"Tirana është një ndër qytetet më përfaqësuese shqiptare, pa diskutim më i bukuri. Me ta arritur, gjoksi të gufohet njëlloj sikur të merrje frymë thellë... e shtrirë mes fushave, të ëmbla e të largëta, e ruajtur nga vidhë shekullorë që shtrijnë në qendër krahët e tyre të murrmë e të stërmëdhenj, e freskët prej burimeve të kumbueshme të ujit, ngjan me atë qytetin e shenjtë të Orientit, që ne të gjithë e ëndërronim, një truall ku jeta dhe vdekja rrinë të pezullta në një mjegull ireale, e ku është aq ëmbël të heshtësh e të dëgjosh ritmin e gjërave të rrjedhshme në një paqe të paemër. Medet! E gjithë kjo nesër do të mbarojë."

Shkrimet e hershme të Europës mesdhetarare mund të interpretohen përmes gjuhës së përbashkët të fiseve pellazgjike gjuhë e mbijetuar mrekullisht në shqipen popullore të sotme.

Regjimi totalitar mund të fillojë me censurën, por vetëm duke e çuar më tej - sepse nuk kërkon aq t'u imponojë qytetarëve çfarë nuk duhet thënë në publik, sa t'i stërvitë këta për ta riprodhuar veten në publik duke thënë ato që duhen thënë, pra nëpërmjet indoktrinimit. Indoktrinimi paraqitet si e kundërta e censures, sepse ka natyrë (logjikisht) pozitive; të bën të thuash gjëra të caktuara dhe, përkatësisht, të marrësh fjatën në rrethana të caktuara, të skriptuara. Individi gjuhësisht i indoktrinuar flet në publik me para fabrikate, ose me fraza të përdorura prej të tjerëve, duke e lejuar veten të flitet nga ligjërimi i tjetrit. Qytetarët të cilëve liria e fjalës veç u mohohet, okupojnë nivelet më të ulëta të hierarkisë sociale; për të bërë përpara, nuk mjafton të mos thuash atë që nuk i pëlqen pushtetit, por duhet të thuash atë që i pëtqen pushtetit. Kjo e dyta i kërkon qytetarit edhe punë ligjërimore për konstituimin e rendit publik totalitar. Puna ligjërimore është punë e mirëfilltë, që angazhon trupat dhe mendjet e folësve publikë: zërin dhe aparatin e nyjëtimit të fjalës, frymën, duart - në rastin e të shkruarit -sytë dhe veshët; vëmendjen dhe mendjen. Njerëzit komunikojnë mes tyre për të shkëmbyer informacion dhe emocion; për të riprodhuar komunitetet dhe veten si subjekt social; per t'u organizuar në punë dhe në kohën e lire. Njerëzit e indoktrinuar punojnë për të siguruar hegjemoninë e doktrinës - duke e kthyer komunikimin publik në një lloj radioje intertekstuale, ku veç rimerren dhe risillen në vëmendje blloqet e gatshme të thënieve të tjetrit

Historia e Artit Shqiptar (1858 - 2000), është një studim i plotë mbi rrugëtimin e artit pamor vendas. Ai shtrihet prej lindjes së imazhit të parë ralist në mesin e shekullit XIX, deri në vitet e fundit të shekullit XX, kohë kur artistët gjetën veten brenda sistemit të artit bashkëkohor.

“...Një libër i ri studimor, ku përfshihen studime, përsiatje, refleksione përditshmërie, skica, analiza që kanë objekt letërsinë. Boshtin kryesor të librit e përbëjnë përsiatjet e autores rreth veshjes dhe ngjyrimeve lirike të tekstit letrar në përgjithësi. Në të vërtetë, dihet se emocioni, ndjenja në art, edhe ajo e fjalës, pra, është përbërëse e përhershme, prani e nënkuptueshme që nga fillimet e saj, por dozimi në llojet zhanrore, vjen shtigjeve, natyrave, perspektivave, ngasjeve të ndryshme. Këtë shtresim nxitës rreh ta gjurmojë dhe ta thellojë përmes qasjes fare të veçantë dhe origjinale, Rama, sidomos përmes vargjeve lirike të Rembosë, Bodlerit, Lamartinit, Lorkës, Bërnsit dhe poetëve të tjerë nga poezia botërore, si dhe poezisë lirike të Lasgush Poradecit, Ali Asllanit, Dritëro Agollit, Podrimjes, Shkrelit, Camajt dhe lirizmin te poezia e një sërë autorësh të rinj të letërsisë bashkëkohore shqiptare. Është për t’u veçuar analiza për dy kryeveprat e Jeronim De Radës: “Këngët e Milosaos” dhe “Serafina Topia”, ai për “Procesin” e Kafkës, etj. Përsiatjet, esetë dhe refleksionet janë dëshmi se autorja priret nga ngasje të ndryshme që vijnë shtigjeve dhe fushave të shumta, dëshmi edhe e kërshërisë që libri do të nxisë te lexuesi. Majlinda Nana Rama, s’ka dyshim se është lexuesi kreativ i tekstit letrar dhe sjell një qasje të sajën, të veçantë dhe të suksesshme në fushën e studimeve letrare te ne...”

