Përdorim rrjetet sociale, por a dimë të komunikojmë profesionalisht me anë të tyre? Përse teknologjitë e reja të informacion-komunikimit shtojnë mitologjitë urbane? A është media masive e rrezikuar rëndë nga Interneti? Përse mediat nuk i korrigjojnë dot institucionet e këqija? Përse gazetaria nuk duhet ta shtrojë pyetjen Pse? Kush i kthen audiencat në opinion publik, dhe opinionin publik në turmë? A ka demokraci pa publik të informuar saktë? A do të ketë më televizione shqiptare? Si po e zëvendëson ekrani i telefonit smart ekranin e televizorit? Kush po e pengon Shqipërinë të dixhitalizohet? Përse gazetaria qytetare nuk është gazetari? A kanë një shans të mbijetojnë gazetat në letër? Si? Si po e shkatërron rendja pas audiencave cilësinë e përmbajtjeve televizive? Si do të komunikojë njeriu në shekullin XXI?

Më 17 qershor 1999, një autokolonë makinash larashe, të shoqëruara me disa civilë të armatosur me kallashnikovë, hyri brenda bazës ushtarake të Tetovës në Maqedoni. Baza ishte vënë në dispozicion të trupave gjermane që pak ditë më parë kishin hyrë në Kosovë dhe qenë vendosur në Prizren. Një helikopter ushtarak, me fundin e hapur dhe me një mitraloz të rëndë montuar në të, priste me helikat e ndezura. Hashim Thaçi, lideri politik i UÇK - së, Kryeministër i Qeverisë së Përkohshme të Kosovës, do të udhëtonte drejt saj. Helikopteri fluturoi plot 45 minuta. I ulur mbi një ndenjëse të hekurt, në krah të Arbër Xhaferrit që udhëtonte me të, Hashim Thaçi nuk ia ndante sytë dritares. Kishin kaluar 2 vjet nga dita kur ai dhe disa të tjerë, braktisën përfundimisht Zvicrën për të luftuar në Kosovë. Ngjarjet kishin lëvizur shpejt dhe tani, nën të, shtrihej një tokë e lirë. Ashtu siç e kishin ëndërruar për afro 100 vjet, breza të tërë. Stërgjyshi, gjyshi apo babai i tij. Shumë prej atyre që e kishin nisur atë betejë, nuk jetonin më. Toka që ata e deshën aq shumë, i kishte marrë në thellësitë e saj, si dëshmi e një kohe që po kthente mbrapsht historinë 100 vjeçare të atij trualli...

Ernest Koliqi ka lindë në Shkodër me 20 maj 1903. Në vitin 1923 aktivizohet me At Anton Harapin dhe dom Lazër Shantojën tek gazeta "Ora e Maleve", shërben edhe si sekretar privat i L. Gurakuqit. Në vitin 1924 detyrohet me mërgue në Jugosllavi për gjashtë vjet. Shkruen poemthin "Kushtrimi i Skanderbegut". Në vitin 1929 boton në Zara vëllimin me novela "Hija e maleve". Boton dy vëllime me përkthime "Poetët e mëdhej t'ltalis" (1933,1936). Në vitin 1933 del vëllimi me poezi "Gjurma te stinve". Në vitin 1935 boton vëllimin me novela "Tregtar flamujsh". Në vitin 1937 kryen studimet universitare në Padova dhe në 1939 emnohet Ministër Arsimit. Themelon në vitin 1940 revistën "Shkëndija". Asht bashkëthemelues i Institutit të Studimeve Shqiptare, drejtimin e të cilin e merr në vitin 1942. Po atë vit martohet me arsimtaren Vangjelija Vuçani me të cilën ka dy fëmijë. Fundi i Luftës së Dytë Botnore e gjen profesortë gjuhës dhe letërsisë shqipe në Romë ku themelon në vitin 1957 revistën "Shëjzat". Falë punës së tij katedra e shqipes në Universitetin e Romës ngrihet në rangun e Institutit të Studimeve Shqiptare. Boton "Kangjelet e Rilindjes" (1959) dhe "Shija e bukës së mbrume" (1960). Riboton "Pasqyrate Narçizit" (1963), boton vëllimin me përkthime "Antologia della lirica albanese" (1963), riboton "Symfonija e shqipeve" (1970). Përkthen italisht disa kangë të "Lahutës së Malcis", boton vëllimin me studime "Saggi di letteratura albanese" (1972). Vdes me 15 janar 1975 në Romë.

