Një libër i mrekullueshëm. Vjersha të një niveli superior që argëtojnë dhe, njëkohësisht, arrijnë të japin mesazhe edukative. Ky libër shkathtëson dhe motivon, luan dhe mpreh imagjinatën e fëmijëve, formon shprehitë dhe i bën ata më krijues. Në kushtet e mungesës së librave cilësorë, ky botim vjen si një dhuratë e çmuar për fëmijët tanë.

"Në kohërat më të hershme të jetës njerëzore, një mekanizëm i veçantë që rregullonte në mënyrë të heshtur sjelljen shoqërore, ka qenë rrëfimi. Ndodhte një ngjarje që përjetësohej dhe tregohej në vargje dhe, përgjithësisht, pa bujë... Bashkësia shihte dhe ratifikonte vetveten. Njësoj siç bën masmedia sot, në botën moderne, ku shpesh, ndodhitë imponojnë ligje. Nëse religjioni luan me koshiencën njerëzore, me frikën e një “qenieje” të mbinatyrshme dhe, mbi këtë bazë, imponon rregullat e tij, rrëfimi dhe baladat luajnë me ndodhinë, pra me të vërtetën. Në hapësirat shqiptare ku këto kanë qenë si në shtëpinë e vet, përveçse krijuan tiparin rrëfimtar të individit shqiptar, ato bënë unike, në një farë mënyre, mendimin në këto hapësira. Por, për fat të keq, vetëm gojore. Prandaj duhen identifikuar më mirë dhe sendërtuar tamam, si një thesari, të cilit i fshin pluhurin e harresës... Sepse, historia e tyre është historia jonë shpirtërore.”- Autori Me pasion të cilësuar, autori merret me identifikimin dhe mbledhjen e elementit të veçantë, asaj që ka lidhje me mitin, legjendën, baladën, gurrën popullore, etnosin dhe eposin, simbolikën që përçohet prej gojëdhënës, nga njëra kohë në tjetrën, nga njëri brez në tjetrin. Qasja e Koço Qorrit është tejet origjinale, dhe vjen si narrativë e një zhanri të ri, pak i njohur në letërsinë e kultivuar. Kjo tendencë, që duhet duartrokitur, ka sjell, këtë herë, një tekst të rrallë që tërheq vija lidhjeje kulturologjike dhe bën bashkë bërthamën e traditës shqiptare në raport me gjurmë të ngjashme të popujve të Ballkanit.  

Tri Ditë dhe Dy Netë, është një autobiografi e shkruar nga Hiljana Biba, studente në Fakultetin e Mjekësisë Tiranë, pak pas publikimit online të veprës "Më quajnë Xhulia". Kjo e fundit e vlerësuar rishtasi me çmime të ndryshme dhe e renditur ndër veprat më të lexuara fiction në Booksie. Midis këtyre faqeve, ilustrohet se si brenda një nate, një adoleshente e apasionuar pas jetës dhe e aftë të përballojë problemet kronike familjare e jo vetëm, mund të shndërrohet në një hipokondriake, në një pre të depresionit, OCD-së dhe ankthit. Në këtë libër, të shoqëruar nga melankolia dhe nostalgjia, ajo ju tregon se si ia arriti t'i mbijetojë këtij rrethi vicioz dhe jep disa këshilla për t’ju falur qetësi, të bashkangjitura me situata komike. Nëse jeni duke përjetuar një situatë jo të favorshme psikologjike, për çfarëdo lloj shkaku, ju nuk jeni vetëm. Ky libër është shkruar për ju, për t'ju ndihmuar...të shëroheni!

Pak fjalë për autorin GJERGJIMIHALLARI ka lindur në 4 dhjetor 1964 në Korçë. Ka mbaruar studimet e larta në Fakultetin Ekonomik, në Universitetin e Tiranës, në vitin 1987. Mbas mbarirnit të studimeve u emërua me punë në qytetin e Korçës, ku vazhdon të punojë dhe jetojë edhe sot. Libra të botuar nga Gjergji Mihallari: 1.Sekret dashurie, poezi, 1993, 2.Vrasje dashurish, roman, 2000 3. Enigma dhe ëndrra, poezi, 2001 4. Hijet në parajsë, poezi, 2002 5. Unë;ti...dhe ferri... poezi, 2003 6. Dashuria e pare dhe nje tjeter pas... roman, 2005 7. Mos rresht kurrë së ëndërruari, roman, 2016 8. Përtej mjegullës, roman, 2017 9. Djaloshi që vinte nga përtej detit, roman, 2019.

