Pirro, një djalë i ri, largohet nga Shqipëria pa e kthyer kokën. Vetëm nenën ka lënë, e i futet një labirinti helvetik, ku njeh njerëzit dhe punën, si edhe më të rëndësishmen : dashurinë! Them më të rëndësishmen sepse mijëra të tjerë, miliona të tjerë, gjatë gjithë jetës së tyre nuk arrijnë t'i nxjerrin as kuptimin!

"Nuk e teproj kur them se jam feministe që në moshën e kopshtit" Me lehtësi dhe ironi, Isabel Allende rievokon çaste të së shkuarës dhe ndalet në të tashmen për të na treguar arsyet e feminizmit të saj. Autorja niset nga origjina, nga fëmijëria dhe nga adoleshenca e saj, të kaluara në kornizën e një strukture të rreptë patriarkale. Instinkti i rebelimit është njëfarë reagimi i natyrshëm ndaj maskilizmit mbisundues, që bën të lindë tek ajo prirja që në rrjedhën e viteve e çoi të rreshtohej gjithnjë me të dobëtit, të mënjanuarit dhe të gjitha gratë që ende luftojnë për emancipimin. Isabela na tregon etapat e rrugëtimit të saj, duke filluar nga arritja e pavarësisë ekonomike, marrëdheniet mes sekseve, biografinë e saj sentimentale dhe profesionale.

Një histori dashurie dhe historike, që shtrihet nga viti 1938 deri në 1968, është historia e tre miqve që luftojnë për dashurinë e së njëjtës grua. Fatet e tyre dridhen si varka të vogla në stuhinë e historisë botërore: Marrëveshja e Mynihut, Arbitrazhi i Vjenës, Lufta e Dytë Botërore, ligjet antisemite, pushtimi gjerman dhe hyrja e ushtrisë sovjetike në fund të luftës, dëbimi pas pasluftës, ardhja e komunizmit në 1948 - ën, proceset politike të 1950 - ës, në fund pushtimi i sovjetik i Sllovakisë në gushtit 1968.

Ndryshe nga ç'ndodh me shumicën e njerëzve që kanë jetuar në Amerikë, ose e kane vizituar atë vend, tek unë prania e Shteteve të Bashkuara dhe kujtimet nga ai vend ndihen jo si simulacra të zbehta, por si një emanacion i mendjes, i vetëdijes sime personale dhe i ndërgjegjes sime shoqërore. Përvoja ime e gjatë jetësore në atë vend dhe kujtimet që lidhen me të, duke qenë të çmuara e të dobishme për mua vetë, mund të jenë të dobishme edhe për njerëz të tjerë. Në këtë vëllim unë i ndaj ato me këdo që është i interesuar.

Në një vend pa emër, një diktator egomaniak përpiqet të zhdukë një kundërshtar politik për të ruajtur pushtetin e vet. Teksa tirania ka lëshuar rrënjë, çdokush është i detyruar të zgjedhë mes kompromisit ose vdekjes. Duke marrë shkas nga jeta nën regjimin e Presidentit Manuel Estrada Cabrera në Guatemalë, ku libri ishte i ndaluar për shumë vite dhe i mbushur me një lirizëm mahnitës, simbolizëm Maya-n dhe autenticitet guatemalas, fituesi i çmimit Nobel Miguel Angel Asturias-i ka krijuar një kryevepër surrealiste, një satirë të mprehtë të totalitarizmit dhe një portret të paarritshëm të terrorit psikologjik.

Oslo. Dy gra gjenden të vdekura: mushkëritë plot me gjak dhe njëzet e katër plagë në gojë. As edhe një gjurmë krimi. Një rast i përkryer për Herri Holin, komisarin e specializuar në vrasje seriale, alkoolist, burrë i vrazhdë dhe vetmitar. Por sa keq që ka gjetur strehë në Hong Kong për t;i shpëtuar të shkuarës së vet. Vetëm kur i bëjnë me dije se i ati po vdes në një spital, Holi vendos të kthehet në qytet. Dhe menjëherë zbulon një detaj që i trondit nga themelet hetimet: viktimat kanë fjetur në të njëjtën bujtinë mali. Një vrasës, dhelparak dhe egërshan si një leopard, u është qepur këmba - këmbës tërë bujtësve të asaj nate, një e për një: Holi është i vetmi që mund ta ndalë.

Larg, shumë larg i rrethuar nga ujërat e thella të Oqeanit Miushor Jugor, nxjerr kokë një ishull i çuditshëm, i populluar vetëm nga brejtës: është Ishulli i Miushëve! Këtu jeton Jeronim Stiltoni, bashkë me familjen dhe miqtë e tij, që shpesh e përfshijnë në aventura që ta bëjnë gjakun ujë, por gjithnjë fort zbavitëse...si ajo që do të lexoni në këto faqe!