FOUCAULT e ka vendosur lindjen dhe zhvillimin e shoqërive disiplinore në Perëndim në shekujt XVIII dhe XIX; ato arrijnë kulmin e tyre në fillim të shekullit XX, duke patur si veçori të funksionimit organizimin e mjediseve të mëdha të mbylljes. Individi nuk resht së kaluari nga një mjedis i mbyllur në tjetrin dhe secili prej tyre rregullohet nga ligjet e veta: në fillim familja, pastaj shkolla ("nuk je më në shtëpi këtu"), pastaj ushtria ("nuk je më në shkollë këtu"), herë-herë spitali, pastaj ndoshta dhe burgu, që është mjedisi i mbylljes par excellence... Foucault e ka zbërthyer më së miri projektin ideal të mjediseve të mbylljes, veçanërisht i dukshëm në rastin e uzinës: përqëndrim; shpërndarje në hapësirë; renditje në kohë; ndërthurje në hapësirë-kohë e një force prodhimi rezultati i së cilës duhet të jetë më i lartë se shuma e forcave fillestare. Por Foucault dinte mirë edhe diçka tjetër: përkohësinë e këtij modeli; ai pasonte shoqëritë e sovranitetit, qëllimi dhe funksioni i të cilave ishin krejt të tjera (të vjelë më shumë sesa të organizojë prodhimin, të vendosë për vdekjen më shumë sesa të kujdeset për jetën); kalimi ishte jo i menjëhershëm dhe Napoleoni duket se siguroi boshtin e konvertimit të madh nga njëra shoqëri te tjetra. Mirëpo, disiplinat do të binin po ashtu në krizë, si pasojë e ndikimit të forcave të reja që po zinin vend dhe bëhen të prekshme sidomos pas Luftës së Dytë Botërore: shoqëritë disiplinore kishin pushuar tashmë së qeni bota jonë, ishin tashmë e kaluara jonë.

Libri "Udhërrëfyes për një shtatzëni të shëndetshme" është një burim i besueshëm dhe shumë i rëndësishëm për prindërit e ardhshëm. Në këtë libër do të gjeni: këshilla mjekësore për nënat dhe baballarët e ardhshëm; informacione për planifikimin e shtatzënisë dhe problemet e fertilitetit; informacione javore për rritjen dhe zhvillimin e fetusit; përgjigje për pyetjet e vështira ose të sikietshme; këshilla për ushqyerjen, ushtrimet gjimnastikore dhe shtimin në peshë; këshilla praktike për punën, udhëtimet dhe prindërimin..

METODA AVANGARDE E SHERIMIT Nëse jeni sëmurë dhe mjekët nuk e gjejnë dot shkakun e sëmundjes suaj, a do të prisni edhe 20 vite të tjera, përpara se shkenca të zbulojë shkakun e vërtetë të vuajtjes suaj dhe mënyrën për ta kuruar atë? A nuk është më me vlerë nëse dikush ju ndihmon që të shëroheni - tani? Anthony William ndan njohuritë e tij revolucionare lidhur me arsyet e vuajtjeve tona dhe mënyrën se si të shërohemi nga më shumë se 20 sëmundjet më të përhapura: ADHD (mungesa e vëmendjes dhe hiperaktiviteti) Lodhja e gjëndrave mbiveshkore Autizmi Sëmundjet autoimune Sindroma e lodhjes kronike Depresioni dhe ankthi Diabeti Çrregullimet e tretjes Virusi epstein-barr Fibromialgia Sindroma e zorrës poroze Lupusi Sëmundja "Lyme" Simptomat e menopauzës Migrena Skleroza multiple Çrregullimi i stresit posttraumatik Artriti reumatoid Marramendja dhe tinitusi