LIBRI THRILLER MË I SHITUR NË BOTË, MË SHUMË SE 100 MILIONË KOPJE! "Kur lexon se çfarë ndodh pas kësaj, nuk do ta besosh, por do të vazhdosh të lexosh dhe dora-dorës që një ngjarje e pabesueshme ndiqet nga një tjetër edhe më e pabesueshme, do të lexosh i magjepsur. Gjithçka është krejtësisht e pamundshme dhe tejet interesante. Është romani mister më tronditës që Agatha Christie ka shkruar dhe, nëse ndonjë shkrimtar tjetër e ka tejkaluar ndonjëherë këtë, emri i tij i shpëton kujtesës sonë, sepse ne i referohemi, natyrisht, mistereve që kanë shpjegime logjike, siç është ky." -The New York Times Book Review Dhjetë persona krejt të panjohur për njëri-tjetrin janë ftuar të kalojnë një javë pushimi në një vilë të bukur në Ishullin Indian, pa ditur madje as emrin e mikpritësit bujar. E, megjithatë, secili prej tyre, dikush për kërshëri, dikush nga nevoja për pushim, dikush ashtu kot, e kanë pranuar ftesën. Dhe tashmë janë të gjithë aty, në atë ishull në mes të detit. Por kur mbërrijnë, nuk e gjejnë të zotin e shtëpisë t'i presë. Gjejnë vetëm një poezi të futur në kornizë dhe të varur mbi oxhakun e secilës dhomë. Gjatë darkës së parë të gjithë dëgjojnë nga dhoma ngjitur nëpërmjet gramafonit, një zë çnjerëzor e depërtues që buçet, duke i akuzuar të gjithë të ftuarit si vrasës. Për mysafirët e mbyllur si në një grackë, është fillimi i një ankthi pa fund. Dhjetë vrasës, të izoluar, viktima tashmë të një vrasësi të padukshëm. Të gjithë personazhet gjenden përballë njëri-tjetrit: fajtorë, akuzues, hetues dhe njëkohësisht vrasës. Derisa, në mënyra nga më të çuditshmet, vriten të gjithë dhe në ishull nuk mbetet më askush.

Një roman i jashtëzakonshëm, mjeshtëror, i narrativës së shkëlqyer, sensualitetit dhe dramacitetit psikologjik, shkruar nga aurorja e bestsellerëve ndërkombëtarë, Sarah Waters. Eshtë viti 1922 dhe Londra është e tensionuar. Ish-ushtarakët janë të zhgënjyer, të papunët dhe të uriturit kërkojnë ndryshim. Në jug të Londrës, në një shtëpi të madhe të heshtur, tani pa vëllezër, pa bashkëshort e madje pa shërbëtorë, jeta do të ndryshojë, pasi zonja Rej dhe e bija, Frensisi, për të mbijetuar, do të detyrohen të japin një pjesë të shtëpisë, befas shumë e madhe për dy vetë, për qiramarrës ose, si quhen për të përdorur një term "politikisht të saktë", mysafirë me pagesë. Me ardhjen e Lilien dhe Leonard Barberit, një çift bashkëshortësh të rinj, rutina e shtëpisë dhe jeta e banorëve të saj do të tronditen paprirur. Dhe ndërsa pasionet rriten dhe zhgënjimet bëhen mal, askush nuk mund të parashikojë se sa larg dhe sa shkatërruese do të bëhen ngjarjer. Me mjeshtërinë e rrëfimit, që e bëri kaq të dashur e të vlerësuar për lexuesin e kritikën, Sarah Waters sjell një histori tërheqëse për pasionin dashuror, dëshirat e parrëfyera dhe pasojar e tyre tronditëse. Një roman i mprehtë, që në atmosferën e një epoke historike përshkruan personazhe që mbeten në zemrën dhe kujtesën e lexuesit, kaq të gjalla, kaq të mirëfillta në ethen e tyre dramarike për lumturi, në këtë kryevepër të tensionit psikologjik dhe thellësisë emocionale. "Roman i madh, madhështor. Ja kështu shkruhet!" -Stephen King "Gërshetim mjeshtëror i romanit të krimit, jetës shtëpiake dhe pasionit romantik..." -Los Angeles Times

Pas romaneve "Vdekja e Narcisit", Fytyra e Djallit", "Mëria e Zanave", "Simfonia e pambaruar", dhe "Aromat e Vjeshtës" vjen "Vals në shkretëtirë" që është romani i gjashtë i Grigor Banushit dhe njëkohësisht pjesa e dytë e trilogjisë që nis me "Aromat e Vjeshtës". Në qendër të këtij romani është përsëri figura e një gazetari e shkrimtari, të cilit nuk i ndahen shqetësimnet e peripecitë, por vazhdojnë ta ndjekin këmba-këmbës. Në këtë pjesë të dytë ai tashmë nuk është pre e intrigave të vogla dhe thashethemeve, por gjendet para shantazhit e kërcënimeve dhe një rreziku serioz për jetën. "Vals në shkretëtirë" paraqet ankthet e ditës dhe makthet e natës që kaplojnë personazhin kryesor i cili herë qëndron pasiv e herë guxon të përballet me to, duke kërkuar një zgjidhje që do t'i japë fund njëherë e përgjithmonë kësaj gjendjeje. Pjesa e dytë e trilogjisë është ndërtuar në formën e thrillerit, që e merr me vete lexuesin dhe e shpie në skutat e errëta ku kanë folenë krimi dhe korrupsioni.