“Sikur të mungonte një gërmë nga poezia e Zhulianës, mbase edhe një notë nga muzika ime, "Këngët e Rinisë" nuk do të ekzistonte... Zhuliana Jorganxhi është NËNA e këngës shqiptare...” AGIM KRAJKA, Kompozitor - Mjeshtër i Madh - Nder i Kombit “Nëse ndonjëherë do të hartohet një histori e llojeve dhe nënllojeve të krijimtarisë letrare, emri Zhuliana Jorganxhi do të qëndrojë në krye të atyre poetëve që kanë shkruar poezi të këndueshme. E shfaqur në të njëjtën kohë me poetët e brezit post-Kadare, ajo shumë shpejt gjeti një udhë të ngushtë, por të suksesshme krijimtarie, duke u identifikuar si autore tekstesh... Ajo e ktheu këtë nënlloj të poezisë në mjeshtëri.” Prof. Dr. SHABAN SlNANi, Studiues dhe historian i letërsisë, etnolog, eseist “Ajo mendon poetikisht, ajo flet me poezi apb ndjen me vargje, është për të një vuajtje e thellë që shpesh e ka fare pak të dallueshme gëzimin apo dhimbjen, sepse në thellësi të poetikës së saj nuk ka klasifikime estetike të ngjyrosura moralisht.” Prof. PËRPARIM KABO, Studiues, kritik arti “Janë dy profesione që krijojnë vargje, parolier dhe poet. Është e pabesueshme se si të dyja ngjizen në një emër: Zhuliana Jorganxhi! Fjala e saj i jep vlerë muzikës, i jep forcë tingullit dhe drithërimë zërit. Është një mundësi e artë për kë interpreton. Në fund, të duket sikur të ka lexuar shpirtin!” ARDIT GJEBREA, Kantautor

"Rendi bektashian, me besimet dhe praktikat e tij të dallueshme islamike, ka luajtur rol të rëndësishëm në historinë e shqiptarëve. Kushdo që e studion atë histori, duhet t'i studiojë bektashinjtë dhe anasjelltas. Ky libër paraqet fragmente të një numri të gjerë e të shumëllojshëm raportesh e shkrimesh, shumë nga ta pak të njohur dhe të përkthyer këtu për herë të parë; po ashtu përmban një begati informacionesh për vendet e shenjta të bektashinjve dhe për anëtarët më të rëndësishëm të tyre. Ky vëllim i domosdoshëm ishte njëri nga librat e fundit të Robert Elsiet, një studiues jashtëzakonisht i talentuar i botës shqiptare. Mençuria e kthjellët dhe dija enciklopedike janë shenjat dalluese të saj, siç janë edhe të të gjitha veprave të tjera të tij". SIR NOEL MALCOLM, studiues në All Souls College, Universiteti i Oksfordit, Britani e Madhe Rendi bektashian është tarikat sufist alevit që gjendet në Anadoll dhe Ballkan, me prani të fuqishme në Shqipëri. Në këtë libër, i fundit i tij, Robert Elsie analizon bektashinjtë shqiptarë dhe merr parasysh rolin e tyre në historinë dhe shoqërinë e vendit. Ndonëse është shkruar shumë për bektashinjtë në Turqi, pak është botuar për degën shqiptare të sektit. Robert Elsie shqyrton historinë dhe kulturën e bektashinjve, analizon shkrimet për rendin nga udhëtarët e hershëm në rajon si Margaret Hasluck dhe Sir Arthur Evans dhe sjell një listë gjithëpërfshirëse të teqeve (kuvendeve) dhe tyrbeve (faltoreve) në Shqipëri dhe në vendet fqinje. Në fund e paraqet një katalog të figurave të shquara të bektashinjve shqiptarë në histori dhe legjenda. Ky libër është i pajisur me një udhëzues të plotë referencash për bektashinjtë në Shqipëri që do të jetë thelbësor për studiuesit e Ballkanit, sekteve islamike dhe historisë e kulturës shqiptare. ROBERT ELSIE (1950-2017) ishte studiues kanadez dhe përkthyes, i specializuar në studimet dhe folklorin shqiptar.