Njerëzit, pavarësisht racave, kombësive, kufijëve dhe shteteve që u përkasin, krijojnë njohje, respekt dhe dashuri të ndërsjelltë midis tyre. Ata kur komunikojnë nga afër njohin karakteristikat e përbashkëta dhe krijojnë lidhje miqësore që qëndrojnë gjatë. Kjo bukuri njerëzore është një e mirë e madhe me vlera sipirtërore, kulturore dhe ekonomike.

Autorët e mirënjohur në fushën e praktikës bankare dhe sidomos të asaj mikrofinanciare, kanë për qëllim të japin një panoramë të qartë për lexuesit në lidhje me konceptin e besimit, riskut dhe kreditit. Besimi është virtyt dhe si ai duhet formuar dhe trajtuar. Njerëzit janë qenie të përkohshme, por besimi mbi paranë dhe kredinë është jo sa jeta e një bankieri apo konsumatori, por ai vazhdon dhe do të vazhdojë gjithnjë Gjithashtu, me kujdes trajtohen aspekte të rëndësisë së rrezikut dhe riskmbajtjes nga ana e institucioneve kredidhënëse dhe individëve me të cilët ato kanë marrëdhënie. Mirëbesim do të thotë se është dhënë një farë konfidence dhe është mbështetur me një farë besimi. "Besimi është një grumbull premtimesh për të paguar". 'Paraja dhe Kredia', është kapitulli i fundit i librit i cili fillon me historikun e parasë, evoluimi i parasë dhe format që ka marrë ajo si dhe shkëmbimi në vetvete për të ardhur tek kohët moderne. I dizenjuar posacërisht për komponentin e "Biznesit Bankar" por edhe më gjerë, ky libër ofron një prezantim të përshtatshëm për ata studentë të fakultetit ekonomik dhe vecanërisht të degëve financë-bankë të cilët pretendojnë që të fillojnë një karrierë në fushën bankare. Po kështu ky libër do të shërbejë për zgjerimin e dijeve për bankierët dhe oficerët apo analistët e kredisë në institucionet financiare jobanka e ato mikrofinanciare. Edhe qytetari i thjeshtë do të gjej tek ky libër njohuri bazë mbi besimin, riskun, paranë dhe kredinë, dhe do i shërbejnë atij për të kuptuar dhe ndihmuar në zgjidhjen e shumë çështjeve të përditshme.

Qysh kur nisa pune ne Administraten Doganore me beri pershtypj se, megjithese une isha njohes i mire i gjuhes angleze dhe megjithse me profesion financier, perseri shume terma te dokumenteve te importit dhe eksportit nuk isha ne gjendje t'i kuptoja plotesisht, vura re se shume terma apo klauzola ne dokumentet e transportit (kryesisht te transportit detar) nuk isha ne gjendja t'i kuptoja dhe me duhej hulumtoja per te kuptuar kontekstin e tyre. Ishte pikerisht atehere qe me lindi ideja qe t'i mblidhja te gjithe termat qe hasja neper fatura tregtare, polica sigurimi, dokumen transporti etj dhe te krijoja nje fjalor anglisht - shqip me shpjegim perkatese per çdo term. Mendova qe te krijoja nje fjalor te kuptueshe per te gjithe, per nepunesit e Administrates Doganore, per ndermjetesit doganore, tregtaret, transportuesit, pse jo edhe per ekonomistet. Diçka e tille do te permbushte edhe qasjen time fillestare te perdorimit te tij shume-planesh, e po njelloj do ta plotesonte ate "pakete" te deritanishme fjaloresh ne fushen e ekonomise dhe drejtesise, me te cilet formohen dhe punojne ekspertet e ketyree fuhave. Eshte diçka qe i ka munguar kesaj pakete, madje, kjo qasje mund ta shtrije perdorimin edhe ne bizneset pertej ketyre fushave, e mund te ndihmoje shume edhe ne krijimin e nje koncepti te ri pune dhe zhvillimi te biznesit tone, per te ndikuar sa me shendetshem ne ekonomi. Sot jetojme ne nje kohe kur tregu me i larget eshte vetem nje klikim larg, e vetmja barriere nuk eshte me trau i doganes, por gjuha. prandaj edhe shpresoj se ky fjalor do te ndihmoje sadopak ne afrimin e mallrave dhe tregjeve.