Odini nuk ishte një maçok si gjithë të tjerët, sepse...epo, ishte Odini i vërtetë, perëndia nordik i poezisë dhe i luftës, i rimishëruar në trupin e një maçoku me një sy. Falë sakrificës së tij kemi ndaluar fundin e botës, por mendimi që nuk do ta shihja më kurrë më bënte të ndihesha...Me kë po tallem kështu? Me siguri maçoku im do të kthehet. Emri i tij është Odin, jo Borëbardha ose Fafi. Kemi ende nja dy punë për të sistemuar unë dhe ai. Së bashku. Ose, së paku, kështu shpresoj...

Maçoku im quhet ODIN dhe ka vetëm një sy, pikërisht si perëndia nordik i poezisë dhe i luftës. Unë jam Aldoja dhe kam një motër të bezdisshme me emrin Petra. Kohet e fundit kane ndodhur disa ngjarje te guditshme rreth shtepise sone. Korba të mëdhenj, hije ujqish, një pemë gjigante e shfaqur në pyll... Eh... Po sikur t'ju thosha se maçoku im jo vetëm quhet Odin, por është Odini dhe se po përgatitet të shpërthejë një luftë kundër fuqive të errëta? Por mos kini frikë. Me shokët e mi Xhulio dhe Sandro dhe Klubin tonë të NOVELAVE GRAFIKE jemi gati për të shpëtuar botën!

Romani Qeiesi i Ilia Venezit merr shkas nga ngjarjet e dhimbshme të katastrofës së Azisë së Vogël dhe të shkëmbimit të popullsisë midis Greqisë dhe Turqisë. Është historia e një grupi refugjatësh nga Fokida që vendosen në zonën e shkretë të Anavisos, e luftës dhe e përpjekjeve të tyre për t'u përshtatur, për të filluar jetën nga e para. Atje ku "ka vetëm shkurre, gjëmbaçë dhe rërë", ku "kriporet janë e vetmja shenjë që ekziston jetë njerëzore në këtë vend shterpë".

... Gjithçka dukej e rreme, porsi shkërbimi i një realiteti që kishte humbur kush e di se ku. Shtatorja e heroit në qendër, vetë sheshi i madh bashkë me ministritë ndanë bulevardit apo citadela e kafeneve dhe bareve dikur të hareshme, të gjitha tashmë kishin marrë konture fluide që shprehnin bjerrjen e një iluzioni tek pritej të rrëzohej nga çasti në çast... ... Bota vërtet dukej sikur kishte dalë nga shinat, duke u zhytur në një vorbull të errët, ku asgjë nuk kishte më kuptimin e dikurshëm. Kaosi tashmë sundonte i lirë dhe i verbër, porsi një përbindësh, që nuk dinte të dallonte të pafajshmit nga mëkatarët, të urtët nga të marrët, fëmijët nga të rriturit, duke i gëlltitur të gjithë po njëlloj...

Gjatë gjithë seancave të nxehta, që e mbajtën në trysni qytetin tonë, pa pranuar avokat dhe pa asnjë prapamendim për apelimin e dënimit, ai mori përsipër gjithë sa kishte ndodhur. Kur po e nxirrnin nga gjykata, Aranit Lumbardi dukej sikur po u thoshte bashkëqytetarëve të tij: "Unë do të kem sërish paqe, vetëm kur ta di se ju jeni mirë, mirë trup e frymë." Mirëpo ata që prisnin jashtë dhe e shihnin drejtpërdrejt, patën tjetër ndjesi. Meqë kishin besuar vetëm në një vendim, lirimin në sallë, ata nuk po u besonin syve: "Lartmadhëria në hekura?!" Ishte e çuditshme si ndihej vringëllima e hekurave.

"Fjalori Frazeologjik Frëngjisht-Shqip i prof. Eqrem Shijakut, është fryt i një pune të gjatë hulumtuese dhe dëshmi e një kulture të gjerë. Vepra është një ndihmesë e çmuar në studimet leksikografike, si dhe shumë e dobishme për studiuesit, pedagogët, studentët dhe për të gjithë ata që janë të pasionuar pas gjuhës frënge."

Në stacionin e trenit në kryeqytet, një burrë zbret nga treni duke tërhequr një çantë mbushur me kallëpe sapuni. "O Zot! Nuk u besoj syve! Eshë sapun? Vërtet?!" ia bën njeri nga grupi që ka rrethuar fatlumin. "Ku e bleve? Ku?" e pyesin të gjithë. "Në Shkodër... Që andej po vij!" "A kishte me shumicë?!" "Plot. Ishin mbushur të gjitha dyqanet e Shkodrës." "Oh, Zot! E pabesueshme! E ti thua se po të marrim tani trenin, do të ketë edhe për ne?!" "Plot. Ju betohem. Po deshët, ja ku e keni trenin! Prisni një biletë për Milot dhe nisuni!" "Milot???!... Ah, prit, prit!... Sapo na the Shkodër e tani na thua të shkojmë në Milot, dyzet kilometra më afër. Ka sapun edhe në Milot?" "Jo, jo, jo! Në Milot mund të gjeni, mender, një mut, por as edhe një copë sapuni! Sapun ka në Shkodër, por në Milot fillon radha e njerëzve që duan ta blejnë!"