Autori i këtij libri, mbështetur në një pasuri të madhe dokumentesh arkivore dhe një bibliografi të gjerë, tregon përpjekjet e Heroit, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, që krahas luftës tepër të vështirë kundër invazorit osman, të punojë për të realizuar idenë e ndërtimit të një shteti të bashkuar shqiptar. Skënderbeu dha sinjalin e kryengritjes shqiptare në vitin 1443, në kohën kur Huniadi i Hungarisë po u mbyllte osmanëve rrugën drejt Europës Qendrore, dhe Heroi shqiptar, i ndërgjegjshëm për rolin e jashtëzakonshëm gjeopolitik që fitonte Shqipëria, vendosi të ngrinte një digë të dytë në brigjet lindore të Adriatikut, që u mbyllte osmanëve rrugën drejt Italisë dhe Europës. Në këtë mënyrë, ai i jepte luftës për liri dhe për shtet të përqendruar të shqiptarëve, një dimension mbareuropian. Si asnjëherë, epopeja e lavdishme e Kastriotit dhe e popullit të tij u bë kryeshqetësimi i kancelarive europiane. Siç do të shprehej edhe Senati i Venedikut, "fundi i Shqipërisë do të thoshte fundi i Italisë dhe i mbarë botës së krishterë". Për këtë mision të tij, si barrierë e Europës përkundrejt vërshimit osman, ishte më se i ndërgjegjshëm vetë Skënderbeu, i cili pikërisht për këtë arsye, i lejonte vetes, siç u shpreh vetë ai në një rast, "ta ngrinte fort zërin" përpara përfaqësuesve të shteteve më të fuqishme të kohës, që, ndryshe nga ai, u vidheshin detyrimeve të luftës së përbashkët.

