Më mirë tani se kurrë! Të kontrollosh financat e tua dhe të ndërtosh një pasuri, është më e thjeshtë se sa shumica prej nesh mendojnë. Libri për kanalin financiar më të madh në gjuhën gjermane, Fluksi I parasë, tregon se si bëhet kjo pothuajse në menyrë automatike. Ish-bankieri për investime, Thomas Kehl dhe gazetarja Mona Linke të udhëheqin në botën e parasë në mënyrë dobiprurëse dhe argëtuese. Ata hedhin dritë mbi premtimet e fushës financiare dhe shpjegojnë, pse bursa dhe ETF-të nuk janë vetëm për ata që fitojnë shumë, dhe të investosh nuk ka qenë kurrë më e thjeshtë se sot.

Më krijohet përshtypja se autorja nuk e mbyll këtu diskutimin, por krijon një pretekst për ta vazhduar atë, ndoshta në një studim të radhës, sepse është pikërisht hapësira publike, "Agora, vendi ku është shfaqur për herë të parë debati fillestar dhe nevoja për të balancuar jetën njerëzore, përkatesiht dy aspekte të saj kruciale, sferën private dhe sferën publike (Hannah Arendt). Pa zotësine për të gjetur këtë drejtpeshim, njerëzit dhe shoqërite jo vetëm nuk mund të arrijnë mirëqenien, por nuk mund të arrijë të funksionojë as e drejta, as drejtësia dhe as shteti."

Nuk kisha qëllim të parë t'ju tregoja historinë time apo të brezit tim në kohën e diktaturës komuniste, por të ndriçoja ato ndjesi e mendime të fshehta, që i mbajmë në zonat e errëta të qenies sonë që nga fëmijëria. Përjetova të njejtën ndjesi të fuqishme, si atëherë kur shkrova dhe publikova poemën "Vrima". Pikërisht këtë çlirim të mrekullueshëm energjie mbushur me dhimbje e lumturi, dua ta ndaj me ju, të dashur lexues.

Atë natë nuk fjeti. Qëndronte i shtrirë duke parë abstraksionin e saj të hedhur në telajo. Kuptoi që dora e tij nuk do të pikturonte më në forma të tjera. Priti lindjen e diellit me padurim dhe, kur ky i fundit u shfaq nga hiçi, nga krenaja e malit që dukej nga dritarja e tij, u ngrit me vrull dhe u vesh. Doli përjashta, ashtu, i pakrehur, në kërkim të saj Ishte në dijeni që po bënte diçka të përbindshme. Nisi të llogariste me mend mundësitë e vendeve ku kishte më shumë gjasa që ta takonte. Shihte rreth e rrotull tij. Me siguri ato që e shihnin do të mendonin se, ose do të ishte ndonjë informator, ose do të ishte një i çmendur. Dikur kish lexuar një histori arabe. Bëhej fjalë për një poet të quajtur Kajs, i cili ra në dashuri me një vajze të quajtur Lejla. Që në fillim ishte një dashuri e pamundur, sepse prindërit e saj nuk donin që vajza e tyre të martohej me të. Atëherë ai doli në shkretëtirë duke thurur vargje të tilla të cilat, ata që i dëgjonin i vendosën emrin "Maxhnun", që do të thotë i pushtuar nga demonët. Çdo njeri që shihte, i dukej sikur shihte dashurinë e tij të pamundur.

"I dashur përbindesh i adhuruar Grab, Ishulli i Përbindëshave. Kalo të më shohësh në njerën nga këto ditë. Më ka marrë malli për ty. Kam bërë një vizatim për ne të dy, sepse ti nuk di të lexosh dhe se unë nuk di të shkruaj me të vërtetë. Në këtë vizatim, unë jam në krahët e tu dhe po të shtrëngoj, sepse ndonjëherë kisha dëshirë të të shtrëngoja, edhe pse më bëje të tështija. Kjo gjë nuk më shqetëson. Plot me puç-puç për përbindëshin tim leshtor, Mimi." "Ishulli i përbindeshave", shkruar nga Tuutikki Tolonen dhe ilustruar nga Pasi Pitkanen, është libri i dyte i trilogjisë. Libri i parë titullohet "Përbindeshi Dado" dhe ka disa kohë që ka dalë në qarkuliim nga Botimet West Print.

Një meritë e këtij autori është se në ato pak personazhe që ka paraqitur në roman, në dy apo tre më tipikët prej tyre na ka paraqitur dy anë kryesore: njeriun dhe monstrën që jeton fshehur brenda tij dhe pret rastin të shfaqet dhe të komandojë e të veprojë.