Studimi i ligjit islam mund të duket si diçka jashtëzakonisht e vështirë për ata që prezantohen me këtë fushë për herë të parë. Në këtë libër intrigues, Wael B.Hallaq, një më të mirënjohur të Ligjit Islam në perëndim, i udhëzon studentët që të orvaten ta njohin sa më gjerë dhe sa më thellë këtë temë, duke iu larguar këndvështrimeve statike dhe duke iu qasur një këndi prej nga mund të shihet më qartë tabloja e dinamizmit të formave të sheriatit. Gjysma e parë e librit i kushtohet diskutimit të Ligjit islam në periudhën paramoderne.

Valët konsiderohet si vepra artistike më e veshtirë dhe më sfiduese e Virginia Woolfit. Vetë ajo e konsideronte si librin e saj “më të vështirë dhe më kompleks". Është një libër sui generis, jo vetëm për krijimtarinë e Woolfit, por për prozën angleze në tërësi. Janë nëntë episode me monologet e gjashtë personazheve, Bernardit, Nevilit, Luisit, Suzanës, Xhinit dhe Rodës, ku paraqitet jeta e tyre që nga fëmijëria e hershme deri në moshë të mesme. Në këta monologë, ata "thonë" fakte dhe jetë dhe "mendojnë" rreth reflektimeve e ëndrrave. Zërat bashkohen në një frymë të vetme, si një valë që tregon ekzistencën e secilit prej të gjashtëve, dhe jo vetëm të njërit. Valët janë forma e romanit: valët e detit, të dritës, të kohës, të emocionit, të gjesteve dhe të dhimbjes. Monologët e personazheve shkrihen me njëri-tjetrin dhe duket se i gjithë teksti rrëfehet nga uni kolektiv, që shtrihet përtej çdo uni individual që i bashkon ata. Monologët ndërthuren me disa frag-mente që Woolfi i ka emërtuar "interlude të natyrës", të cilat paraqesin në mënyre impersonale një peizazh bregdetar dhe lëvizjen e diellit nga agimi deri në perëndim dhe që përkojnë me rrjedhën e jetës së personazheve. Qëllimi i Woolfit në këtë vepër ishte që, nepërmjet kësaj ndërthurjeje, të krijonte një vepër e cila, ndonëse në prozë, t'i përngjante një "dramë poetike".

Emilia Dupuji përballet me të shoqin, Simon Kardoson, në restorantin Trudy Tuesday, 30 vjet pasi ai ka vdekur. Kështu fillon Purgatori, vepra e fundit dhe shumë afër jetës personale e njërit prej romancierëve më të mëdhenj latinoameri-kanë, Tomas Eloy Martinez. Simoni, hartograf si edhe e shoqja, u zhduk në dimrin e vitit 1976, ndërsa po hidhnin në hartë një rrugë fshati në Argjentinë. Ai është një nga mijëra desaparecidos, të zhdukurit e regjimit ushtarak: i arrestuar, torturuar, ekzekutuar si "subversiv" nga junta ushtarake argjentinase. Me gjithe pengesat që i krijon i ati, mbësh-tetës i ushtrisë dhe bashkëpunetor në mizori, Emilia vazhdon ta kerkojë Simonin në Argjentinë, Brazil, Venezuelë, Meksikë e SHBA. Por, a është ai Simoni i vërtetë, apo është veç një fantazmë e krijuar nga refuzimi i Emilias ndaj vdekjes se tij? Në duart e Martinezit, kjo histori dashurie dhe fantazmash shndërrohet në një alegori për historinë politike dhe paaftësinë e një shteti për të integruar të shkuarën e vet me të tashmen. Përmes kërkimit të Emilias, rrëfyesi i bën jehonë pyetjes së vazhdueshme të një vendi të tërë: si ndodhi kjo, si ishte e mundur? Si mund të vazhdojmë të jetojme sot, kur e gjithe kjo ndodhi dje, para syve tan? Si mund t'i kthejmë zhdukjet në dukje, në realitet faktik, në njohjen e historisë sonë të turpshme? Si mund t'i dallojmë fantazmat e të gjallëve nga fantazmat e të vdekurve?

Libri i ri disa korrigjime në shënimet sqaruese dhe hartat e "Dhiatës së Re" është përmbledhje studimore ku korrigjohen gabime të bëra gjatë shekujve në jetën e autorëve të Dhiatës së Re, në përcaktimet se kur e ku i shkruan ata shkrimet e tyre dhe se kur e ku punoi Shën Pali në qytete e fshatra ilire.