Ky libër analizon morfologjinë e krimit në shoqërinë shqiptare dhe njëherësh vërteton tezën sociale, që njeriu bëhet kriminel ose vetëvritet, pikërisht në momentin kur humbet "busullën e kontrollit". Kjo sjell vakum mental, më saktësisht një shkretëtirë mendore tërësisht individuale, e cila bëhet terren i favorshëm për kristalizimin e orientimit kriminal të sjelljes. Krimi, vrasjet, vetëvrasjet e kanë vënë shoqërinë shqiptare, njeriun normal, qytetarin e arsyeshëm, individin urban përballë dilemës: A mund të jetohet normalisht në një "shoqëri të kriminalizuar", në të cilën krimi dhe vetëvrasjet janë bërë si "buka e përditshme"? Ku duhet të jetojmë? Në një shoqëri që funksionon normalisht, apo në një shoqëri që vazhdon të pësojë metamorfozë regresive duke u transformuar paradoksalisht gati në "kopësht zoologjik" apo "spital psikiatrik"?

Mbas botimit të librit "Një diplomat i Tiranës në Shkup", të pritur me mjaft interes gjatë vitit të kaluar, diplomati dhe analisti Leonidha Mërtiri, na vjen me një tjetër libër, të titulluar "Përballë sfidave". Ndërsa në librin e parë, bën një analizë në formën e një ditari dhe agjende të zhvillimeve mëvetësuese e diplomatike, që shihte në "prematurën" e shtetit të Maqedonisë së Veriut, në librin e ri të sfidave, analisti ndërton një tablo shumë më të gjerë dhe shumë më komplekse. Libri është një përmbledhje vëzhgimesh të vazhdueshme, të kujdesshme dhe mendjemprehta. I organizuar në tre pjesë, ky libër ka një qasje të ndryshme nga librat e kësillojshëm, të cilët ndjekin vetëm rendin kohor të publikimit. Në pjesën e parë "Diplomacia, ligji dhe shteti" autori sjell një tufë shkrimesh që kanë të bëjnë me rregullimin dhe çrregullimin ligjor, të cilat reflektojnë efektet dhe defektet e veta, jo vetëm në institucionin për politikën e jashtme dhe njerëzve që shërbejnë në të, por edhe në luhatjet e qëndrimeve dhe reflektimeve shtetërore, në raport me fqinjët e më tej. Në pjesën e dytë, titulluar "Vëzhgime mbi çështje të vendeve të rajonit e më tej" autori përpiqet të japë tendencat kryesore, por edhe nuancat më të holla të lëvizjeve dhe aksioneve diplomatike të Shqipërisë dhe të fqinjëve. Sipas mendimit tim, në pjesën e shkrimeve që ndjekin zhvillimet ballkanike, dy janë linjat kryesore që e godasin dhe e "tërheqin për mënge lexuesin": Kosova dhe Maqedonia.

Kur u gjend në holl, dalloi trupin e vogël të një vajze që lëvizte gishtat mbi tastierën e pianos. Në krah të saj, disa bashkëmoshatarë e dëgjonin me vëmëndje dhe e inkurajonin hera-herës. E tërhoqi ajo melodi, ndaj u rehatua në njërin prej kolltuqeve në cep të sallës. Pranë ishin dritaret. Ndoshta kurrë nuk e kishte menduar se mund të shijonte tingujt e ëmbël të pianos duke soditur ftohtësinë që shfaqte deti. Ndezi një cigare, duke u zhytur më thellë në butësinë e kolltukut. Përcolli vështrimin rreth e rrotull ambientit. Në krahun e kundërt, tek kolltukët pranë pianos, dalloi një krah të zbuluar. Trupinia fshihte mbështetësja. Me gishtat godiste nën ritmin e tingujve që merrnin jetë nga pianoja, mbështetësen e krahut në kolltuk.

