpiqesh çdo ditë ta lulëzosh dhe ta kthesh në një përvojë cilësore. Kultivimi i mendjes nuk është diçka që ndodh brenda ditës. Ai është jetim në qoftë se nuk bashkëjeton mirë me veten, familjen, shoqërinë etj. Ai është fukara në qoftë se nuk mbart përgjegjshmëri, humanizëm dhe dije. Mjek nuk lind, duhet të bëhesh!

Eva, personazhi kryesor, nëpërmjet rrëfenjave arratiset në kujtime të treguara apo të pa treguara më parë, duke sjellë episode të jetës së saj me Fredin, që tashmë e ka humbur dhe natyrshëm përcjell ndjesi malli, dhimbjeje, humbjeje... përhumbjeje..., ringritjeje..., force..., gëzimi e suksesi. Rrëfenjat e Evës ndërthuren me historinë e shkurtër të dashurisë së brishtë të dy të rinjve që do t'i quaj «AI» dhe «AJO», histori që daton në vitet '60, një dashuri e «ndaluar» për kohën që la gjurmë në jetët e tyre për të jetuar të tjera jetë. Shpirti i të dashurve tanë që është strehuar nëpër yje, që na qëndron si engjëll mbrojtës, dashuritë tona të bukura të mbetura peng i kohës, sot na japin forcë e pozitivitet për ta jetuar plotësisht jetën, me kurajë e gëzim...

Kurrë nuk më shkonte mendja se unë, një adoleshente, do të isha personalitet aq i rëndësishëm në atë planet. Më prisnin me padurim. Masat për të më mbrojtur i kishin marrë po ata, një princ alien. Kundërshtari i tim eti që kish qënë i pari i Mbretërisë së Bardhë, më kish transferuar në tokë sapo kisha lindur. Ai i kishte dhënë besën babit tim para se të lindja për arsye që të më mbronte nga mamaja ime. Prapaskena dhe intriga midis mbretërive të ndryshme dhe më në fund asgjesimi i mbretit më të keq të planetit X, i cili kishte vrarë babain tim. Shoku im i fëmijërisë, Egi, ishte Princi Alien të cilin e kisha njohur pranë këndit të lojrave në tokë. Tashmë Ai ishte aleati im si princeshë e Mbretërisë së Bardhë por edhe si Zot i Qiellit, në planetin ku isha lindur...