Agim Nesho është diplomuar në inxhinieri elektrike dhe më pas në drejtësi. Ka punuar si asistent profesor në Universitetin e Tiranës, drejtor i përgjithshëm i Qendrës Kombëtare për dokumentacionin Shkencor e Teknik - në Akademinë e Shkencave dhe më pas President i Fondacionit për Çështjet Europiane. Në vitin 1997 ka qenë këshilltar politik i Kryeministrit dhe më pas emërohet Ambasador i Jashtëzakonshëm dhe Fuqiplotë i Shqipërisë në Organizatën e Kombeve të Bashkuara, New York. Për një periudhë njëvjeçare mbajti edhe detyrën e ambasadorit të Republikës së Shqipërisë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Më 2009 bashkëthemeloi Këshillin Shqiptar për Marrëdhënie me Jashtë. Kontribuon në shtypin ndërkombëtar si në Foreign Policy, The National Interest, Fox News International etj. Botimeve të tij të mëparshme, «Në mirëbesim: Shënime të një Ambasadori» 2006 dhe «Boshtet e mbivendosura të politikës së jashtme»; Për një diplomaci aktive në shekullin XXI» 2013, i shtohet edhe eseja «Një marrëveshje në lojë-shahun e Fuqive të Mëdha. Ballkani në shekullin XXI» që keni në dorë...

Pak fjalë për autorin: LAZËR SHANTOJA u lind në Shkodër më 2 shtator 1892. Studimet e larta i kreu për Teologji ne Insbruk dhe në vitin 1915 u shugurua meshtar. Shantoja ka qenë prift dioqezan, publicist, përkthyes i Gëtes, Shilerit dhe Leopardit, poet lirik, satirist dhe një ndër esperantistat e parë shqiptar. Fletoret e tij janë plot me krijime poetike në shqip, italisht, gjermanisht, esperanto. Shantoja qe ndër bashkëpunëtorët e parë të P. Anton Harapit në punimet dhe botimin e së përkohshmes, "Ora e Maleve", së bashku me Luigj Gurakuqin, duke u bërë dhe redaktor në një nga firmat e saj kryesore. Vepra e Shantojës shtrihet më së shumti në lëmin publicistik, ku botoi artikuj studimorë, kulturor e ironik, fejtonë, poezi të vetat apo të përkthyera. Në fillimin e viteve 40, ai mbështeti plotësisht qeverinë e Mustafa Krujës dhe bashke me të, Ernest Koliqin, Zef Valentinin, Karl Gurakuqin, Xhevat Kortshën e disa të tjerë themeluan në Tiranë 'Institutin e Studimeve Shqiptare'. Menjeherë me ardhjen në fuqi te regjimit komunist, më 4 shkurt 1945 u arrestua në Sheldi, ku ishte strehuar prej pak kohësh e më pas dërgohet në burgun e Tiranës, duke u bërë kështu një ndër priftërinjtë e parë të arrestuar nga forcat e ndjekjes të regjimit. Më 5 mars 1945 Dom Lazer Shantoja u pushkatua në rrethinat e Tiranës, mbas një gjyqi farsë. Në vitin 2016, është shpallur i lum nga Kisha Katolike, pjesë e Martirëve të Shqipërisë.

“O Dardanë shumë të vuajtur, toka ku së pari lindën stërgjyshërit tuaj, po ajo tokë e pasur do t’iu presë tani që po ktheheni...” -Virgjili