Kur mbaron së lexuari tekstin Gruaja që deshe, një trishtim i lehtë si puhizë vjeshte t'i mbulon sytë në mbllje, ngase pas një ngjarjeje të veçantë, e cila ia del ta thyejë përditshmërinë, i kthehesh prapë asaj, me pezmin e mbledhur në grykë që nga tash sërish gjithçka është njëlloj. Kështu, të vjen keq, mbasi për ndoca orë, ndoshta edhe ditë, mespërmes një tisi të hollë prej qelqi rrezja dritnuese e këtij teksti ka kaluar krejt e qetë jo për të hyrë në sy, por në zemër e, njëkohshëm, edhe në mendje. Të gjitha elementet e tekstit qëndrojnë në balancë: një floknajë e lehtë dëbore të mbështillet si pelerinë e akullt, por, sapo fillon të kesh ftohtë, ndihet flaka e oxhakut e cila e shkrin e të ngroh. Ja kështu e gjithë struktura, ndërtuar mbi vetën e dytë, çka e kthen lexuesin në bashkautor. Kam përshtypjen se një tekst i tillë, kaq i pasur me emocione, tejet ndjellës në përfytyrime e ëndërrime, herë mbas here mund të rrezikojë me i përngja prozës poetike. Por jo! Gruaja... mbetet prozë e panjollë, e patëmetë dhe sigurisht, e patëdytë. Çka lexojmë, brenda nesh kthehet në një materie të patrajtë që endet e endet për të njohur veten eprofilizuar aty ku vërtet i takon, në vendin të cilit i përket. Ndaj edhe në mua, sapo Vajza u bë pjesë, qysh në faqet e para kujtesa uli portën (që për hir të së vërtetës i përngjan asaj të kështjellave mesjetare, të cilat të mbyllura shërbenin si porta, ndërsa të çelura si ura) dhe la të lirë Vajzën time të hynte në tekst e të fshihej pas Vajzës së tij. Herë dilte kur ajo lexonte poezitë, herë kur ulte kokën, herë kur takohej, herë kur buzëqeshte, sidomos kur buzëqeshte, më e ndritshme se kurrë kur buzëqeshte.

“Këto tregime, shkruar me synimin e artit sipëror, sjellin shqetësime jetësore, trazime e reflekse meditative të njerëzve që duan të shprehen për brengat e tyre të thella, plagët metaforike të thikave pa gjak. Të palumturit e botës sikur janë zgjuar, u ka ardhur radha dhe duan të flasin. Thika pa gjak është një libër i shkëlqyer, i atillë që dinë të bëjnë mjeshtërit e prozës dhe të shkrimit letrar.” -Mehmet KRAJA “Ka shumë mënyra për të lexuar një libër. Vëllimin e Zija Çelës e kam lexuar si shkrimtar dhe më ka befasuar bukuria e rrëfimit, larmia e subjekteve, natyrshmëria, ritmi, muzikaliteti dhe ngjyrimet e fjalës, trilli dhe lakonizmi, veçori të pranishme në secilin prej tregimeve. Një koleksion rrëfimesh sa shqiptare po aq universale, ngjizur me fantazi të pashtershme kreative dhe të harmonizuara në një libër të strukturuar gjithë origjinalitet. Thika pa gjak dëshmon sërish nivelin e lartë të këtij mjeshtri të denjë të prozës së shkurtër, që edhe në letërsinë botërore nuk janë shumë.” -Lazër STANI

Aty te portat Skëe është libri im i parë, i botuar para 25 vjetësh nga shtëpia botuese "Onufri", që asokohe ishte në Elbasan. Me të nis rishtaria e rrugëtimit tim letrar. Më 1996, kur doli libri, unë isha student i institutit të letërsisë botërore "A. M. Gorki". Librin e botuar ma dërgoi botuesi, z. Bujar Hudhri, në Moskë, me anë të Olga Kollpakovës, ish-atashe e kulturës në ambasadën ruse në Tiranë. Nuk mund ta harroj kurrë atë emocion, një përzierje midis gëzimit të madh, shqetësimit, parehatisë, madje edhe njëfarë frike. Mezi prita të shkëputesha për t'u mbyllur në dhomë. E kam lexuar i përqendruar, duke u dridhur si në ethe deri në vargun e fundit. Kur mbylla kapakun, thashë me vete: "Po, ky është libri im!" Nuk mund ta banalizoj me asgjë tjetër të krahasueshme atë ndjenjë galdimi e lehtësimi njëherësh. Vëllimi përmbledh krijimet e mia poetike të periudhës 1990-1994, një fazë kur unë kisha kapërcyer sprovat e hershme dhe të mundimshme me vargjet në kërkim të një forme shprehëse sa më individuale. Mund të jenë grisur disa libra, dorëshkrime të mëparshme, për të mbërritur te ky vëllim. Kisha botuar disa cikle poezish në shtypin letrar qendror nga viti 1989 e në vijim. Kisha fituar disa çmime poetike kombëtare, disa konkurse, ndër to konkursin letrar prestigjioz "Migjeni". Periudha e shkrimit të këtyre poezive ka qenë koha e përmbysjeve epokale, e rënies së diktaturës, që për mua dhe shoqërinë e poetëve të grupimit letrar "E përshtatshme" në Fakultetin Filologjik ishte, para së gjithash, koha e shijimit të lirisë krijuese. Tani, pas çerek shekulli, duke rilexuar poezitë e këtij vëllimi nga lartësia e sotme, kuptoj se nuk do t'i kisha shkruar më mirë. Ndaj ribotimi nuk paraqet asnjë ndryshim me versionin e botimit të parë origjinal, me përjashtim të një korrektimi të kujdesshëm.