Zemërimi i shenjtë Ai asnjëherë nuk e quajti veten disident. Veçse gjithçka që tregonte të shtynte të mendoje se i tillë kishte qenë. Kjo na pëlqen të gjithëve. Na bënte të ndiheshim ndryshe. Pas viteve të burgut ai u lirua edhe nga internimi, që ishte si biçim purgatori për kundërshtarët e regjimit. Kjo ndodhi, diçka para se të binte diktatura, por atij askush nuk i afrohej përveç ne, pak adhuruesve të poezisë së tij. Ne vetëm i qëndruam pranë kur edhe gruaja e parë e kishte braktisur. Me të qëndruam edhe kur njerëz të fisit tij (siç na thoshte ai) ndërronin trotuar kur e shihnin së largu. Historitë e tij i bënin më të denja për t’u jetuar mbrëmjet tona të varfra, rrotull një shisheje rakie të bërë vetë. Tregonte aq bukur sa ndjeja një lloj keqardhjeje që nuk kisha qenë edhe unë në mos i burgosur, të paktën i internuar për disa muaj, në ndonjë fshat, jo fort të largët...

Një sekret të pazakontë. Nganjëherë futet në petull, e pastaj... Hej, shikoni, andej po vjen piktori i njohur Friderik Simitja. Vrapon mu te petulla. Është i uritur, pasi në fenerin gjigant është duke vizatuar botën. I shërben vetes petullën më të afërt, nxjerr paratë nga xhepi dhe i vendos mbi banak. Juhuha, sa e rëndë kjo petull!

Kush është Emi? Perse ai nuk ka qejf fare që të duket? Po unë, kush jam: Ndoshta të gjithë mund të mendojnë që ky tregim është shumë i ngatërruar. Përveç teje. Ndoshta vetëm ti nuk e ke problem, që të presësh pa u shqetësuar deri në fund të udhëtimit. Një fund që... në fakt është vetëm vazhdimi i historisë, që e njeh dhe zogu i vogël në pemë.

Gjithçka lind nga një akt dashurie. Bota vetë zë fill ashtu. Gjithë gjindja sot, pas rraskapitjeve e molisjeve, i drejton përsëri sytë e shpirtit kah Rumiu për të ndier e shijuar këtë përvojë të mrekullueshme, çliruese e shëruese. Himnet më të bukura kushtuar dashurisë, lartësisë së shpirtit, bukurisë sublime, të fshehtave të kozmogonisë shndrisin këtë herë në kopshtin e Rumiut, sjellë në shqipen e rrjedhshme të Agron Islamit, përmes një leksiku të larmishëm, të saktë dhe një sintaksë të pastër e të embël.

Ke një përbindësh nën shtrat?Është i shëndoshë, me një sy dhe kthetra të mprehta? Do të përbindësh trashanik. Mos u shqetëso, ai trembet për vdekje nga veglat frymore! Mund ta përzësh me një marsh të fortë. Po sikur përbindëshi të mos jetë trashaniku, po dhëmbëmadhi apo leshtaku? Po të jap një këshillë të vlefshme: telefono Oton Karkalecin!

Hallej njëmbëdhjetë vjeçe, Kobi nëntë vjeç dhe Mimi gjashtë vjeçe e katër muaj, nisin pushimet verore. Mamaja e tyre fiton një udhëtim dyjavor në Laponi. Ja ç'do të thotë të jesh shtëpiake! Papritur dëgjohet tringëllima e ziles. Në portë u shfaq postieri, i cili i dorëzoi mamasë një letër. Mes rreshtave thuhej: " . .Ju do të keni fatin të merrni pjesë në një përvojë sekrete në kuadrin e kërkimeve tona për të gjetur zgjidhje të reja për ndihmësin në shtëpi. Asistenti që ju është dërguar dhe që ka qenë terësisht i krijuar nga kujdesi ynë, është një krijesë gjysmë njerëzore..." Lexoni "Përbindeshin Dado" dhe do të zbuloni një e nga një të gjithë miqtë që vendosin të ndihmojnë e të kujdesen për të.

Një libër me mistere dhe aventura, që i kushtohet familjes, kujtimeve dhe mënyrës sesi duhet t'i përballojmë ngjarjet e jetës. Një histori misterioze, e përsosur për lexuesit kureshtarë që duan të zhyten në një rrëfim plot aventura dhe të paprtitura. Një rrëfenjë për miqësinë, familjen, rritjen, aventurën, lojën. Ndiqi personazhet e librit në kërkim të zgjidhjes së të gjitha enigmave të rrëfimit.

KUJTESA E NJË POPULLI ASKUND DHE ASKUSH S’MUND TË KETË PRODHUAR ORGJI-NALITET DHE PARAANTIKITET SI SHQIPTARËT ME VESHJET E TYRE. Hapi i parë në likuidimin e një populli është të fshish kujtesën e tij historike. Shikatërroni lifrat e tij, kulturën e tij, historinë e tij.