I. Azem Shkreli është poet e kritik letrar shqiptar. Ka qenë kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve të Kosovës, drejtor i Teatrit Krahinor në Prishtinë dhe themelues dhe drejtor i "Kosova Film". Lindi në vitin 1938 në Rugovë të Pejës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa në Prishtinë vazhdoi shkollën e mesme dhe më pas, Fakultetin Filozofik, degën e gjuhës dhe të letërsisë shqipe. Poezitë e tij janë përkthyer në shumë gjuhë të huaja. Shfaqja e Azem Shkrelit si poet, përpos që përputhej me ardhjen e talentit të fuqishëm, shënonte njëkohësisht, kthesën e parë drejt hapjes dhe modernizimit të poezisë shqipe të pasluftës. Shkreli u ngjitnatyrshëm në kulmet e poezisë së sotme shqiptare dhe këtë vend ai e konsolidoi dhe e përforcoi nga njëra vepër poetike në tjetrën, deri në atë të fundit, që e la dorëshkrim "Zogj dhe gurc", botuar më 1997. Vdiq në pranverën e vitit 1997. Azem Shkreli u ngjit në majën e letrave shqipe. II. Dritëro Agolli lindi më, 13 tetor 1931, në Menkulas të Devollit, afër Korçës. Pasi mori mësimet e para në vendlindje, vazhdoi gjimnazin e Gjirokastrës. Më pas, nisi studimet në Shën Petërburg. Ka punuar gazetar në gazetën e përditshme "Zëri i popullit", dhe, për shumë vjet, kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë. Ka qenë deputet i kuvendit. Krijimtaria e tij letrare është mjaft e pasur në gjini e lloje të ndryshme: poezi, poema, tregime, novela, romane, drama, skenarë filmash, etj. Është fitues i disa çmimeve letrare. Dritëro Agolli hyri në letërsinë shqipe si protagonist i saj, duke i ndryshuar përmasën e së ardhmes. Vepra letrare e Dritëro Agollit krijoi traditën e re të letërsisë shqiptare. Është quajrur edhe si shkrimtar i madh i një «gjuhe të vogël». Ai u shfaq në letërsi si autor me kërkesa të larta për poezinë dhe synoi një poezi më të përveçme, me më shumë individualitet. Agolli krijoi një model të ri vjershërimi në problematikë dhe në mjeshtërinë letrare, gërshetoi natyrshëm vlerat tradicionale të poezisë me mënyra të reja të shprehjes poetike. U nda nga jeta më, 3 shkurt 2017, në Tiranë. Dritëro Agolli do të mbetet një nga figurat më të shquara të penës shqiptar. III. Fatos Arapi ka qenë poet, novelist, përkthyes dhe gazetar shqiptar. Shkrimet e Arapit janë çmuar shumë nga lexuesit dhe bashkëkohësit e tij, për të cilat ka marrë çmime të ndryshme kombëtare dhe ndërkombëtare. U lind në Zvërnec të Vlorës, ku kreu shkollimin fillor dhe të mesëm. Studimet e larta i ndoqi në Sofie të Bullgarisë për ekonomi, më pas u kthye të punonte në Tiranë si gazetar dhe lektor për letërsinë moderne shqipe. Ka punuar pedagog i Ekonomisë në Institutin Bujqësor, po ashtu, gjatë viteve 1959 - 1966, ka qenë pedagog i Ekonomisë Politike në Institutin e Lartë Ekonomik të Tiranës. Në vitin 1966 u dërgua në qarkullim, në Vlorë, ku punoi si mësues i shkollës tetëvjeçare "Ismail Qemali", për rreth katër vjet (mars 1966 - gusht 1969). Në vitin 1971 u emërua pedagog në Fakultetin Histori-Filologji, Universiteti i Tiranës. Në vitin 1973 (pas Plenumit IV) u dërgua në shkollën e mesme të natës "Sami Frashëri", Tiranë, ku qëndroi 10 vjet deri më 1983. Në vitin 2008 e fitoi "Kurorën e artë" në manifestimin poetik "Mbrëmjet e Poezisë Strugane" dhe është i pari poet shqiptar që e ka fituar këtë shpërblim. Vitet e fundit zgjodhi të qëndronte i mbyllur në shtëpi, larg jetës së zhurmshme publike. IV. Imail Kadare ka lindur në Gjirokastër, më 1936. Është një ndër shkrimtarët më të mëdhenj bashkëkohorë. Shkollën fillore dhe të mesme e mbaroi në Gjirokastër. Studimet universitare i kreu në Tiranë, ku më 1958 mbaroi degën e Gjuhës dhe të Letërsisë në Universitetin e Tiranës. Në vitin 1958, nisi studimet në Moskë, në Institutin e Letërsisë Botërore, "Maksim Gorki", të cilat detyrohet t'i braktisë para kohe, për shkak të prishjes së marrëdhënieve mes Shqipërisë dhe BS. Sapo u kthye në atdhe, nisi punën si gazetar dhe i mëshoi karrierës letrare. Deri më sot, veprat e tij janë përkthyer në mbi 45 gjuhë të ndryshme, duke u bërë kështu, përfaqësuesi kryesor i letërsisë shqipe në botë. Në vitin 1996 Kadare u bë anëtar për jetë i Akademisë së Shkencave Morale dhe Politike në Francë. Në vitin 1992 u vlerësua me "Prix Mondial Cino Del Duca"; më 2005 fitoi "Man Booker Internaiional Prize", më 2009, çmimin "Prince of Asturias Aivards" për Artet, kurse në vitin 2015, çmimin "Jeruzalem", e më, 2016, presidenti francez i akordoi titullin "Komandant i Legjionit të Nderit", më 2019 iu akordua çmimi ndërkombëtar "Neustadt", në Amerikë, si dhe çmimi "Pak Kyongni", në Korenë e Jugut. Viteve të fundit, ai e ndan kohën e tij mes Francës dhe Shqipërisë. Kadare krijoi një vepër me karakter universal, por rrënjët i ka thellë në tokën shqiptare. Kadare konsiderohet edhe si një nga shkrimtarët dhe intelektualët më të shquar evropianë të shekullit XX dhe XXI. V. Kim Mehmeti ka lindur në fshatin Gërçec, Shkup në vitin 1955. Është i njohur si romancier, tregimtar, eseist, polemizues, publicist dhe përkthyes nga gjuha maqedonase në gjuhën shqipe dhe anasjelltas. Është një ndër themeluesit e së përjavshmes "Lobi", e cila botohej në Shkup, nga viti 2001 deri në vitin 2006. Ka qenë redaktor i revistës kulturore "Jehona" (Shkup), redaktor i veprimtarisë botuese pranë SHB "Flaka e vëllazërimit" (1991-1992). Në Institutin "Shoqëria e Hapur - Maqedoni", ka punuar si koordinator i veprimtarisë botuese. Pastaj, ka punuar si kryeredaktor për Maqedoninë, i Rrjetit Informativ Evropian (AIM) dhe ka qenë edhe koordinator i këtij rrjeti për Ballkanin Perëndimor (1993-2003). Nga viti 1997 deri në vitin 2003 ka qenë drejtor ekzekutiv i Qendrës për Bashkëpunim dhe Mirëkuptim Multikulturor në Shkup. Është shkrimtar që, përveçse në gjuhën amtare, shkruan dhe boton edhe në gjuhën maqedonase. Shkrimet e para letrare i ka botuar në fillim të vitit 1970. Proza e tij është e veçantë dhe tërheqëse. fshtë fitues i çmimit "Rcxhai Surroi" për romanin "Vitet e urithit", 2008. Në yitin 2019, fitoi dy çmime, njëri pas tjetrit, në' Panairin e Librit në' Fier dhe në Panairin e Librit, Prishtinë', për vëllimin me tregime, "Lutjet e mesnatës". Veprat e Kim Mehmetit janë përkthyer në gjuhën gjermane, franceze, bullgare, turke, kroate, etj. VI. Majlinda Nana Rama është shkrimtare dhe studiuese shqiptare. Ajo konsiderohet si përfaqësuesja më e shquar e brezit të saj letrar dhe një nga emrat e nderuar të letërsisë së sotme shqiptare. Ka shkruar poezi, ese, artikuj shkencorë, studime, kritikë letrare, romane, novela etj. Ka lindur në Tepelenë, më 1980. Në vendlindje ka marrë mësimet e para e ato të mesme. Gjatë viteve 1998-2002, ka kryer studimet e larta për Letërsi dhe Gjuhë Shqipe. Në vitin 2012, ka përfunduar Fakultetin e dytë, atë të Shkencave Politike në degën Marrëdhënie Ndërkombëtare. Në vitin 2014 merr titullin "Master i Shkencave në Shkencat Politike dhe Juridike", Është në proces për mbrojtjen e disertacionit të doktoraturës. Ka punuar si administratore e SHSSH-së dhe si disa vite, mësuese e gjuhës shqipe dhe letërsisë. Prej vitit 2004 punon në disa media. Nga viti 2006 dhe aktualisht është gazetare e gazetës "Panorama". Në të njëjtën kohë. lca qenë drejtoreshë e departamentit të mformaoonit pranë televizionit "Apollon" (2004-2012). Po ashtu, ka punuar si gazetare e televizioneve "Ora Neës', TV Klan dhe Abc Neës. Si shkrimtare Majlinda Rama u bë e njohur me romanin “Perandorët”, i cili bëri jehonë të madhe për shkak të tematikës së mprehtë, trajtimit dhe mpleksjes fabulare të shumë elementeve. Ky roman, që i hapi rrugën në letërsi në pak kohë do të bëhej edhe film në Zvicër. Stili I veçantë i Majlinda Ramës ra menjëherë në sy të kritikëve e studiuesve më të njohur të kohës si: Ali Aliu, Nasho Jorgaqi, Dritëro Agolli, Jorgo Bulo, Klara Kodra e shumë të tjerë, të cilët panë te shkrimtarja e re një talent të spikatur. VII. Zija Çela është një nga shkrimtarët më të njohur të letërsisë së sotme shqipe. Dallohet për romane, novela, por ka shkruar edhe shumë tregime e ese letrare. Ka lindur në vitin 1946 në qytetin e Shkodrës. U diplomua në Universitetin e Tiranës për letërsi shqipe. Pas studimeve, u emërua mësues në rrethinat e Kukësit, ku punoi për shumë vite. Pas transferimit në Tiranë/ nisi punë si redaktor në Revistën Letrare "Nëntori" dhe më vonë, si kryeredaktor i Gazetës Letrare "Drita". Në vitet '90, kjo gazetë luajti një rol të rëndësishëm në lëvizjen intelektuale për përmbysjen e sistemit totalitar. Me vendosjen e pluralizmit, Zija Çela u bë drejtor i Shtëpisë Botuese "Letrat", ku e filloi veprimtarinë me romanin "Përbindëshi" të Kadaresë, një vepër që ishte ndaluar nga regjimi i mëparshëm. Në vitin 2000, bëhet kryeredaktor i të përjavshmes "Albania e vogël", suplement letrar i gazetës së përditshme "Albania". Njëkohësisht, që nga viti 2000, u shqua si eseist dhe publicist. Si autor u bë i njohur nga librat me tregime, që u pasuan me romanet e tij, duke spikatur veçanërisht me triptikun e romaneve "Gjaku i dallëndyshes" dhe "Gjysma e Xhokondës”. Më parë kishte botuar romanet "Një verë pa lamtumirë" dhe "Mali i tejdukshëm", i cili për modernitetin e formës, është cilësuar si rebelim i autorit ndaj metodës së socrealizmit. Autori është fitues i disa çmimeve letrare.