Të dy ata e donin këtë dashuri të fortë dhe pasionante dhe ishin të gatshëm të bënin gjithçka që të mos e humbisnin atë. Sepse ishte një dashuri e madhe, si qielli i paanë. E pasosur, si shtrirja e shkretëtirës. E ngrohtë, si përqafimi. E ndritshme, si diamanti. E gjallë, si trupi. E virgjër, si dashuria. E pafajshme, si ndjenja. E thjeshtë dhe e madhërishme, si fjala. E fuqishme, si drita dhe besimi. E bukur, si ëndrra. E vërtetë, si jeta. Nëse venat e njeriut të zakonshëm janë të mbushura me gjak, venat e atyre të dyve ishin të mbushura me dashuri. Ashtu sikurse në venat e muzikantëve virtuozë rrjedh më shumë muzikë sesa gjak. Pa dashuri, sikurse thoshte Ciceroni, edhe qielli do të zhvishej nga drita e diellit...

Në këtë vëllim të pestë të veprave të autorit Faik konica do te gjeni studime për Faik Konicën.

Në këtë vëllim të katërt të veprave të autorit Faik konica do te gjeni letërkëmbimet.

Në këtë vëllim të tretë të veprave të autorit Faik konica do te gjeni publicistikën.

Në këtë vëllim të dytë të veprave të autorit Faik konica do te gjeni prozën e gjatë dhe eseistikën.

Në këtë vëllim të parë të veprave të autorit Faik konica gjenden poezi dhe prozë poetike, portrete dhe proza të shkurta, shkrime për gjuhën dhe lëtërsinë dhe përkthime.

UDHËTIM befasues i një tridhjetedy vjeçari. Surprizë e çuditshme e pret në Amsterdam, nga e dashura dhe punë-dhënësja e Fondacionit, Emili. Marrëdhënie plot aventurë, por ftesa bashkë me misterin dhe joshjen, ka një kusht tronditës. Për të fituar para dhe zemrën e të dashurës, i duhet të pranojë punën si reçens dhe të futet në shtrat me femra të çdo moshe! Nga një shtëpi në tjetrën dimensioni erotik, social dhe politik, merr ngjyrime paradoksale. Gjuha e huaj dhe kombësia, hapin jo vetëm dyer por edhe këmbë femrash. Murgesha që lënë mënjanë rrobën e kryqin dhe paguajnë kënaqësinë e shtratit. Prindër dhe bashkëshortë që pranojnë në sy të tyre seksin e vajzës apo gruas nga nevoja, impotenca dhe joshja e kombësisë gënjeshtare të reçensit. Kjo është aventura e një përkthyesi që nis në Shqipëri dhe përfundon si hamshor amerikan në papafingot holandeze. Satirë, humor, intrigë, dhimbje, dashuri, seks, para, absurd dhe zhgënjim, është lënda e romanit. Si në një ekran vijojnë çuditë e racës njerëzore që emeton civilizim, të drejta, modë dhe përvojë. Është historia e të tjerëve të cilës në fund nuk i jepni dot përgjigje nëse do të dëshironit të ishit personazh i saj apo jo. Por këtë dilemë nuk do ta keni asnjë çast përse u bëtë lexues i kësaj aventure krejt të veçantë. Shkrimtari e risjell edhe një herë atë histori, sa letrare aq edhe jetësore në këtë ribotim të zgjeruar. Libri "Gjithë femrat e Amsterdamit" doli në qarkullim në vitin 2008 dhe u prit mjaft mirë nga lexuesi. Autori nuk e ka ndarë në dy pjesë romanin e ri. Botimit të parë i është shtuar dhe shkrirë vazhdimi i asaj historie të bukur, plot aventura, zhgënjime dhe dhimbje. Fundi i librit e njeh lexuesin me fatin e personazheve të joshur nga lakmia dhe fitimi. Luan Laze nuk të zhgënjen kurrë, aq më pak në librat e tij të mrekullueshëm.