Nje nga vlerat e medha te ketyre "rrefenjave te verteta" eshte se lexohen me nje fryme. Ngjarje te se kaluares, te shume e shume koheve me pare, na duket sikur kane ndodhur sot, Terheqes, plot dije dhe shembuj, Ernst Gombrich na shpalos te gjithe zhvillimin e njerezimit. Kjo eshte historia e botes e rrefyer nga nje mendje e ndritur: joshes si nje roman, i pasur si nje enciklopedi. Ky liber ka zene vendin e vet te padiskutueshem te klasiket.

Vrasja e Sokolit ,jeta ,politika dhe vdekja e politikanit .Intervista dhe dëshmi.

Anija hapesinore Toka ndjek me shpejtesi te larte rrugetimin e saj ne suazen e nje procesi me tri pamje: mondializim, oksidentalizim, zhvillim. Tashme gjithçka eshte e ndervarur, por njeherazi gjithçka eshte e veçuar. Njesimi tekno-ekonomik i globit shoqerohet nga konflikte etnike, fetare, politike, nga ngerçe ekonomike, nga degradimi i biosferes, nga kriza e qyteterimeve tradicionale por dhe te modernitetit. Nje mori krizash gershetohen kesisoj ne krizen e madhe te njerezimit, i cili nuk po ia del dot te behet njerezim. Ku po na çon rruga qe po ndjekim? Drejt nje perparimi te panderprere? Kjo eshte diçka qe nuk mund ta besojme me. Vdekja e oktapodhit totalitarzgjoi oktapodhin e fanatizmave fetare dhe nxiti ate te kapitalizmit financiar.Ata po e mberthejne perhere e me fort boten me tentakulat e tyre. Ulja e varferise po kryhet jo vetem me nje rritje te mireqenies materiale, por dhe me nje rritje tejet te madhe te mjerimit. Mos po shkojme valle drejt katastrofave te njepasnjeshme? Kjo ka gjase te ndodhe nese nuk ia dalim te ndryshojme rruge. Edgar Morini vendos ketu piketat e nje "Rruge" shpetimtare, e cila do te mund te formesohej permes nderthurjes se nje morie rrugesh reformatore dhe do te na çonte drejt nje metamorfoze me te habitshme se ajo qe krijoi shoqerite historike nisur nga shoqerite arkaike te gjuetareve mbledhes frutash dhe bimesh.

Kultura tradicionale kineze është një hyrje shkencore në kulturën e ndritur tradicionale të qytetërimit kinez, një nga qytetërimet më të mëdha në botë. Hyrja e këtij libri paraqet shkurtimisht thelbin e kulturës tradicionale kineze dhe evoluimin e vlerave tradicionale, ndërsa njëmbëdhjetë kapitujt e tij trajtojnë me zgjuarsi tema, si: filozofia, feja, shkenca e historisë, letërsia, reliktet, kaligrafia, piktura, mjekësia, kujdesi ndaj shëndetit, ushqimi, arkitektura etj,etj. Pjesa e fundit analizon sfidat me të cilat përballet kultura tradicionale kineze në kohët moderne dhe parashikon prirjet e zhvillimit të saj në të ardhmen. I shkruar për lexuesin e gjerë. Kultura tradicionale kineze është një udhërrëfyes nëpër historinë më tepër së pesëmijëvjeçare të kulturës dhe shoqërisë kineze, nga parahistoria deri në ditët tona.