"Të gjithë ne, në një çast të caktuar, i kemi ngritur sytë në drejtim të qiellit të natës dhe kemi pyetur: Çfarë kuptimi ka e gjithë kjo? Si funksionon? Dhe, cili është vendi im në Univers? Nëse jeni tepër të zënë për të studiuar kozmosin përmes kurseve, librave shkollorë apo dokumentarëve, por sidoqoftë jeni në kërkim të një hyrjeje të shkurtër, por kuptimplotë, mbi këtë temë, unë jua ofroj Astrofizikën për ata që e kanë me nxitim. Falë këtij libri të vogël, ju do të përfitoni disa njohuri të ideve dhe zbulimeve kryesore që janë në themel të kuptimit modern të universit. Nëse do t'ia dal në qëllimin tim, ju do të ndiheni familjarë me fushën time të ekspertizës dhe mund të jeni të uritur për të mësuar më shumë."

1. Çamaroku magjik 2. Princesha mbi bizele 3. Djaloshi i lumtur 4. Maçoku me çizme 5. Lëkura e gomarit 6. Dy zanat 7. Peshku i artë 8. Shërbëtori i artë 10. Tri fjalët e arta 11. Mbreti korb 12.Rrobaqepësi trim

Romani "Më Ndrysho" me shtatë kapitujt e tij, tenton të jetë shëmbelltyrë e jetës reale njerëzore, lindja, rritja, e në fund gjetja e vetvetes. Talenti është i lindur, por artist bëhesh vetëm nëse e ndjek ëndrrën. Jana, stilistja me duart magjike do t'i duhet të braktisë të tashmen, do t'i duhet të arratiset nga hijet e të kaluarës që të marrë pjesë në konkursin që do t'i ndryshojë jetën. Nësë ajo fiton, do të bëjë atë që ka ëndërruar gjithmonë, të ndryshojë modën. Ky roman tenton t'u japë kuraje të gjitëe atyre që talentin e mbajnë të ndrydhur për shkak të mosbesimit që kanë në shoqërinë përreth tyre.

"Që nga 16 maji 2007, isha vetëm. Nuk kisha më lidhje hierarkike. Sigurisht, ishte populli francez, por forca e tij kolektive nuk shprehet në vendimmarrjet e përditshme apo në emërimet që duhen bërë. Kisha një ekip, keshilltarë, miq, vizitorë të mbrëmjeve, por isha i vetëm për të marrë vendimin përfundimtar dhe për të marrë përsiper pasojat. Kjo ishte ndjesia e parë që më pushtoi pasi përcolla Zhak Shirakun në makinën e tij dhe hyra në zyrën presidenciale, që ishte bërë imja për pesë vitet e ardhshme. Qëndrova aty vetëm disa çaste. Do të kisha dashur që ai moment të zgjaste më shumë, me gjithë kufizimet protokollare të asaj dite të parë. Zura vend pas tryezës që kishte qenë e gjeneralit de Gol dhe që Zhak Shiraku porsa ma kishte lënë mua. E kisha parë kaq shpesh në atë vend. Mendova se sa e çuditshme ishte situata. Sa e kisha dashur, shpresuar, ëndërruar! Tani, ja ku isha. Çfarë duhej të bëja për të mos i zhgënjyer gjithë ata francezë që sapo më kishin dhënë besimin e tyre? Çfarë më priste? Nuk kisha më asnjë njeri kujt t'i drejtohesha. Mbylla sytë. Papritur, pesha e rëndë dhe, sidomos, vetmia tipike e postit po më binin mbi supe. Dukej sikur ato kishin qenë aty, në zyrën presidenciale, shumë më përpara ardhjes sime, dhe une i kisha marrë përsiper duke hyrë aty.

Simfonia pastorale Duke menduar se Zoti e ka thirrur të kujdeset për Gertrudën, vajzën e re të verbër e pa njeri, një pastor që jeton në Alpet e Zvicrës, vendos ta marrë në shtëpi. Ky veprim jo vetëm që do të shkaktojë çoroditje në familje, por do të bëhet shkas për të ndryshuar rrjedhën e jetëve të anëtarëve të saj dhe të vetë së birësuarës, Gertrudës. Pastori kujdeset për edukimin dhe shoqërizimin e Gertrudës së verbër, gjë që e bën atë personazhin kryesor në botën e saj të kufizuar. Prania e tepruar e pastorit në jetën e saj, do ta bëjë Gertudën të mendojë se ndien dashuri për të, por ajo çka ndodh me shikimin e saj do të na tregojë tjetër gjë.