Një dashuri e jashtëzakonshme feks në sfondin e errët të ngjarjeve politike në Shqipërinë e viteve 1923-27. Mid'hat bej Frashëri, një nga politikanët dhe atdhetarët më aktivë dhe më të spikatur të kohës përjeton një pasion të fuqishëm dashurie për pinjollen e familjes fisnike britanike Herbert, Ninetën leshrakuqe. Magjia e kësaj dashurie rritet në Athinë, në Stamboll, në hotelin e famshëm Pera Palace, në Ekspresin e Orientit... Lojëra politike, interesa shoviniste, intriga agjenturore dhe tradhti të gjakta kërcënojnë jetën e të dashuruarve. Agatha Christie, shkrimtarja britanike e romaneve policore, e mbiquajtur mbretëresha e krimit zhduket nga shtëpia e saj në afërsi të Londrës, për 11 ditë me radhë në vitin 1926. Në misterin e kësaj zhdukjeje, në perspektivën e shkrimit të veprës së saj më të madhe "Vrasje në Ekspresin e Orientit", gjendet çelësi i zbërthimit të tragjedisë së dy dashnorëve. Nisur nga fakte të vërteta historike, Mira Meksi ka ndërtuar një histori mahnitëse dashurie të pavdirshme, brenda një thrilleri politik me suspens të fortë policor dhe me një tension të madh rrëfimtar. Autorja e librit të suksesshëm "Diktatori në kryq", ka arritur të përdorë mjeshtërisht idiolektin e Mid'hat bej Frashërit të trupëzuar me gjuhën e mrekullueshme që ilustron kohën dhe vendin e ngjarjeve në këtë roman magjepsës.

Nëse bashkimi kombëtar i shqiptarëve në të ardhmen është dhe do të mbetet një qëllim strategjik për çdo parti politike dhe për çdo qeveri që do të drejtojnë Shqipërinë dhe Kosovën, suksesi i realizimit të këtij qëllimi do të varet kryesisht nga konjukturat ndërkombëtare që mund të krijohen, por edhe nga qartësia dhe vendosmëria me të cilën mendohet, planifikohet, drejtohet dhe veprohet sot, nga vetë ne, shqiptarët, për ta arritur këtë qëllim. Ky nuk është një mision, përmbushjen e të cilit duhet ta kërkojmë e ta presim nga Edi Rama dhe Albin Kurti. Ky është një mision për çdo qeveri shqiptare në të ardhmen, këtej dhe andej kufirit që sot na ndan. Ky është një mision në emër të brezave të ardhshëm të'shqiptarëve, të cilët, nëse nuk do arrijnë të bëhen qytetarë të Bashkimit Europian, do të duhet të kenë atdheun e tyre të përbashkët në një Europë post-BE.

Ky libër sjell një poezi me plot gojën, domethënë një vetëshprehje të bukur, një zbrajze në vargje e në struktura poetike të atyre situatave kur ekzistenca jonë si avulli në enën në vlim del përtej nesh, prek në përjetësinë e natyrës e mbase rroket me të, rroket aty në eter ku fantazmat tona përpëlitëse kthehen në qëndrueshmëri fjalësh, pra në pëlhurë të endur prej fjalësh poetike. Poetja ka arritur një shkallë të merituar të pjekurisë poetike dhe ka shënuar arritje që nuk janë vetëm brenda vazhdimësisë së saj krijuese. Sadik Bejko "Shtjellë reje, shtjellë zjarri" "Tej kthellës së epërme" i autores Alisa Velaj është një vëllim poetik që vjen në letërsinë shqipe, si konflgurim i vlerës artistike dhe estetike të poezisë postmoderne shqiptare, por dhe si një gjurmë drite drejt atij udhëtimi të pandalshëm të përkryerjes fjalë, duke përafruar e unisuar vlerat shpirtërore universale një me mendimin më bashkohor e elitar sot! Agron Shele "Tej kthellës së epërme"

Në prag të zgjedhjeve të 25 prillit 2021, në ftesën publike për të votuar kandidaturën e tij për kryeministër dhe për të sjellë ndryshimin në Shqipëri, Lulzim Basha sjell këtë letër të hapur drejtuar gjithë shqiptarëve. Në të janë qasjet e tij personale mbi jetën politike në vend dhe zhvillimet e opozitarizmit nën drejtimin e tij; lidhjet e tij familjare e personale dhe historikun e përfshirjes së tij në politikën aktive në vend; tezat mbi gjendjen e ekonomisë sot dhe mënyrën për të dalë nga kolapsi; nevojën akute për të shmangur instalimin e një diktature përmes uzurpimit të institucioneve më të rëndësishme shtetërore, kërcënimit të medias, mercenarizimit të administratës dhe formave të tjera të presiont politik; idetë mbi ndryshimin e sjelljes politike e të kthimit të mjedisit politik e publik në qetësinë dhe normalitetin europian; thirrjen për të bashkuar ëndrrat dhe dëshirat e çdo shqiptari për një rimëkëmbje të vërtetë kombëtare: ekonomike, kulturore, shpirtërore, me po atë forcën ndryshuese që shpesh shqiptarët kanë treguarse dinë ta bëjnë. Lidhjet e tij familjare e personale me Kosovën, i japin këtij traktati një frymë kombëtare dhe shpjegojnë idetë e tij se si duhet t'i qasemi çështjes sonë kombëtare, jashtë nacionalizmit të zbrazur e për t'i kthyer shqiptarët në kontribuesit e vyer në rajon dhe në Europë.