Ky libër që merr në dorë lexuesi synon të hedhë dritë në dimensionet komplekse të komunikimit. "Lentet" e autorëve më me zë në fushën e komunikimit janë përdorur nga Dr. Holta Heba për të dëshifruar aspektet e komunikimit në shoqerinë shqiptare. Autoria qëmton copëza nga realiteti i përditshëm shoqëror dhe i analizon ato me dijet, mjeshtërinë dhe teknikat e specialistes së komunikimit. Lokalja, për autoren, përdoret si rast studimor për të konfirmuar vlefshmërinë e teorive, si dhe për të evidentuar fektin se, përveç diferencave në kontekst gjatë bisedimit, instrumentalizimi i komunikimit mbetet nje fenomen global. Interesante është teza e saj që komunikimi shihet si zgjidhje dhe si zgjedhje e individit. Këto dy dimensione të komunikimit, autoria i analizon në tre kapituj. Në kapitullin e parë sillet në vemendjen e lexuesit debati teorik mbi disa koncepte bazë të komunikimit. Në kapitullin e dytë trajtohet komunikimi si zgjidhje bazuar në gjuhën komunikative verbale dhe në kapitullin e tretë analizohet komunikimi si zgjedhje e individit për të hyrë në marredhënie me të gjithë mjedisin social ku bën pjesë.

Enciklopedia e bimëve mjekësore që do mbani në duar, e shkruar thjesht, është rezultat i studimit, vlerësimit, të" shumë të dhënave nga burime të ndryshme; të autorëve vendës dhe të huaj me njohuri të thella mbi bimët mjekësore, nga studime shkencore mbi përmbajtjen e substancave vepruese biokimike të bimëve dhe studime in-vitro dhe in-vivo klinikale të viteve të fundit. Kjo enciklopedi synon të kontribuojë sa është e mundur në" njohjen, përbërjen biokimike, vetitë farmaceutike dhe përdorimet vetjake të bimëve mjekësore për parandalimin dhe sherimin e sëmundjeve të ndryshme. Gjithashtu është një ndihmës për farmacistët dhe doktorët për të kuptuar veprimet e padëshirueshme të bimëve (efektet anësore) dhe bashkëveprimin e tyre me medikamente të mjekësisë konvencionale. Mund të përdoret nga individë që merren me studimin e bimëve mjekësore, nga përdoruesit shtëpiakë, studentë të degës së farmaceutikës apo mjekë alternative.

Libri "STANDARDET MJEDISORE - Shqiperia perballë Bashkimit Europian" paraqet të parin kontribut shumë serioz dhe të strukturuar në ketë fushë. Ky botim na paraqet një vleresim të plotë të faktoreve dhe proceseve mjedisore monitoruese të Shqiperisë në raport me permbushjen e detyrimeve dhe standardeve të kerkuara nga Agjencia Europiane e Mjedisit (AEM). Libri na shfaq paperputhshmeritë që ekzistojnë në nivel kombetar të të gjitha hallkave të zinxhirit raportues të vendit kundrejt AEM-së. Duket një ndermarrje e vecantë dhe e veshtirë per të paraqitur standardet, metodat e monitorimit, normat dhe parametrat që kryen Agjenda Europiane e Mjedisit (AEM) dhe ballafaquar me standardet, metodat e monitorimit, normat dhe parametrat që kryen Shqiperia. Ky studim ia ka arritur kesaj. Studimi eshte i pari në llojin e tij dhe eshte kontribut shumë i rendesishem në fushen e monitorimeve dhe raportimeve mjedisore në Shqiperi, qoftë nga ana akademike, por edhe paraqet vlerë të vecantë praktike gjatë proceseve integruese të vendit në BE.

Historia e sociologjisë shqiptare dhe hapat e bëra për zhvillimin e saj nuk ndryshojnë domosdoshmërisht shumë nga ato që janë kryer në vendet e tjera. Madje, edhe pse paralelizmi mund të mos qëndrojë, në një kuptim real të fjalës mund të themi se atë rol që kanë luajtur Small dhe Ward në Shtetet e Bashkuara, Dürkheim dhe Worms në Francë, Weber dhe Simmel në Gjermani, duke e bërë sociologjinë, secili në vendin e vet, një disiplinë universitare, duke themeluar dhe drejtuar revista sociologjike dhe duke kontribuar për krijimin e shoqatave sociologjike, ka luajtur edhe Fatos Tarifa në kushtet e Shqipërisë. Fatos Tarifa është një ndër kampionët më luajalë dhe më efektivë të sociologjisë. Ai është themeluesi i vërtetë që e solli këtë disiplinë në Shqipëri dhe që krijoi lidhje të shumta, të rëndësishme dhe një bashkëpunim jetëgjatë me sociologë në Shtetet e Bashkuara dhe në mbarë botën. Prof. Jay WEINSTEIN, University of North Florida