Sheh përpara kur nuk harron se nga vjen Kur po kryhej dëbimi i armenëve nga Trapezunda, në qershor të vitit 1915, një vajzë që ngjante sikur ta kishte pikturuar vetë Zoti, strehohet për t'u fshehur në shtëpinë e një të panjohuri. Në Ordu, një tjetër vajzë, nga një familje e kamur greke, përgatitet për martesën e saj dhe përpiqet të imagjinojë të ardhmen me një burrë, të cilin e njeh shumë pak. Galinos Fillonidhisi, një njeri karizmatik, besimtar i devotshëm dhe ruajtës i moralit të asaj kohe, është në mëdyshje mes dy grave, vihet në sprovë përpara ideve të tij, përballet me egërsinë dhe urrejtjen, dërmohet dhe copëtohet, duke vënë si qëllim dhe kusht të jetës së tij, hakmarrjen ndaj atij që i shkaktoi dhimbjen e madhe. Në sfondin e romanit përshkruhet Ponti deri në periudhën e shkëmbimit të popullsive, homogjenizimi i atyre grupimeve që kishin një hallkë lidhëse por edhe fenë si alibi; frika, nacionalizmi dhe intoleranca që kultivuan xhonturqit dhe në vazhdim qemalistët, jeta e përditshme në vitet e para të Bashkimit Sovjetik, përndjekjet e grekëve në kohën e Stalinit, kampet e punës në Siberi dhe stepat e Kazakistanit, me zagushi të padurueshme gjatë verës dhe të ftohtë të acartë gjatë dimrit, dëshirat, pasionet dhe vuajtjet e pontëve. Dhe të gjitha këto, përmes udhëtimit shumëplanësh që shkruan jeta dhe udhëtimit që shkruhet për jetën, ngjajnë me flakët dhe lëvizjet e valles së Pontit, Serrës, valles së zjarrit.

Tregimet e përfshira në këtë botim të Mopasanit janë: Zonjusha Perlë/ Dramë e një zemre të përulur/ Kokoja/ E bija e Rokës/ Eremiti/ Në varkë/ Në udhëtim/ Lumturia/ Ime shoqe/ Historia e një Shërbëtoreje/ Fuçia e vogël/ Babai/ Shtëpia Telje/ Zonjusha Fifi/ Dy miq/ E çmendura/ Xha Miloni

“Bota e Borges-it është bota e qartësisë,kthjelltësisë e njëkohësisht botë e ideve të pazakonta.... e shprehur me fjalë jashtëzakonisht të drejtpërdrejta. Ai është një tregimtar i madhërishëm. Gjithë ne i lexojmë rrëfimet e Borgesit me një përhumbje gati hipnotike.”-Mario Vargas Llosa “Borges është gjiganti që ka pasuruar shkrimin dhe fjalorin e fantazisë dhe fantazimeve tona.Vetëm ai mund ta ëndërrojë botën me një përpikmëri të tillë intelektuale. “-lan McEvvan “Borges, Joyce, Kafka ndërtojnë trekëndëshin ideal të letërsisë së shekullit të XX-të. Për emra të tjerë që do më sugjeronit,do duhej të më paguanit ryshfet.”-Umberto Eco

Vepra e III-të e Fan Stilian Noli përfshin dy krijimtari të tij: “Historia e Skënderbeut, kryezotit të Arbërisë (1405-1468)” dhe “Gjergj Kastrioti Skënderbeu (1405-1468)”

 Me "Kujtimet e një geishe" ne hyjmë në një botë ku pamja e jashtme ka vlera të jashtëzakonshme ku virgjëria e një vajze i jepet si mall ankandi atij që ofron më shumë, ku gratë stërviten të mashtrojnë burrat më të pushtetshëm dhe ku dashuria ndëshkohet si iluzion. Është një vepër letrare e papërsëritshme dhe shumë e suksesshme e stilit fiction - romantike, erotike dhe që të mban në ankth. “Duke qenë pjesërisht roman historik, pjesërisht përrallë, pjesërisht romancë dikensiane, “Kujtimet e një geishe" e fut lexuesin në një botë ekzotike. Një paraqitje e jashtëzakonshme dhe mbreslënëse” The New York Times

Shkëputur nga parathënia: Fakti që kombi ynë njihet më pak se një popull fisesh në mes të Afrikës ose të Pacifikut, megjithëqë ndodhet mu në skaj të Evropës, duhet të na bëjë të mendohemi dhe të shqetësohemi. Natyrisht arsyet që e kanë shkaktuar kët gjendje janë të shumta dhe nuk mvareshin prej nesh. Pikësëpari, fqinjët tonë nuk kanë lënë mjet pa përdorur për të na diskredituar në syt e botës dhe duhet të konstatojmë me hidhërim se propaganda e tyre gënjeshtare ka patur efektin e saj. Pastaj dhe shumë libra që janë shkrujtur mbi Shqipërinë, qoftë edhe nga shkrimtarë me qëllime të mira, kanë qenë ose të përciptë ose janë marrë vetëm me një aspekt të jetës sonë shoqnore dhe kombëtare. Ata kanë ndihmuar që përjashta të formohet mendimi se Shqipëria e tërë është banuar nga fise që nuk njohin tjetër veçse hakmarrje dhe grabitje. Gjenerata e shkrimtarëvet seriozë mbi vendin tonë si Miss Durham, zoti Swire, senatori Goddard, nuk ka patur imitatorë në brezin e ri, përveç që edhe rrethanat e sotme nuk lejojnë me studime të shëndosha si të tyreve. Më në fund, librat si ato të Brigadier Davies, Julian Amery, që u shkruan mbas luftës merren me një fazë të kufizuar dhe shumë të turbullt të jetës sonë kombëtare. Literatura e huaj mbi Shqipërinë nuk mund të përtërihet më, meqë komunistët nuk lejojnë me studime të paanshme t’i hetojnë punët në vend dhe të shkruajnë mbas vëzhgimeve dhe ndërgjegjes së tyre. Kështu që paragjykimeve dhe koncepteve të gabuara të së kaluarës u shtohet tani edhe efekti i keq i vepravet stupide dhe kriminale të komunistëve. Kjo gjendje tragjike na ngarkon neve Shqiptarëve që jetojmë në tokë të lirë një barrë shumë të rëndë. Neve na takon të ndriçojmë opinionin e botës së lirë jo vetëm mbi vuajtjet e popullit ndën zgjedhën komuniste, por edhe t’i japim një pasqyrë të vërtetë të historisë sonë. Këtë nevojë e ndjeva që kur erdha në Londër më 1940. Meqenëse puna e përditshme më linte mjaft kohë të lirë, e përdora për të shkruar një histori të Shqipëris nga Kongresi i Berlinit gjer në invazionin e 1939-ës. Meqë Anglishten nuk e zotënoja mirë, m’u desh ta shkruaj Frëngjisht. Një koleg francez e përktheu për mua, por jo me shumë sukses. Teksti u soll në një formë pak a shumë të lexuarshme mbas disa korrigjimeve. Ia ofrova afro një duzine shtëpive botonjëse. Të gjitha ma kthyen duke thënë se nuk mund ta botonin për arsye se nuk ishin të sigurta nëse do të shiteshin mjaft ekzemplarë sa për të nxjerrë shpenximet.

Kërkimi i njëmendtë, pavarësisht se pjesët e kësaj njësie mendimi lëvizin në sinorë të ndryshëm kulture dhe nëpër një truall të veçantë realiteti historik, prirej të gjente përbërësit bashkues të njëra-tjetrës, që të gjitha së bashku u derdhën në lumin e madh të shpirtit dhe psikikës së kombit i cili vërshoi vrullshëm me gjithë erudicionin dhe fuqinë e vet mendore, pikërisht në ato vite të mëdha të historisë sonë. Kjo më bëri të synoja jo vetëm një histori të ngjarjeve, por edhe një histori të kulturës dhe mendimi, të qytetërimit shqiptar. Mund të duket sikur shpesh herë horizonti i kulturës dhe i mendimit zëvendësojnë njër-tjetrin, por e gjitha kjo ka qenë e qëllimtë. Çabej pat shkruar se çdo lëvizje mendore që të konkretizohet, më parë krijon frymën dhe artmosferën e vet. Duke dashur të jem sa më i vëmendshëm në shpalosjen e kësaj frymë dhe atmosfere kulturore që kristalizoi në kohë të ndryshme mendimin shqiptar, herë pas here në libër do të ketë ndërkallje të këtyre horizonteve, por gjithmonë nën funksion të nxjerjes në pah të realitetit krijues të vetë mendimit.   Një shenjë e parë e madhe e truallit pjellor nga ku nisi të lëvrohej mendimi shqiptar, që në kapërcyell të viteve '900, ishte krijimi jo vetëm i modelit të një kulture, por edhe mundësisë për zhvillimin e saj. Bashkë me përpjekjet për shtetin shqiptar, një vepër historike-filozofike "Shqipëria, ç'ka qenë, ç'është e ç'do të bëhet", përtej të qenit një platformë ideologjike e Rilindjes, do të bëhet edhe modeli për një tjetër realitet e kulturë. Ndërsa motivi përfundimtar që i la shqiptarët të vendosnin për alfabetin e përbashkët sipas parimit një tingull-një shkronjë, do t'u shërbente atyre si një mundësi reale për ta zhvilluar këtë kulturë. Fatkeqësia qe se ky model dhe kjo mundësi do të shoqëroheshin organikisht me një kontrast të dukshëm midis nivelit sipërisht të dallueshëm të mendimtarëve tanë dhe atij të "pamjaftueshëm" të podiumit të cilit ata i drejtoheshin.

Flamininusi (gjeneral Romak) luftoi kundër Maqedonëve dhe kështu çliroi Grekët prej tyre. Ndershmëria, mëshira dhe zemërbardhësia e Flamininusit ndaj Grekëve paraqet një karakter të lartë dhe bujar dhe të gjitha qytetet Greke vrapuan drejt tij duke i bërë nderimet më të thella. duke thurur vargje dhe duke ngritur monumente për të. Hanibali, në një bisedim me Scipio Afrikanusin (gjenerali Romak që e mundi) lidhur me marrëveshjet e pasluftës ka thënë se : "Aleksandri i Madh ishte gjenerali më i madh që ka parë bota ndonjëherë dhe se pas tij vinte Pirro i Epirit. Në një betejë me Mamertinët, njeri prej tyre e sfidoi Pirron që ishte plagosur në kokë dhe e thirri për luftim. Ashtu i përgjakur, Pirro hapi udhën midis ushtarëve duke iu sulur barbarit e goditi në kokë me shpatën e tij. Goditja ishte e tillë që shpata e Pirros kaloi që nga maja e kokës së armikut deri në fund të trupit dhe ky Mamertin ra përdhe i ndarë në dy pjesë.

Gjenerali Alcibiades (gjeneral Grek) pas shumë fitoresh që i solli Athinës u dëbua në ekzil për dhjetë vite, thjesht nga ambicia që shumica kishte ndaj tij. Megjithëse i dëbuar, kur ai pa flotën Athinase të vendosur në Egospotami u tha se ishin në një pozicion të rrezikshëm, por Athinasit u tallën me të. Ngjarja që ndodhi më pas e vërtetoi së sa të drejtë kishte patur Alcibiadesi sepse armiku jo vetëm që dogji të gjitha anijet e Athinasve, por pushtoi edhe vetë Athinën. Aristidesi (general Grek) ndonëse vendosi mbizotërimin e qytetit të tij (Athinës) mbi shumë qytete të Greqisë dhe njëkohësisht e pasuroi, për veten e tij mbeti i varfër dhe gjithmonë kënaqej po aq nga fama sa ishte i varfër sa edhe nga fama për trofetë që kishte arritur. Cato (general Romak) është shprehur se populli Romak është si delet, meqë delet kur janë veç e veç nuk u binden barinjve, por kur mblidhen të gjitha në një kope i ndjekin nga pas barinjtë e tyre. Gjithashtu, Cato ka thënë lidhur me njerzit që donin të ishin gjithmonë në pushtet se mesa dukej ata riuk e dinin udhën nga duhej të shkonin meqë nuk mund të ecnin pa pasur liktorët që t'ua tregonin këtë udhë (liktorët ishin edhe në funksionin e truprojës edhe element nderimi).

Xhek Mekevoj është gazetar i kronikës së zezë në një gazetë lokale të qytetit të Denverit: profesioni i tij janë vdekjet e dhunshme. Kështu që kur Shoni, vëllai i tij binjak, detektiv në sektorin e vrasjeve në policinë lokale, gjendet i vrarë dhe mendohet se ka vrarë veten, ai gjykon se mënyra më e mirë për t'u përballur me këtë tragjedi, do të ishte të bënte atë që dinte të bënte më mirë: të shkruante për të. Por kur i futet punës të kërkojë të kuptojë arsyet që mund ta kishin shtyrë të vëllanë të vetëvritej, gjithnjë e më tepër bindet se jo vetëm që i vëllai s'e kishte vrarë veten, por se ai ishte viktimë e një vrasësi serial, i cili me sa duket kishte vrarë po ashtu një numër policësh të tjerë nëpër Amerikë. E vetmja gjurmë që vrasësi kishte lënë pas ishin disa vargje enigmatike nga Edgar Allan Poe. Dhe kështu Xheku nis të kërkojë të vërtetën e një historie që rezulton mjaft më e komplikuar nga ç'e kishte përfytyruar, nga e cila ai do mund të shkruante atë që padyshim kishte për të qenë vepra e jetës së tij, por sigurisht nëse ndërkohë s'do kthehej vetë në një viktimë. “Një roman që është e pamundur ta lëshosh nga dora... një kryevepër e vërtetë nga pena e një prej mjeshtërve të zhanrit të thriller-it.” - New York Times ‘Libri me të cilin Connelly u bë i njohur në mbarë botën, si mjeshtri i padiskutueshëm i letërsisë policore.” - François Busnel, Lire

Ichak Adizes, konsiderohet një ndër ekspertët më të rëndësishëm në botë në fushën e menaxhimit të sipërmarrjeve dhe të korporatave, duke qenë njëkohësisht një autor librat e të cilit janë përkthyer në më se 31 gjuhë. Libri i tij "Menaxhimi i cikleve të jetës së korporatave", konsiderohet nga Library Journal si një ndër dhjetë librat më të mirë në fushën e biznesit. Një lektor i famshëm, Ichak Adizes ka dhënë mësim në 52 vende, në universitete të tilla me emër, si Columbia University, UCLA, Stanford, Universiteti i TelAviv etj. Ai është njëkohësisht themeluesi i Adizes Institute, në Los Anxhelos. Gjatë karrierës së tij të gjatë, Ichak Adizes ka shërbyer si këshilltar për shumë qeveri dhe kryeministra në mbarë botën. Për arritjet e tij në fushën e metodologjisë së drejtimit të korporatave, ai është shpallur një ndër 30 mendimtarët më të rëndësishëm të SHBA-ës. Ichak Adizes jeton dhe punon në Santa Barbara, Kaliforni, SHBA. “Libri i Adizes "Menaxhimi i cikleve të jetës së korporatave" është libri më i plotë që ekziston në këtë tushë. Gjithë qasja e tij është mjeshtërore, teksa e sheh zhvillimin organizativ si një organizëm të gjallë që i korrespondon cikleve të jetës dhe të biologjisë planetare. Vepra e tij përbën një kontribut tejet të rëndësishëm në fushën e menaxhimit të ekonomisë.” -Rama J. Vernon (President, Center of International Dialogue Academy of Conflict Resolution and Peace Studies) “Si zakonisht, lchak Adizes përsëri godet në shenjë. Lexoni këtë libër dhe me siguri që keni për të evituar shumë gabime në punën tuaj.” -Ricardo Salinas (Drejtor i Përgjithshëm i Azeko Tv dhe Elektra, Meksikë)

Zbavitu dhe lexo këto përralla të bukura me princeshat e magjishme. Ktheji 6 librat me shpinë dhe shfaqi që të krijosh figurën me princesha.

Përralla të bukura me kafshë dhe me ilustrime gazmore nga Ilustratori i njphur italian Claudio Cenuschi. 5 libërthat që përfshin kutia janë: Lopa, Qeni, Delja, Lepuri dhe Kali.